Σιωπηλή αγάπη

σενα διάδρομο

και περπατά
στις άκρες των δακτύλων
με ένα φόρεμα λευκό
και τα μαλλιά της ξέπλεκα σαν ανεμώνες .
Μενα χαμόγελο μικρό

 που , σα θαρρείς να υπόσχεται πολλά
που ξερεις πως δεν θαρθουνε ποτέ κι ομως ελπίζεις
στη μουσική
 στο Άρωμα της πλάνης που σου γνέφει.


Κι οταν περνούν οι ώρες
είναι σιωπηλός ο Χορός
που σε τυλίγει
κι είναι γλυκό το δηλητήριο που
περιμενεις
περιμένεις .