Φρανσουά Τρυφώ (François Roland Truffaut,)-nouvelle vague(

πηγη
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%AC_%CE%A4%CF%81%CE%B9%CF%86%CF%8C


Φρανσουά Τριφό




Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια






Ο Φρανσουά Τρυφώ (François Roland Truffaut, 6 Φεβρουαρίου 1932 - 21 Οκτωβρίου 1984) ήταν Γάλλος κριτικός και σκηνοθέτης του κινηματογράφου, από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του γαλλικού νέου κύματος.






Με τη βοήθεια του θεωρητικού του κινηματογράφου Αντρέ Μπαζέν, άρχισε να γράφει κριτικές στο περιοδικό Cahiers du cinema, που μαζί άλλους συναδέλφους του άνοιξαν το δρόμο για το νέο κύμα και το μη εμπορικό κινηματογράφο. Με την μικρού μήκους ταινία του Les Mistons (1958), και θέμα την σεξουαλική αφύπνιση μιας ομάδας νεαρών, έθεσε στην πράξη τις θεωρίες του, τις οποίες συνέχισε στην ημιαυτοβιογραφική, μεγάλου μήκους ταινία του, Τα 400 χτυπήματα (Les Quatres Cents Coups, 1959), μία γεμάτη ειλικρίνεια αλλά και ποίηση ταινία, που κέρδισε το βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Καννών, κάτι που τον καθιέρωσε ως τον κατ' εξοχήν ηγέτη του πρωτοεμφανιζόμενου νέου κύματος (nouvelle vague).






Ακολούθησαν οι ταινίες Πυροβολείτε τον Πιανίστα (Tirez sur le pianiste, 1960), αναφορά αλλά και ανατροπή των γκανγκστερικών ταινιών, Απολαύστε το κορμί μου (Jules et Jim, 1961) γύρω από τις ιδιόμορφες σχέσεις ενός ερωτικού τριγώνου, Φαρενάιτ 451 (Fahrenheit 451, 1966), εξαιρετική μεταφορά στην οθόνη του βιβλίου επιστημονικής φαντασίας του Ρέι Μπράντμπερι, που ο Τρυφώ γύρισε στην Αγγλία, Η νύφη φορούσε μαύρα (La mariée etait en noir, 1967), μία παραλλαγή του αμερικανικού φιλμ νουάρ, ταινίες που επέβαλαν τον Τρυφώ ως έναν ξεχωριστό και εντελώς πρωτότυπο δημιουργό.








 Φιλμογραφία
 Ως σκηνοθέτης


Έτος Μεταφρασμένος τίτλος Αυθεντικός τίτλος Σημειώσεις


1955 Μια επίσκεψη Une Visite


1957 Les Mistons


1958 Une Histoire d'eau Σκηνοθεσία σε συνεργασία με τον Ζαν-Λυκ Γκοντάρ


1959 Τα 400 χτυπήματα Les Quatre cents coups Βραβείο Bodil Καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας (1960).


Βραβείο Καλύτερου σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ των Καννών (1959).


Υποψήφιο για βραβείο Όσκαρ «Πρωτότυπου σεναρίου» (1959).


1960 Πυροβολήστε τον πιανίστα Tirez sur le pianiste


1962 Ζυλ και Τζιμ Jules et Jim


1962 Antoine et Colette


1964 Τρυφερό Δέρμα La Peau douce


1965 Φάρεναϊτ 451 Fahrenheit 451 Στην αγγλική γλώσσα


1968 Η νύφη φορούσε μαύρα La Mariée était en noir


1968 Κλεμμένα φιλιά Baisers volés


1969 Η σειρήνα του Μισσισσιπή La Sirène du Mississippi


1970 Ένα Αγρίμι στην Πόλη L'Enfant sauvage


1970 Παράνομο κρεβάτι Domicile conjugal


1971 Les Deux anglaises et le continent


1972 Une belle fille comme moi


1973 Αμερικανική Νύχτα La Nuit américaine Βραβείο Όσκαρ «Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας».


1975 Η Ιστορία της Αντέλ Ουγκό L'Histoire d'Adèle H.


1976 Το Χαρτζηλίκι L'Argent de poche


1977 Ο άνδρας που αγαπούσε τις γυναίκες L'Homme qui aimait les femmes


1978 La Chambre verte


1979 Η αγάπη το βάζει στα πόδια L'Amour en fuite


1980 Το τελευταίο Μετρό Le Dernier métro Απέσπασε δέκα Βραβεία Σεζάρ, μεταξύ αυτών τα βραβεία: καλύτερης


ταινίας, καλύτερου Α' ανδρικού ρόλου, καλύτερου A' γυναικείου


ρόλου, καλύτερου σκηνοθέτη, καλύτερης μουσικής επένδυσης, καλύτερου σεναρίου και καλύτερου ήχου.


1981 Η Γυναίκα της Διπλανής Πόρτας La Femme d'à côté


1983 Οπωσδήποτε την Κυριακή Vivement dimanche!




Ως σεναριογράφος


Έτος Μεταφρασμένος τίτλος Αυθεντικός τίτλος Σημειώσεις


1960 Με Κομμένη την Ανάσα À bout de souffle Σε σκηνοθεσία Ζαν-Λυκ Γκοντάρ


1988 La Petite voleuse Σε σκηνοθεσία Κλωντ Μίλερ


1995 Belle Époque Σειρά επεισοδίων, σε συνεργασία με τον Jean Gruault.


Σκηνοθεσία του Gavin Millar.