Σαρτρ: Απο το ''Στοχασμοι για το Εβραικο ζητημα '': Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν να ελκύονται απο την αμετάλλακτη διάρκεια της πέτρας...

” Υπάρχουν άνθρωποι-που νιώθουν να ελκύονται από την αμετάλλακτη διάρκεια της πέτρας.

Γυρεύουν να είναι συμπαγείς και αδιαπέραστοι,δεν θέλουν να αλλάξουν: που θα τους οδηγούσε άραγε η αλλαγή;


Πρόκειται για έναν πρωταρχικό φόβο του εαυτού και για έναν φόβο της αλήθειας. Αυτό που τους τρομάζει , δεν είναι το περιεχόμενο της αλήθειας , το οποίο ούτε καν υποψιάζονται, αλλά η ιδία η μορφή της αλήθειας ως αντικείμενο αόριστης προσέγγισης .


 Είναι σαν η ιδία τους η ύπαρξη να βρίσκεται διαρκώς σε αναστολή.

Όμως θέλουν να υπάρξουν ολοκληρωτικά, εδώ και τώρα. Αποστρέφονται κάθε επίκτητη άποψη, θα ήθελαν να ήταν όλες τους οι ιδέες έμφυτες.

Καθώς , φοβούνται τον συλλογισμό, θέλουν να υιοθετήσουν έναν τρόπο ζωής οπου ο συλλογισμός και η ερευνά έχουν έναν εντελώς δευτερεύοντα ρόλο, οπου ψάχνουμε μόνο αυτό που έχουμε ήδη βρει , οπού δεν γινόμαστε ποτέ κάτι άλλο από αυτό που ήδη ήμασταν… Μα πώς μπορούμε να επιλέξουμε να στεγαζόμαστε πλανερά;.


 Επειδή νοσταλγούμε την στεγανότητα. Ο νοήμων άνθρωπος αναζητά με πόνο, γνωρίζει πώς άλλοι συλλογισμοί του είναι απλώς πιθανολογικοί… είναι ‘’ανοιχτός’’, θα μπορούσε να φανεί Διστακτικός...''

Σαρτρ :“Στοχασμοί για το Εβραϊκό Ζήτημα. '