καθε φορά: είμαστε εμείς , ενός παιδιού το Δάκρυ
στη βάρκα που την γύρισε , είμαστε εμείς ,το Κύμα
στο πτώμα που το ξέβρασε της θάλασσας ,το θύμα
εμείς είμαστε ανέκαθεν του κάθε Φόνου οι θύτες
στην κάθε μας την εκπνοή , που βγαίνει απ'τις Μύτες
εμείς Φονιάδες , φονισσες , εμείς και σκοτωμένοι
μέσα στη θάλασσα , βαθιά , εμείς και οι Πνιγμένοι
κι έτσι καθώς πεθαίνουμε, στην κάθε μέρας Δάκρυ
εμείς ανασταινομαστε σ'αυτής της γης την άκρη
σ'ενα χαμόγελο μωρού , σ'ενα παιδί που παίζει
στη μανα που στρωσε ξανά , μάντηλο στο τραπέζι
στο μέσα μας το Όνειρο και στη Μικρή ζωή μας...
12 Νοεμβρίου 2015 - 4:51 μ.μ.
απο τις Φυσσαλιδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου