για την Βαρεμάρα και την διασκεδαση

Η βαρεμάρα έχει σχέση και με την διασκέδαση .

Η βιασύνη για διασκεδάσεις ,η απαίτηση για ικανοποίηση και η έλλειψη της διαπλέκονται αξεδιάλυτα. Όσο περισσότερο η ατομική ζωή γίνεται το επίκεντρο του ενδιαφέροντος τόσο μεγαλύτερη είναι η επιμονή να βρεθεί νόημα στις κοινοτοπίες της καθημερινότητας. Γιατί ο άνθρωπος ,περίπου δυο αιώνες πριν, άρχισε να βλέπει τον εαυτό του ως ιδιαίτερο ον το οποίο πρέπει να πραγματώσει τον εαυτό του ,οπότε είναι λογικό η καθημερινή του ζωή να του φαίνεται τώρα πια σαν φυλακή. Η βαρεμάρα δεν συνδέεται με τις πραγματικές ανάγκες αλλά με την επιθυμία. Και αυτή η επιθυμία είναι μια επιθυμία για αισθητηριακά ερεθίσματα. Τα ερεθίσματα είναι το μόνο πράγμα που έχει ενδιαφέρον »



.Ότι η ζωή σε μεγάλο βαθμό είναι βαρετή, αποδεικνύεται από τη μεγάλη έμφαση που δίνουμε στη καινοτομία. Σήμερα δίνουμε μεγαλύτερη έμφαση στο κατά πόσο κάτι είναι «ενδιαφέρον» από το αν έχει οποιαδήποτε «αξία».Το να εξετάζουμε κάτι αποκλειστικά από την άποψη του κατά πόσο έχει «ενδιαφέρον» ή όχι, σημαίνει ότι το εξετάζουμε υπό μία καθαρά αισθητική οπτική γωνία Ετσι ,σήμερα, βασικό προϊόν των ΜΜΕ είναι η ενδιαφέρουσα πληροφορία.(



Γεγονότα αδιάφορο πόσο ασήμαντα μπορεί να είναι, περικυκλώνονται από κάμερες και μικρόφωνα και μπορεί διογκωθούν σε απίστευτο βαθμό. Όλα είναι δυνάμει ορατά- τίποτα δεν κρύβεται. Ο κόσμος όμως γίνεται βαρετός όταν τα πάντα είναι διαφανή Ετσι πιθανώς εξηγείται γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι έχουν ψύχωση με τη «βία στους δρόμους» και την τυφλή βία»,που οι αναφορές τους αφθονούν στον κίτρινο τύπο Να γιατί μερικοί άνθρωποι διψούν γι αυτό που είναι ριψοκίνδυνο. Αντικαθιστούν το μη διαφανές με το ακραίο. Πόσο βαρετή θα ήταν η ζωή χωρίς τη βία!

Για τις περασμένες κοινωνίες ,τα πράγματα ήταν φορείς συνέχειας και σταθερότητας, αλλά κάτι τέτοιο είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με την μόδα. Η αρχή της μόδας είναι να καθιστά ένα αντικείμενο όσο το δυνατόν πιο περιττό, ετσι ώστε να οδηγείται κανείς σ ΄ένα καινούργιο

Ένα αντικείμενο της μόδας δεν χρειάζεται να έχει οποιαδήποτε ιδιότητα εκτός από το να είναι καινούργιο Όταν τα πάντα καθίστανται ανταλλάξιμα και με όρους άξιας οι αυθεντικές προτιμήσει καθίστανται αδύνατες Διακρίνουμε μια μάρκα ρούχων από μια άλλη, ένα τύπο ουίσκι από κάποιον άλλο, μια σεξουαλική στάση από μια άλλη. Ψάχνουμε απελπισμένα για διάφορες. Ευτυχώς η δυστυχώς η βιομηχανία της διαφήμισης είναι εδώ για να μας σώσει μέσω της δημιουργίας νέων διακρίσεων.Η διαφήμιση στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο από τη δημιουργία ποιοτικών διαφορών εκεί όπου δεν υπάρχει καμία. Αυτό που μετρά είναι η διάκριση, όχι το περιεχόμενο, καθώς η ύπαρξη τέτοιων διαφορών μας κάνει να ελπίζουμε ότι υπάρχουν ακόμη στον κόσμο ιδιότητες


Όταν κάποιος εκθέτει τον εαυτό του σε οτιδήποτε καινούριο, το κάνει με την ελπίδα ότι αυτό θα μπορεί να έχει μια εξατομικευτική λειτουργία και θα δώσει στη ζωή του ένα προσωπικό νόημα. Αλλά καθετί καινούριο σύντομα παλιώνει το καινούριο μετατρέπεται γρήγορα σε ρουτίνα και τότε έρχεται η βαρεμάρα

Σ έναν κόσμο με τη μόδα ως αρχή, έχουμε περισσότερα κίνητρα αλλά και περισσότερη βαρεμάρα, μεγαλύτερη χειραφέτηση αλλά και μεγαλύτερη σκλαβιά, μεγαλύτερη εξατομίκευση αλλά και πιο αφηρημένη αποπροσωποποιηση. Η μοναδική εξατομίκευση στη μόδα είναι αυτή που έγκειται στο να ξεπερνάμε τους άλλους, αλλά ακριβώς γι αυτόν το λόγο καταλήγει κανείς να ελέγχεται πλήρως από αυτούς


ολο (σχεδόν )το κειμενο εδώ:
http://nosfy-myblognosfy.blogspot.com/2008/07/blog-post_1139.html