περι παγκοσμιοποιησης,εθνικης ταυτοτητας ,αρνησης της αμφιβολιας κ.α(παλια σχόλια )

Σχολια απο εδώ

http://panosz.wordpress.com/2007/03/29//

Απρίλιος 1, 2007 στο 9:00 π.μ.
Βουρκόλακας

Μ. : Επειδή η απαντηση σου φαινεται τεκμηριωμενη (και ανοιγει φυσικά το τεραστιο θεμμα που λέγεται παγκοσμιοποιηση θα ηθελα να δεις και μερικές παρατηρησεις επιμέρουν για μερικές εκφανσεις της (προερχονται απο μια συζητηση προηγούμενη με τον Π&Α)

Απρίλιος 1, 2007 στο 9:03 π.μ.

Βουρκόλακας

Μ.επισης δες:-

…..Η πιο πρόσφατη περιπλοκή προερχεται από τον Χαρακτήρα της επικοινωνίας σήμερα στην εποχή της τηλεόρασης (ή και του Ιντερνετ).

Τι να πει κανείς σήμερα που να έχει κάποια διάρκεια; Πώς να οργανωθεί μια σε βάθος συζήτηση; Ακόμα και τα συναισθήματα και οι συγκινήσεις σήμερα, ακόμα και τα πάθη, κρατάνε λίγο: από μερικά λεπτά έως μερικές μέρες όσο κρατά το ζάπινγκ, όσο παραμένει το θέμα στην ημερησία ατζέντα.

Ζούμε λέμε κάποιοι σε μια μετασυγκινησιακή κοινωνία, και τον τόνο τον δίνουν τα Μέσα: Και τώρα –λέει ο τηλεπαρουσιαστής ας περάσουμε σε άλλο θέμα: και από τον πόλεμο του Ιράκ σου δείχνει καλλιστεία σκύλων. Αυτό και ο σύγχρονος εθνικισμός, (όπως και άλλες ιδεολογίες ) γίνεται σήμερα επιφανειακό και φθηνός : εθνικισμός, εθνικισμός εκ των υστέρων και συχνά υστερικός, άλλα του λες και αλλά καταλαβαίνει. Βεβαία το ίδιο περίπου συμβαίνει και με τον σύγχρονο (νέο) φιλελευθερισμό, ατομικισμό, κομμουνισμό κ.α

H παγκοσμιοποίηση έχει διαστάσεις οικονομικές, τεχνολογικές και ταυτότητας. Μην φανταζόμαστε λοιπόν την παγκοσμιοποίηση μόνο σαν μια διαδικασία ενοποίησης, η παγκοσμιοποίηση είναι μια διαδικασία αποένταξης, αποδιάρθρωσης, επανένταξης και αναδιάρθρωσης. Καταστρέφει αλλά και ξαναδομεί.

Και σε αυτήν την αποδιάρθρωση της ιεράρχησης των ταυτοτήτων, συχνά δημιουργούνται κίνδυνοι μέσα στην πληθώρα των εναλλακτικών life styles. Έτσι πολλοί που νοιώθουν μπλεγμένοι από αυτά, επιλέγουν την ενεργητική κατασκευασμένη άρνηση της αμφιβολίας. Καθώς ζούνε σε διαρκή διλήμματα και διχασμούς, πολλοί λένε εκ των υστέρων -δηλαδή περίπου υστερικά- «είμαι Έλληνας».

Αυτό σημαίνει ότι γαντζώνονται από την εθνική τους ταυτότητα, σαν ένα είδος αγκυροβολίου. Αυτό το λένε και σε άλλες ταυτότητές τους, όπως στις πολιτικές. Μπορούνε να πούνε ότι ανήκουν σε ένα κόμμα αλλά όχι όπως τη δεκαετία του ΄30, τώρα το κάνουν φυλετικά. Μπαίνουν δηλαδή σε μια φυλή και μια κοινότητα με ένα τρόπο φονταμενταλιστικό, για να μείνουν εκεί και να αποκτήσουν ένα είδος οντολογικής ασφάλειαςΑπρίλιος 1, 2007 στο 9:46 π.μ.
Βουρκόλακας

Και εντέλει Μ. ,με αυτά που λές -και κυριως με αυτά που διακρινω σε αυτά που λές -συμφωνώ και διαφωνώ ταυτοχρονα.πως γινεται αυτό; ε γινεται.- Θελω να πώς πώς ολα αυτα περι παγκοσμιοποιησης μου φαινονται σωστα-και ειναι σωστα . (η παγκοσμιοποιηση ως το ψευδωνυμο του παλαιου γνωστου κακοφημου Ιμπεριαλισμου) Μονο που δεν ειναι μόνο αυτό./Η παγοσμιοποιηση διαπερνα και διαθλα΄και τον εθνικιστικό-συγχρονο λόγο . Και την παραδοση . Την εξαφανιζει, την διαθλά ,την μετατρεπει κι αυτήν σε ενα λόγο -Ζαπινγκ.Δες για παραδειγμα τον Χριστοδουλου και την παρεα του (Βαβυλης Γισοακης κ.α) Ε ! ειναι αυταπόδεικτο οτι αυτό δεν εχει να κανει με την ορθοδοξη παραδοση αλλά περισσοτερο με αυτό που λές ”κάθε τι που παράγεται στον κόσμο, απευθύνεται πλέον στην παγκόσμια αγορά. Ο ανταγωνισμός λοιπόν, είναι παγκόσμιος ”…

Ολοι (οι καπως νοημονες ) π.χ αντιλαμβανομαστε οτι εκείνη η υπερ πατριδος μαχη του Χριστοδουλου για τις (αστυνομικές )ταυτοτητες

- καλή μετωνυμία κι αυτή : απο την ταυτότητα στην αστυνομία- εγινε για την αναδιανομή - και το μεριδιο της Χρυσοπήγης -στην εξουσια και το Χρημα :(και τα ΕΥΡ. προγραμματα ).

Δειτε τι γινεται στο Αγιον ορος ή στηνν περιπτωση της Ροτόντας στη Θεσσαλονικη και δειτε περα απο λέξεις ( στα λόγια η εκκλησια κατα της Ε,Ε και της

παγκοσμιοποιησης στην πραξη την μερίδα του Λεοντος ).(

Αλλά και ο λόγος της εκκλησιας εχει γινει περισσοτερο προτεσταντικος (με την εννοια του αμερικανικου τηλεευαγγελισμου ) παρα ελληνικός ορθοδοξος .

Θελω να πώ πως ανα θελουμε να δουμε βαθυτερα στις νεες διαιρεσεις που παραγει η παγκοσμιοποιση δεν μπορουμε να βλεπουμε μονο αυτά που συμβαινουν στην μια πλευρα΄… Την ολοφανερη επεκταση των μονοπωλιων πολυεθνικών και της εκμεταλευσης ,την πλευρα του παγκοσμιου ..

Η παγκοσμιοποιηση αλλάζει και το περιεχομενο της ιδεας του εθνους , να μεταπλάθει το αλλοωνει και το μετατρεπει και αυτό σε εμπορευμα (με τους ”οργανικους ” του διαννοουμενους οι οποιοιι προσπαθουν να το πουλήσουν επίσης (ποσοι και πόσοι οργανικοι διαννοουμενοι δεν χωθηκαν στην ζεστή αγκαλια του Χριστοδουλου και στα χρυσοφορα θινκ τανκς της” Δεξιας του Κυριου”…;Απρίλιος 1, 2007 στο 10:23 π.μ.
Βουρκόλακας

Συνεπώς Μαυρο Προβατο-και απευθυνομαι σε σενα γιατί στο κειμενο σου ειδα πραγματα ενδιαφεροντα -βαρεθηκα κι εγώ τις Μικρο-παπαριες-

τα προβλήματα που θετει ο αγώνας κατα της παγκοσμιοποιησης ειναι πολλαπλά .

Καθώς η παγκοσμιοποιηση δεν ειναι μονο μακροσκοπική διαδικασια αλλά και μικροσκοπικη -αφορά και την ατομική ταυτοτητα του καθενα μας οπως αυτή διαπλαθεται μεσα στον κυκεωνα των ειδησεων ,προβληματων και καθημερινής ανασφαλειας..-Θα μου πεις … Γιατί να μας τυχει αυτό …

Τι ωραια που θατανε να ζουσαμε σε καθαρες εποχές -οπως τότε με το ΕΑΜ -οπου ο εχθρος ηταν ξεκαθαρος,ειχε προσωπο (Ναζί) η τουλαχιστον στην δεκαετια του 60….ή 70..

Σε αυτό το πιθανό ερωτημα εχω να παρατηρησω

α) Καμμια εποχή δεν ειναι τόσο ξεκαθαρη οσο τουλαχιστον φαινεται εκ των υστερων (μεσα απο την νοσταλγική επιλεκτική αναθεωρηση της )

β) Καλομελέτα κι ερχεται … Δηλαδή τα πραγματα (- και οι εχθροι της κοινωνιας ,των αυθεντικών ανθρωπων , οσων τουλαχιστον θελουν ακομα να λέγονται ανθρωποι) -οπου ναναι ξεκαθαριζουν … Και οι πραγματικές -οχι οι φαινομενικές -πλαστες -αντιθεσεις θα βγουν στην επιφανεια …