Για την ”σωστή αποσταση ”(απο τον Αλλο … )

Για την ”σωστή αποσταση ”(απο τον Αλλο … )

Το ζήτημα της ταυτότητας συνδέεται και με τη σχέση με τον άλλο τον ξένο. Είναι ΄και παραμένει διαρκώς ένα ζήτημα συνάντησης αλλά και απόστασης , σωστής απόστασης . Αυτή η σωστή απόσταση παραμένει στην εποχή μας εκκρεμής, Νομίζω πώς μια κάποια απόσταση με τον άλλο είναι και απαραίτητη για να σταθεροποιηθεί ένα αίσθημα οικειότητας, εμπιστοσύνης ,οντολογικής ασφάλειας στις ταυτότητες . Η πολύ κοντινή επαφή προκαλεί συχνά συναισθήματα αποστροφής και το αίσθημα της ξενοφοβίας

Μια συγγραφέας η Catherine Clement μας δίνει ένα γλαφυρό παράδειγμα: «Συχνά ινδιάνικες ομάδες εξαιτίας των τυχαίων νομαδικών περιπλανήσεων ή των καταστροφών συναντιόντουσαν χωρίς να το θέλουν. Κάτι τέτοιο συνέβη στους Ινδιάνους Μαντάνος της Βόρειας Αμερικής. Μια ομάδα Ινδιάνων με γειτονικό πολιτισμό, τους συνάντησε κι έμαθε κοντά τους την καλλιέργεια του καλαμποκιού.

Αλλά, σύντομα οιι Μαντανος τους ζήτησαν να ξαναφύγουν, και οι γέροντες ακόμα επαναλαμβάνουν αυτό πού ειπώθηκε τα παλιά εκείνα χρόνια:
Θα ήταν καλύτερα να φύγετε πέρα απ τον ποταμό, και να φτιάξετε εκεί το χωριό σας, γιατί τα δικά μας έθιμα είναι πολύ διαφορετικά από τα δικά σας. Καθώς οι νέοι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, θα μπορούσαν να έρθουν σε διαφωνίες και να αρχίσουν τον πόλεμο. Μην πάτε πολύ μακριά, γιατί οι λαοί πού ζουν μακριά είναι σαν ξένοι μεταξύ τους και ο πόλεμος μπορεί να ξεσπάσει ανάμεσα τους. Ταξιδέψτε προς βορρά μέχρις ότου να μη μπορείτε πια να δείτε τον καπνό από τα σπίτια μας ,και χτίστε εκεί το χωριό σας. Ετσι θα είμαστε αρκετά κοντά για να μείνουμε φίλοι και όχι τόσο μακριά ώστε να γίνουμε εχθροί»

Ενας άλλος μυθος ο μύθος του σκαντζόχοιρου ,είναι ένα απο τα γνωστότερα κομμάτια απ ολόκληρο το έργο του Σοπεναουερ

«Μια παγωμένη χειμωνιάτικη μέρα , μερικοί σκαντζόχοιροι στριμώχτηκαν κοντά κοντά μεταξύ τους, για να προφυλαχτούν ζεσταίνοντας ο ένας τον άλλον και για να γλιτώσουν από την παγωνιά . Γρήγορα όμως ένιωσαν τα αγκάθια των άλλων σκαντζόχοιρων πάνω τους και αυτό τους έκανε να ξαναχωρίσουν. Όποτε η ανάγκη για ζεστασιά τους ξανάφερνε κοντά, το πρόβλημα με τα΄ αγκάθια τους επαναλαμβανόταν. Παράπαιαν λοιπόν ανάμεσα σε δυο κακά, ώσπου ανακάλυψαν την σωστή απόσταση απ ¨την οποία μπορούσαν να ανεχτούν ο ένας τον άλλον .»

Ετσι κατά την αποψη του Σοπεναουερ η ανάγκη της συνύπαρξης που πηγάζει απ την κενότητα και την μονοτονία της ζωής των ανθρώπων τους κάνει να πλησιάζουν ο ένας τον άλλο, αλλά οι πολλές δυσάρεστες και απωθητικές τους ιδιότητες τους απομακρύνουν ξανά και ξανά