''Αν
λοιπόν όλες οι οργανικές ορμές, ως συντηρητικές και ιστορικά
αποκτημένες, αποβλέπουν στην επαναστροφή, στην αποκατάσταση παλαιότερων
καταστάσεων, τότε πρέπει να αποδώσουμε τα αποτελέσματα της οργανικής
εξέλιξης σε εξωτερικές, διαταρακτικές και εκτρεπτικές επιρροές. Το
στοιχειώδες έμβιο ον δεν θα ήθελε εξαρχής να υποστεί οποιαδήποτε αλλαγή
και υπό αμετάβλητες συνθήκες θα επαναλάμβανε πάντοτε την ίδια πορεία
ζωής. Αλλά σε τελική ανάλυση η εξελιτική ιστορία της γης και της σχέσης
της προς τον ήλιο είναι αυτή που αποτυπώθηκε στην εξέλιξη των
οργανισμών. Οι συντηρητικές οργανικές ορμές δέχθηκαν μέσα τους κάθε
τέτοια αλλαγή που επιβλήθηκε στην πορεία ζωής και την διατήρησαν, ώστε
να μπορεί να επαναλαμβάνεται. Έτσι δίνουν κατ' ανάγκη την παραπλανητική
εικόνα δυνάμεων που επιδιώκουν την αλλαγή και την πρόοδο, ενώ στην
πραγματικότητα αποβλέπουν απλώς σε έναν παλαιό στόχο με παλαιά και νέα
μέσα. Θα μπορούσε να κατονομασθεί και αυτός ο τελικός στόχος κάθε
οργανικής επιδίωξης. Αν ο στόχος της ζωής ήταν μια κατάσταση που δεν
έχει επιτευχθεί ποτέ μέχρι σήμερα, αυτό θα ερχόταν σε αντίθεση προς την
συντηρητική φύση των ορμών. Στην πραγματικότητα πρέπει να είναι μία
παλαιά κατάσταση αφετηρίας, την οποία το έμβιο ον κάποτε εγκατέλειψε και
στην οποία τώρα επιστρέφει μέσα από όλους τους δρόμους της εξέλιξης. Αν
μπορούμε να δεχθούμε ως εμπειρία χωρίς εξαιρέσεις την ιδέα ότι όλα τα
έμβια όντα πεθαίνουν για εσωτερικούς λόγους και επιστρέφουν στην
ανόργανη κατάσταση, μπορούμε και να πούμε απλώς: Στόχος της ζωής είναι ο θάνατος, και αναδρομικά: Τα άψυχα υπήρξαν πριν από τα έμψυχα.
Φρόιντ, Πέραν της Αρχής της Ηδονής
μτφ. Λευτέρης Αναγνώστου
εκδ. Επίκουρος 2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου