- Πού να 'ξερα σαν άρχιζε
το θαυμαστό ταξίδι
στα νέφη της μπλογκόσφαιρας
στ' αόρατου το κύμα
πως σαν Δυσσέας θηλυκός
θε να περιπλανιόμουν
από νησάκι σε νησί
απ' άντρο σ' ακρωτήρι
από καλύβα σε σπηλιά
κι όσα ανάμεσά τους
-λιβάδια, σταροχώραφα
και μαγεμένα δάση-,
ζητώντας μια φιλόξενη
γωνίτσα ν' απαγκιάσω
κι άλλοτ' εδώ, άλλοτ' εκεί
άλλοτε παραπέρα
για λίγο εσταμάταγα
να πάρω μιαν ανάσα
δυο σκέψεις μου να μοιραστώ
το δρόμο να ρωτήσω,
αν το ταξίδι είν' αυτό
που έχει την αξία
ή αν το Θιάκι είν' εκεί
κι εμένα περιμένει.
Και μα το Δία,τους θεούς,
τις μούσες και τις νύμφες,
ακόμα την απάντηση
δεν βρήκα κι ούτε βλέπω
σύντομα να τη συναντώ.
Το μόνο που γνωρίζω
είναι πως όλες τις φορές
που απόκαμα και είπα
πως το ταξίδι ως εδώ
ήτανε και τελειώνει,
μι' ανάσα ανέμου, μια πνοή
μ' έσπρωχνε παρακάτω.
Γιατί αν κι αποχαιρέτισα
για πάντα παλιούς τόπους,
σε άλλους ξαναγύρισα
αφού ακόμα έχουν
δώρα να μου προσφέρουνε
-και ηδονές και πίκρες-,
κι άλλα συναπαντήματα
με της ψυχής συντρόφους
και πάντα θα γυρνώ εκεί
όσο η καρδιά θα νιώθει
πως είν' καλοδεχούμενη
ακόμα κι αν πονάει...
Αναγνώστες
Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011
στα νέφη της μπλογκόσφαιρας: ( της Μπερνιδος : απο το τρελο κορακι)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Amacord του Φελίνι ..Πέτρος Θεοδωρίδης
Για την ταινια Αmacord ------------------------------ Πετρος Θεοδωριδης Στο επίκεντρο της ταινίας Αmacord, είναι ένας νεαρός έφηβος, και ...
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
3 σχόλια:
παντα καλοδεχομενη κκαι με πλήρη εκτιμηση και αγαπη .. ..οπως και ολοι οι αλλοι συντροφοι της αδικοχαμένης καρακαξας (πλην των ... ξερουν αυτοι )
Την Καρακάξα μη την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με μπαλωθιά στο κόκαλο
με βόλι στη φτερούγα
να τη πετιέται
να τη πετιέται
να τη, να τη πετιέται
Να τη πετιέτ' από ξαρχής
και πάλι φτερουγίζει
και κακαρίζει χαρωπή
και στίχους γλυκοπλέκει
και όλοι της οι ποιητές
με μούσα μεθυσμένοι
ξαναπλουμίζουν τα φτερά
χρυσώνουν της το ράμφος
τα νύχια της μυρώνουνε
και πάλι ευθύς πετάει.
Μη την αρνιέσαι Νόσφη μου
μη βιάζεσαι να κλάψεις
και να θρηνήσεις το χαμό
της μαύρης Καρακάξας
Πάλι με χρόνια με καιρούς
πάλι δικός της θα 'σαι...
Να τη πετιέτ' από ξαρχής
και πάλι φτερουγίζει
και κακαρίζει χαρωπή
και στίχους γλυκοπλέκει
--------------------------
Νατη πετιεται απο 'ξαρχής μεσ το τρελο κορακι
( και το κορακι απ'τη σπηλια σου στελνει ενα φιλακι)
για δες που παλι γυρισα απο κρασια και ψαρια
και μουρχεται ω!μπερνιδα! να τραγουδησω Αρια!
Δημοσίευση σχολίου