η ναζιστική προπαγανδα για τις στειρωσεις ...Αποσπασμα απο το βιβλιο : Fritzsche, Peter, Ζωή και θάνατος στο Τρίτο Ράιχ, Εκδόσεις ΘΥΡΑΘΕΝ, Θεσσαλονίκη 2013

 

Η προσπάθεια να εμποτιστούν οι άνθρωποι με «ναζιστική συνείδηση» εντατικοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 1934, όταν μπήκε σε εφαρμογή ο νόμος για τις στειρώσεις. 

Ο ίδιος ο Γκρος παρουσίασε τη νομοθεσία σε κινηματογραφικά επίκαιρα, που αντιπαρέθεταν πλάνα από μια ψυχιατρική κλινική και εικόνες ρωμαλέων αθλητών, φερέλπιδων ολυμπιονικών. Ακολούθησαν συχνές προβολές ντοκιμαντέρ που αφορούσαν όλες τις πλευρές «της πληθυσμιακής πολιτικής και της φυλετικής υγιεινής», ένα μείγμα, για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια της Claudia Koonz, «συναισθηματικής δοξολογίας του έθνους και δυσοίωνης προφητείας». Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο 20 εκατομμύρια άνθρωποι (το ένα τρίτο του πληθυσμού) παρακολουθούσαν τουλάχιστον μια από αυτές τις ταινίες. Μέχρι τα μέσα του 1937, το Γραφείο Φυλετικής Πολιτικής είχε εκπαιδεύσει πάνω από 2.000 «φυλετικούς αναμορφωτές» οι οποίοι, ύστερα από σεμινάρια οχτώ εβδομάδων στο Βερολίνο, έπαιρναν ένα ειδικό πιστοποιητικό που τους επέτρεπε να εκφωνούν ομιλίες και να ενημερώνουν τους Γερμανούς σχετικά με τη φυλετική πολιτική.

Η χορήγηση πιστοποιητικών ήταν μέρος της προσπάθειας να αποκτήσει ο γερμανικός ρατσισμός αντικειμενικό και επιστημονικό χαρακτήρα, με βάση τους υποτιθέμενους νόμους της γενετικής κληρονομικότητας, και να τεθούν στο περιθώριο διάφοροι ιδιόρρυθμοι ειδήμονες όπως ο Ιούλιος Στράιχερ, ο Γκαουλάιτερ της Νυρεμβέργης, γνωστός για τις θεωρίες του περί μόλυνσης του αίματος. Οι εκπαιδευτές του Γκρος εξαπολύθηκαν σε όλη τη Γερμανία, δίνοντας διαλέξεις στο ευρύ κοινό, οργανώνοντας εργαστήρια για μέλη του κόμματος, και σεμινάρια σε σχολικές τάξεις. 

Το 1938 περίπου 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι παρευρέθηκαν σε 25.130 εκδηλώσεις, αποκομίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες φυλλάδια, ημερολόγια που απεικόνιζαν το «νέο λαό» της Γερμανίας, και άλλο προπαγανδιστικό υλικό. Οικείο αντικείμενο σε αίθουσες αναμονής ιατρείων και σε κέντρα δημόσιας υγείας, το εικονογραφημένο περιοδικό Neues Volk κυκλοφορούσε σε 300.000 αντίτυπα τον τελευταίο χρόνο πριν τον πόλεμο.28 Χρησιμοποιώντας φωτογραφίες, διαγράμματα και πίνακες, η προπαγάνδα του Γραφείου Φυλετικής Πολιτικής έκανε τον διαχωρισμό ανάμεσα σε ποσότητα και ποιότητα _Zahl und Gόte_ εύκολα κατανοητό. Το Neues Volk, σε αντίθεση με την χυδαία αντισημιτική εφημερίδα του Στράιχερ, Der Stόrmer, φαινόταν να είναι αντικειμενικό περιοδικό| μια νηφάλια και σοβαρή κατάθεση των προβλημάτων και δυσκολιών που γεννά η ζωή.