Α
φησαμε αποτυπωμα στην ερημιά μας, στίχους
κι ύστερα ψελίσαμε τους αναρθρους μας Ηχους …
αφου κανεις δεν απαντά ,σε τούτη τη Σαχάρα
μείναμε κρέας άψητο στης ποίησης τη σχάρα
Αφήσαμε τη σάρκα μας και μείναμε οστά
και ματαια ελπίζουμε, πως θα αναστηθούμε
αφου ουτε τα κόκκαλα δεν ειναι πιά Πιστά
Μαζί με τα φαντασματα θα πά να γ……(Κοιμηθούμε)
Σ’αυτή την χώρα ,πού τανε κάποτε καφενείο
και τωρα πιά απεμεινε κενό νεκροταφείο
σε ταφους θ’αναρτησουμε μαρμαρινούς μας Στίχους
και η Ηχώ θ’αντιλαλεί τους μάταιους μας Ηχους
αφου κανεις δεν απαντά ,σε τούτη τη Σαχάρα
Αφήσαμε τη σάρκα μας και μείναμε οστά
αφου ουτε τα κόκκαλα δεν ειναι πιά Πιστά
Σ’αυτή την χώρα ,πού τανε κάποτε καφενείο
σε ταφους θ’αναρτησουμε μαρμαρινούς μας Στίχους