1.Αποσπασμα απο την " δίψα της γνώσης" εκδόσεις "Ράππα", σε μετάφραση της Γκλόρυ Ροζάκη:
Πηγή :Madame de la Luna
"Ανάμεσα στην εξουσία και στο σεξ δεν καθιερώνεται ποτέ σχέση, παρά μονάχα με τρόπο αρνητικό: απόρριψη, αποκλεισμός, άρνηση, φραγμός ή ακόμα απόκρυψη ή προσωπείο. Η εξουσία δεν έχει τη "δύναμη" να κάνει τίποτε στο σεξ και στις ηδονές, εκτός από το να του λέει όχι. Αν φτιάχνει κάτι, είναι απουσίες και κενά. Εξαφανίζει στοιχεία, εισάγει ασυνέχειες, χωρίζει ότι είναι ενωμένο, χαράζει σύνορα. Οι ενέργειες της παίρνουν τη γενική μορφή του ορίου και της έλλειψης. Η εξουσία είναι, βασικά, εκείνο που υπαγορεύει στο σεξ τον νόμο του. Πράγμα που σημαίνει πρώτα-πρώτα ότι το σεξ βρίσκεται τοποθετημένο απ' αυτήν κάτω από ένα καθεστώς δυαδικό: θεμιτό και αθέμιτο, επιτρεπόμενο και απαγορευμένο. Πράγμα που σημαίνει, παραπέρα, ότι η εξουσία ορίζει στο σεξ μια "τάξη" που λειτουργεί ταυτόχρονα σαν μορφή νοητότητας: το σεξ αποκρυπτογραφείται με βάση τη σχέση του προς το νόμο. Πράγμα που σημαίνει, τέλος, ότι η εξουσία δρα ορίζοντας τον κανόνα: η ενέργεια της εξουσίας πάνω στο σεξ γίνεται με τη γλώσσα ή μάλλον με μια πράξη Λόγου που, απ' αυτό το ίδιο το γεγονός ότι εκφέρεται, δημιουργεί μια κατάσταση δικαίου. Μιλάει και είναι ο κανόνας. Την καθαρή μορφή εξουσίας τη βρίσκει κανείς στο λειτούργημα του νομοθέτη. Και ο τρόπος ενέργειάς της αναφορικά προς το σεξ είναι νομικο-διασκεπτικού τύπου.
Δεν θα πλησιάσεις, δεν θ' αγγίξεις, δεν θα αναλώσεις, δεν θα δοκιμάσεις ηδονή, δεν θα μιλήσεις, δεν θα φανείς. Σε τελευταία ανάλυση, δεν θα υπάρχεις παρά μόνο στη σκιά και στη μυστικότητα.
Πάνω στο σεξ, η εξουσία εφαρμόζει μόνο ένα νόμο απαγορευτικό.
Σκοπός της: ν' απαρνηθεί το σεξ τον εαυτό του. Μέσα της: η απειλή της τιμωρίας που δεν είναι άλλη από την εξάλειψή του. Απαρνήσου τον εαυτό σου, αλλιώς βγαίνεις από τη μέση. Μην εμφανίζεσαι, αν δεν θες να εξαφανιστείς. Η ύπαρξη σου δεν θα διατηρηθεί παρά μόνο με το τίμημα της εκμηδένισης της. Η εξουσία δεν περιορίζει το σεξ, παρά με μια απαγόρευση που παίζει με την εναλλαγή ανάμεσα σε δυό ανυπαρξίες.
Αυτή η απαγόρευση υποτίθεται ότι παίρνει τρεις μορφές: να βεβαιώνει πως αυτό δεν επιτρέπεται, να εμποδίζει αυτό να ειπωθεί, να αρνιέται ότι αυτό υπάρχει... ''
Αυτή η απαγόρευση υποτίθεται ότι παίρνει τρεις μορφές: να βεβαιώνει πως αυτό δεν επιτρέπεται, να εμποδίζει αυτό να ειπωθεί, να αρνιέται ότι αυτό υπάρχει... ''
2.Περί σεξουαλικότητας
από το ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ7 - 25/02/2007
από το ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ7 - 25/02/2007
''Τον Νοέμβριο του 1975, δεκατρείς μήνες πριν από τη δημοσίευση του βιβλίου του, ο Φουκό έδωσε μια διάλεξη στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης.:
αποσπασμα:
''Θα έλεγα ότι πολλά πρόσωπα πριν από μένα, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, ακολούθησαν ένα πολύ συγκεκριμένο σχήμα ανάλυσης, το οποίο διαμορφώθηκε μεταξύ του 1920 και του 1930 γύρω από το πρόσωπο και το έργο του Βίλχελμ Ράιχ. Ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι αυτό το σχήμα, του οποίου αποδέχομαι την αξία και από το οποίο προέκυψαν πολυάριθμα έργα, έρευνες, αναλύσεις και ως ένα βαθμό πολύ ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις, δεν θα οδηγήσει την ιστορική έρευνα στην επιτυχία (...). Τώρα βλέπω το σχήμα του Ράιχ περισσότερο ως εμπόδιο παρά ως εργαλείο.
Σε τι έγκειται όμως αυτό το σχήμα; Απλουστεύοντας λίγο θα έλεγα ότι με βάση αυτό το σχήμα εμείς ζούμε -στην πραγματικότητα ήδη με αφετηρία τουλάχιστον τον 18ο αιώνα- σε ένα σεξουαλικό καθεστώς που θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε βικτωριανό. Το σκυθρωπό βλέμμα της βασίλισσας, η συνοφρυωμένη όψη του πουριτανού της αυτοκρατορικής περιόδου θα μπορούσαν να είναι τα εμβλήματα της δική μας ταλαίπωρης, υποκριτικής και σιωπηλής σεξουαλικότητας. Γενικά, σύμφωνα με το σχήμα του Ράιχ και με το ύφος της ανάλυσης που θα την αποκαλούσα αντικαταπιεστική, μέχρι τις αρχές του 17ου αιώνα η σεξουαλικότητα απολάμβανε ένα είδος ασυλίας και με τις δύο έννοιες του όρου, από τη στιγμή που συνεπαγόταν τόσο μια μη καταπιεσμένη σεξουαλική πρακτική, μιαν ανοιχτή και φυσική σεξουαλική πρακτική, όσο και μιαν ελεύθερη και ανέμελη συζήτηση, έναν τύπο λόγου για τη σεξουαλικότητα χωρίς αποσιωπήσεις ή φτιασιδώματα (...).Αυτή η χρυσή εποχή μιας φλύαρης και φωτεινής σεξουαλικότητας δίνει τη θέση της σε ένα σούρουπο, που μας οδήγησε στην καρδιά του 19ου αιώνα στη βικτωριανή νύχτα (στην οποία όλοι οι γάτοι έχουν γκρίζο χρώμα), όπου μπορεί κανείς να κάνει έρωτα μόνο στη σκιά, μυστικά, στο περιθώριο της ζωής, όπου μπορεί κανείς να μιλάει για τον έρωτα μόνο με φτιασιδωμένα λόγια. Με δυο λόγια, από τις αρχές του 17ου αιώνα σε όλο το δυτικό κόσμο θα είχε αρχίσει να διαδίδεται μια σεξουαλικότητα αποτελούμενη από σκιές, μια σεξουαλικότητα παγιδευμένη στη χωρική μετωνυμία του μπορντέλου και στις υποχρεωτικές μεταφορές του λόγου, από την οποία τελικά θα μας έσωζε ο Φρόιντ (...).Πιστεύω ότι έχει έρθει η στιγμή να τελειώνουμε με αυτόν τον τύπο δυϊσμού, μανιχαϊσμού, που τοποθετεί από τη μια μεριά τον λόγο, την ελευθερία, την αλήθεια, το φως της μέρας και από την άλλη τη σιωπή, την καταπίεση, την άγνοια, τη νύχτα. Αντί να κάνουμε μια διαίρεση αυτού του τύπου, οφείλουμε να προσπαθήσουμε να επανενώσουμε όλα αυτά τα στοιχεία και να περιγράψουμε αυτό που θα αποκαλούσα τεχνολογικό αστερισμό, δηλαδή ένα τρισδιάστατο σύνολο που περιλαμβάνει τον λόγο, τη γνώση και την εξουσία, μέσα στο οποίο θα ερμηνευόταν (ήμουν έτοιμος να πω θα «παραγόταν») η σύγχρονη σεξουαλικότητα, δηλαδή θα αναπτυσσόταν και θα ελεγχόταν, θα συγκροτούνταν ως θέμα, θα διατυπωνόταν με βάση μιαν «αλήθεια» και θα οριζόταν ως αντικείμενο, ως ο στόχος μιας πιθανής γνώσης.
Η σεξουαλικότητα δεν ήταν «καταπιεσμένη», θα έλεγα μάλλον ότι ήταν «εκφρασμένη», όχι με την έννοια ότι τελικά μεταφραζόταν σε λόγια, αλλά με την έννοια ότι εκείνη τη στιγμή άρχισε να υπάρχει ένας λόγος για τη σεξουαλικότητα. Ενας λόγος για τη σεξουαλικότητα που ήταν ταυτόχρονα μια σχέση εξουσίας και μια σχέση αντικειμένου...Συνεπώς το θέμα, η γενική μορφή της εργασίας, δεν θα ήταν η καταπίεση της σεξουαλικότητας ως βασικός μηχανισμός από τον οποίο πρέπει να ξεκινήσουμε για να κατανοήσουμε όλους τους άλλους. Το θέμα αυτής της έρευνας έπρεπε να είναι το σύνολο της τεχνολογίας της σεξουαλικότητας ή το σύνολο των ρητών σεξουαλικών συστημάτων (...)..''
βλεπε επίσης στο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
ΜΙΣΕΛ ΦΟΥΚΩ: Ο φιλόσοφος του κύκλου των ''καταραμένων''- 25-27/1/ 2008
1 σχόλιο:
Άραγε σύμφωνα με τον Φουκό και σε αντίθεση με ότι αναφέρεται στο πρώτο κείμενο εξουσία είναι θετικότητα, η οποία παράγει το (κάθε) σεξ.
Δημοσίευση σχολίου