''Αγγίζοντάς τα προβλήματα των ταυτοτήτων, αγγίζουμε και τις πληγές μας, πού υπενθυμίζουν τις απώλειές μας και σκαλίζουν τη νοσταλγία μας.
Ανάμνηση είναι σχεδόν η κάθε μνήμη: ξανακοιτάζουμε τους εαυτούς μας κάθε φορά και διαλέγουμε απ’ τον σωρό των βιωμάτων μας εκείνη την ενθύμηση πού ξαναδίνει νόημα στην τωρινή ζωή μας.
Ξανακοιτάζοντας τον εθνικό και ατομικό εαυτό μας, απωθούμε τις ταπεινώσεις, το μη οικείο, το παράδοξο και επιλέγουμε ό,τι μπορεί να δομήσει μιαν αυτάρεσκη συνέχεια.
Όμως οι λησμονημένες μνήμες κραυγάζουν κάτω από το σκέπασμα τους, αναδύονται κάπου-κάπου, με τη μορφή ονείρου ή εφιάλτη.
Αυτή την κραυγή, πού μας καλεί από και προς τον Άλλο, άλλοτε την ακούμε με αγωνία, άλλοτε την σκεπάζουμε πρόχειρα και άλλοτε την φυλακίζουμε σκληρά σ'ένα φανταστικό απόρθητο κάστρο''
Απο το Εθνος , εθνικη ταυτοτητα, και ιδιοτητα του πολιτη ''
του Πέτρου Θεοδωριδη : ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ (2001)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου