η ποίηση ειναι κερι που μεσα μας φωτιζει
σαν το αστρι το πρωινο που την αυγή ροδιζει
σαν την σεληνη που θρηνει ,στον ουρανο, το βραδυ
σαν το μοναχικο παιδι που κλαιει στο σκοταδι
σαν γλώσσα που αναπαυεται, παχεια στον ουρανισκο
σαν το λουλουδι ,κοκκινο,με την καρδια στον Μισχο
σαν την πληγή που ανοιχτή,
αιμορραγει και πάλι
σαν την αγαπη που φυγε για ναρθει μια αλλη,
ποιηση σαν αναπνοή ,στο χειλος του θανατου
ποιηση σαν μετεικασμα του κοσμου τ'αορατου
σαν την κλωστή απ'του ονειρου το αυλο υφάδι
της πεθαμένης μας γιαγιας
το τελευταιο χαδι....
