Αυτος ο Χειμώνας

Αυτος ο Χειμώνας

αντιθετα μ’αυτόν που πέρασε

(που ηταν ο χειμώνας της φωτιάς που εκαιγε )

ειναι σαν πετρωμένη λάβα

(σαν εκεινη που σκεπασε τα σωματα κατω απ’τον Βεζουβιο: ενα παιδί που παίζει,ενας δουλος που κοιμαται ,μια γυναικα που μόλις εχει κανει ερωτα , ενας σκυλος που πασκιζει να ξεφυγει δεμένος …”

μας πρόλαβε όλους η λάβα … και τωρα

είμαστε εμείς οι πέτρες που σιωπηλά

μεσα στη φυλακή της κρυας λάβας


ακουμε την καρδιά μας να κτυπά

κι ειμαστε ολομοναχοι σ’αυτήν την πόλη ,που δεν υπάρχει πια .

Ισως δεν υπήρξε ποτέ. Ισως την φανταστηκαμε -οπως την υπαρξη μας –

εκεινην αιφνης τη στιγμή που νιωσαμε να μας τυλίγει η λάβα .