Ζήλεψε τη δόξα του Μανιαδάκη, Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ/Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Ζήλεψε τη δόξα του Μανιαδάκη, Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

Συντάχθηκε απο τον/την Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

Κυριακή, 09 Οκτώβριος 2011 12:19

Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΣ Κ. ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΗΤΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ Την προσεχή Τετάρτη η Αθήνα γιορτάζει την 67η επέτειο της απελευθέρωσής της από τη γερμανική κατοχή. Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας χαρακτηρίστηκαν πρώτοι παρτιζάνοι της Ευρώπης για το κατέβασμα της σβάστικας από την Ακρόπολη. Ο ΛΑΟΣ όμως περί άλλα τυρβάζει. Υποτίθεται ότι το σύνολο του πολιτικού κόσμου τιμά και εμπνέεται από τον αγώνα της εθνικής αντίστασης και ξεχωρίζει ως μια από τις κορυφαίες ηρωικές πράξεις το κατέβασμα της γερμανικής σημαίας με τον αγκυλωτό σταυρό από το βράχο της Ακρόπολης το βράδυ της 30ής Μαΐου 1941. Ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας, που έφεραν σε πέρας το παράτολμο εγχείρημα, έχουν εδώ και δεκαετίες καταγραφεί ως ήρωες της σύγχρονης ιστορίας. Ομως εδώ και λίγο καιρό η ηρωική αυτή πράξη τους αμφισβητείται. Στην αρχή η αμφισβήτηση περιοριζόταν σε περιθωριακά ακροδεξιά και συνωμοσιολογικά ιστολόγια. Μόνο που τον τελευταίο καιρό η σκυτάλη της συκοφαντίας πέρασε σε ένα κοινοβουλευτικό κόμμα. Σε αγαστή σύμπνοια με τον αρχηγό του που έχει κηρύξει τον αγώνα για την «αποκομμουνιστικοποίηση της Ελλάδος», ο βουλευτής Θεσσαλονίκης Κυριάκος Βελόπουλος έχει αποδυθεί τον τελευταίο καιρό σε μια προσπάθεια να αμφισβητήσει με κάθε τρόπο την ηρωική πράξη. Ο κ. Βελόπουλος διατηρεί καθημερινή πολιτική-εμπορική εκπομπή σε πολλά κανάλια και ειδικεύεται στις «αποκαλύψεις». Αλλά ας δώσουμε το λόγο στον ίδιο τον Βελόπουλο: «Είχα πει για το Μανώλη το Γλέζο ότι είχα πολλές επιφυλάξεις για το πώς έγινε η ιστορία με τη γερμανική σημαία. Θα κάνω μια αποκάλυψη για την ιστορία αυτή. Κι αναγκάζομαι με πόνο ψυχής να την κάνω, γιατί αυτή είναι η δουλειά μας. Γιατί πιστεύω ότι κάποια στιγμή πρέπει να μάθει ο ελληνικός λαός την αλήθεια. [...] Είπα λοιπόν ότι μου φαίνεται περίεργο, διότι στρατό έχω πάει κι εγώ. Είχαμε την έπαρση και την υποστολή της σημαίας. Ρωτώ, λοιπόν, πώς είναι δυνατόν το βράδυ η γερμανική σημαία να μην έχει υποσταλεί; Ηταν ένα ερώτημα ρητορικό [sic] δικό μου» (Τηλεάστυ, 16.9.2011). Από καιρό, λοιπόν, όπως εξηγεί ο ίδιος ο Βελόπουλος σε πολλές εκπομπές του, προσπαθούσε να αποδείξει ότι ο Γλέζος και ο Σάντας δεν κατέβασαν την κατοχική γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, εφόσον το βράδυ οι σημαίες υποστέλλονται. Πρόκειται για μια ένσταση που προβάλλουν εδώ και χρόνια κάθε λογής ακροδεξιά έντυπα και ιστολόγια. Μέχρι που κάποιος τους ψιθύρισε ότι όλες οι κατοχικές εφημερίδες δημοσιεύουν την επομένη της ηρωικής πράξης ανακοίνωση του γερμανού φρούραρχου, στην οποία αναφέρεται ρητά το γεγονός: «Κατά την νύκτα της 30ής προς την 31η Μαΐου υπεξαιρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα γερμανική πολεμική σημαία παρ' αγνώστων δραστών. Διενεργούνται αυστηραί ανακρίσεις. Οι ένοχοι και οι συνεργοί αυτών θα τιμωρηθώσι διά της ποινής του θανάτου» (Ελεύθερον Βήμα, 1.6.1941). Μετά απ' αυτή την αδιάσειστη απόδειξη και με την άνεση που χαρακτηρίζει όλους τους τερατολόγους της ακροδεξιάς, ο Βελόπουλος αλλάζει το τροπάρι και προσπαθεί να λερώσει αυτή τη λαμπρή σελίδα της εθνικής αντίστασης με τη δήθεν αποκάλυψη για μια γυναίκα που υποτίθεται ότι έριξαν δόλωμα στους Γερμανούς οι Γλέζος και Σάντας. Μεταφέρουμε από την ίδια εκπομπή: «Εγώ δεν είπα ότι δεν είναι αγωνιστής (ο Γλέζος). Αλλά ψάχνοντας τα αρχεία της Βουλής, στα Πρακτικά της Βουλής, στις 23 Δεκεμβρίου 1958, λένε -ήταν η ΕΔΑ τότε, οι αριστεροί, μαζί με τους δεξιούς, αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί- μάλωναν για το θέμα αυτό. Και ξέρεις τι είπαν; Δεν το διέψευσαν οι αριστεροί της ΕΔΑ τότε. Είπαν ότι όντως ο Γλέζος με τον Σάντα πήγαν στην Ακρόπολη, αλλά είχαν και μια συντρόφισσα μαζί. Μια γυναίκα μαζί. Και τη γυναίκα αυτή την έδωσαν ως δόλωμα όλο το βράδυ στους γερμανούς στρατιωτικούς, για να μην πω τι την κάναν τη συντρόφισσα. Ξέρεις... Κάναν σεξ όλο το βράδυ μαζί της, οι 4 Γερμανοί που φυλούσαν τη σημαία. Και πήραν τη σημαία ο Γλέζος με τον Σάντα με τρόπο πολύ απλό. Ανέβηκαν επάνω ενώ οι άλλοι πηδούσαν το χαντάκι, για να μην πω καμιά άλλη κουβέντα. [...] Ο Γλέζος έκανε ηρωική πράξη, αλλά έβαλε -ως προστάτης της ελληνικής σημαίας- μια γυναίκα να κοιμηθεί με Γερμανούς μαζί. Ολοι κοιμήθηκαν μαζί της. Αυτό λένε τα πρακτικά. Δεν θέλω να το πιστέψω, αλλά αυτό λένε τα πρακτικά της Βουλής. Και κανείς εκ των αριστερών δεν το διέψευσε». Αφήνουμε κατά μέρος την ευκολία με την οποία ο βουλευτής του ΛΑΟΣ περνά από τη μια βεβαιότητα (ότι δηλαδή δεν κατέβηκε ποτέ η σημαία) στην άλλη (ότι μεσολάβησε η θυσία μιας γυναίκας). Είναι χαρακτηριστική της σοβαρότητας των επιχειρημάτων του. Αλλά ας εξετάσουμε τη δεύτερη «αποκάλυψη». Ο Βελόπουλος επικαλείται μια συνεδρίαση της Βουλής στις 23 Δεκεμβρίου 1958. Η ημερομηνία τον προδίδει ότι αντέγραψε και πάλι από ακροδεξιά ιστολόγια. Γιατί πράγματι υπάρχει αυτή η συζήτηση στη Βουλή, μόνο που έγινε στις 23 Ιανουαρίου 1959. Τη λαθεμένη ημερομηνία αναφέρουν τα ακροδεξιά ιστολόγια που διακινούν από το 2006 αυτή την άθλια συκοφαντία. Οσο για την «αποκάλυψη» που έγινε στη Βουλή, αυτή προέρχεται από τα χείλη των Κωνσταντίνου Μανιαδάκη, του διαβόητου υφυπουργού ασφαλείας της δικτατορίας Μεταξά, γνωστού για τα βασανιστήρια και τις μεθόδους παραπληροφόρησης που χρησιμοποιούσε. Ο Μανώλης Γλέζος, διευθυντής τότε της «Αυγής», είχε συλληφθεί στις αρχές Δεκεμβρίου 1958 με την κατηγορία της κατασκοπίας. Ηταν ένας τρόπος κατατρομοκράτησης της αριστεράς που είχε κατορθώσει στις εκλογές της ίδιας χρονιάς να φτάσει το 24,5% και να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση. Χρειαζόταν, βέβαια, να αμαυρωθεί το αγωνιστικό παρελθόν του Γλέζου. Γιατί πώς μπορεί να είναι κατάσκοπος ένας ήρωας της αντίστασης; Παρ' όλα αυτά, ακόμα και στο άγριο πολιτικό περιβάλλον της εποχής εκείνης κανένας δεν πήρε υπόψη του τις δήθεν αποκαλύψεις Μανιαδάκη. Από την ΕΔΑ χαρακτηρίστηκε παράφρονας, ενώ ακόμα και οι βουλευτές της ΕΡΕ δεν τον παρακολούθησαν. Και πού τα σκέφτηκε αυτά ο Μανιαδάκης; Μα στην πρώτη αφήγησή του για το περιστατικό, ο Λάκης Σάντας εξηγούσε το λόγο που οι Γερμανοί δεν τους πήραν χαμπάρι: «Ακούσαμε γέλια Γερμανών ανάμικτα με γυναικείες φωνές προς τα Προπύλαια. Οι φρουροί είχαν οργιαστικό γλέντι» («Ελευθερία», 25.3.1945). Αυτή τη μαρτυρία ο Μανιαδάκης τη διέστρεψε για να εμφανίσει τη μυστηριώδη «συντρόφισσα» που δήθεν «θυσιάστηκε». Ηρθε τώρα ο κ. Βελόπουλος να ταυτιστεί με τον Μανιαδάκη. «Σημείο των καιρών» που θα έλεγε και ο κ. Λιακόπουλος. Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011