Αναγνώστες

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

κανείς δεν μπορεί να πει κάτι για το ανείπωτο .

κανείς δεν μπορεί να πει κάτι για το ανείπωτο .
Παράδειγμα ανείπωτου : η βεβαιότητα του Δικού μας θανάτου.

Μπορούμε να μιλάμε για το θάνατο των άλλων , τους λαούς που εξαφανίστηκαν , τους φίλους και γνωστούς μαςπουπεθαναν .

Αν όμως δοκιμάσουμε να σκεφτούμε με λέξεις η να φαντασιώσουμε με ..εικόνες τον δικό μας θάνατο έκπληκτοι θα αντιληφθούμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο με ..κάποια ακριβολογία ..

Θα το ντύσουμε με λέξεις βέβαια ,θα προσπαθήσουμε να το φαντασιώσουμε με εικόνες μιας ωραίας κηδείας, να γράψουμε κανα ποιηματάκι , η να σκηνοθετήσουμε την αυτοκτονία( το υπέρτατο ξόρκι του θανάτου) αλλά τον ίδιο τον θάνατο ημών των ιδίων ,δεν.
Μπορούμε βέβαια να τον αισθητικοποιησουμε , όπως οι φασίστες του μεσοπολέμου ,οι πιλότοι που κραύγαζαν ”viva la morte” , αλλά κι αυτό είναι ένα ξόρκι , και αφορά τον θάνατο των άλλων η και του εαυτού ως εικόνας – ως πορτραίτο του θανάτου ενός (φαντασιακά)άλλου , όπως στο πορτραίτο του Ντοριαν Γκρέυ .
Η στιγμή του θανάτου μας είναι το κατεξοχήν ανείπωτο , αδήλωτο , .

Είναι το Πραγματικό.
 
(έχει γράψει ένα υπέροχο διήγημα ο Μπλανσό σχετικά …μια ”ανάμνηση του δικού του θανάτου).

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πού είναι το σχόλιό μου;



Μγχκκρρρρρρ θα σε φάω.

Νοσφεράτος είπε...

παρε δρομο ...

Νοσφεράτος είπε...

εδω να θυμισω οτι Ηλιθια σχολια που εχουν σκοπο να προσβαλλουν -μειωσουν αλλους η τον γραφοντα Δεν θα δημοσιευονται .. Μην κανετε λοιπόν τον κοπο η ηλιθιοτητα ΔΕΝ θα περασει

Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο -Στη τέχνη και στη Κοινωνία. Πέτρος Θεοδωρίδης

  Πέτρος Θεοδωρίδης (τμήμα κινηματογράφου Α.Π.Θ ) Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο Στη τέχνη και στη Κοινωνία   Α. :Μοντερνισμός   ...