Κα­τη­γο­ρώ* Tου Κώ­στα Δου­ζί­να/αναδημοσίευση απο την εποχή και το ΑΠΕΙΡΟ

Κα­τη­γο­ρώ*

 TουΚώ­στα Δου­ζί­να
Κα­τη­γο­ρώ αυ­τούς που κα­τα­στρέ­φουν τον κοι­νω­νι­κό ι­στό, ευ­τε­λί­ζουν την α­ξιο­πρέ­πεια, α­ντι­με­τω­πί­ζουν τους αν­θρώ­πους ως α­ριθ­μούς και τους θα­νά­τους ως στα­τι­στι­κές.
Κα­τη­γο­ρώ αυ­τούς που κτυ­πούν, τραυ­μα­τί­ζουν και ε­κτε­λούν για­τί το χρώ­μα, η θρη­σκεία, το σώ­μα του άλ­λου τους φα­ντά­ζουν δια­φο­ρε­τι­κά.
Κα­τη­γο­ρώ αυ­τούς που έ­κα­ναν το θά­να­το α­πό α­νέ­χεια και αρ­ρώ­στια, την αυ­το­κτο­νία του γεί­το­να, τη δο­λο­φο­νία του τρα­γου­δι­στή α­νε­κτή κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα.
Θα­να­το­πο­λι­τι­κή το ό­νο­μα του ε­πι­θα­νά­τιου ρόγ­χου της ε­ξου­σίας.
Κα­τη­γο­ρώ αυ­τούς που α­πο­στά­τη­σαν α­πό τους δρό­μους της νιό­της τους και σαν ό­λους τους α­πο­στά­τες στρέ­φουν το μί­σος για τον πα­λιό τους ε­αυ­τό ε­νά­ντια σε ε­κεί­νους που ε­πι­μέ­νουν στις νε­α­νι­κές τους α­ξίες.
Κα­τη­γο­ρώ αυ­τούς που ε­κτε­λούν εκ­δι­δό­με­νες γυ­ναί­κες, τους σε­ξουα­λι­κά δια­φο­ρε­τι­κούς και τους ποιη­τές για­τί μι­σούν πά­νω α­πό ό­λα το κρυ­φό α­ντι­κεί­με­νο του πό­θου τους.
Κα­τη­γο­ρώ αυ­τούς που α­νη­σύ­χη­σαν «ε­λα­φρώς» ε­πει­δή σκο­τώ­θη­κε Έλλη­νας, ως εάν το αί­μα του Πα­κι­στα­νού του Αι­γύ­πτιου, του Νι­γη­ρια­νού δεν εί­ναι ε­ξί­σου κόκ­κι­νο.
Αντι­φα­σι­σμός, ο φό­ρος που πλη­ρώ­νει η ε­ξου­σία στην α­ρε­τή.
Κα­τη­γο­ρώ αυ­τούς που πα­ρου­σιά­ζο­νται θε­μα­το­φύ­λα­κες του Δια­φω­τι­σμού, φι­λε­λεύ­θε­ροι, δια­νοού­με­νοι, προο­δευ­τι­κοί, προ­δί­δο­ντας κά­θε κα­θο­λι­κή αρ­χή μό­λις έρ­θει σε α­ντί­θε­ση με τα συμ­φέ­ρο­ντά τους.
Κα­τη­γο­ρώ αυ­τούς που χτυ­πούν τον τρα­γου­δι­στή, το ζω­γρά­φο, τον η­θο­ποιό, το χο­ρευ­τή.
Κα­τη­γο­ρώ αυ­τούς που σκο­τώ­νουν την τέ­χνη, το τρα­γού­δι και τα γράμ­μα­τα για­τί δεν χω­ρούν στους ι­σο­λο­γι­σμούς των ε­ται­ρειών και στα σκου­πί­δια των κα­να­λιών.
Πώς να ξε­χω­ρί­σεις το τρα­γού­δι α­πό τον τρα­γου­δι­στή;
Κα­τη­γο­ρώ τους α­κραίους που ο­νο­μά­ζουν τους τρα­γου­δι­στές α­κραίους.
Κα­τη­γο­ρώ αυ­τούς που προ­στα­τεύουν τους πε­ρι­θω­ρια­κούς ε­γκλη­μα­τίες και με­τά τους πε­τά­νε σαν στυμ­μέ­νες λε­μο­νό­κου­πες.
Κα­τη­γο­ρώ αυ­τούς που λέ­νε ό­τι ό­σοι κα­τα­πα­τούν κά­θε αν­θρώ­πι­νη α­ξία εί­ναι το ί­διο μ' αυ­τούς που α­φιέ­ρω­σαν τη ζωή τους στο να τις υ­πε­ρα­σπί­ζο­νται.
Δεν υ­πάρ­χουν ι­σο­δύ­να­μα μέ­τρα α­νά­με­σα στη ζωή και το θά­να­το.
Κα­τη­γο­ρώ του δι­κα­στές που ε­φαρ­μό­ζουν το νό­μο χω­ρίς δι­καιο­σύ­νη.
Κα­τη­γο­ρώ τους «α­ντι­κει­με­νι­κούς» κοι­νω­νιο­λό­γους, τους τε­χνο­κρά­τες οι­κο­νο­μο­λό­γους και τους φρό­νι­μους με­ταρ­ρυθ­μι­στές.
Τι εί­ναι η ου­δε­τε­ρό­τη­τα, η α­ντι­κει­με­νι­κό­τη­τα, η φρό­νη­ση στα χρό­νια της ρή­ξης;
Κα­τη­γο­ρώ τους κυ­νι­κούς και η­μι­μα­θείς πα­ντο­γνώ­στες.

* Εμπνευ­σμέ­νο α­πό το «Κα­τη­γο­ρώ» του Εμίλ Ζο­λά.

πηγή : Η εποχή

__