''ο Γκέοργκ Ζίμμελ είναι από τους θεμελιωτές της κοινωνιολογίας και ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές του πνεύματος της ώριμης νεωτερικότητας. Γνήσιο τέκνο μιας "χρυσής εποχής" της γερμανικής διανόησης (Χούσσερλ, Σέλερ, Βέμπερ), βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο ενός ανανεωμένου ενδιαφέροντος για τα επίκαιρα πλέον θέματα και τις πρωτότυπες προσεγγίσεις που εκείνος εγκαινίασε. Ο τόμος προσφέρει μια αντιπροσωπευτική εικόνα του πολυσχιδούς του έργου, όπου αποτυπώνεται καλειδοσκοπικά η μορφολογία του νεωτερικού κόσμου. Άλλοτε κλασικά και άλλοτε απροσδόκητα, τα αντικείμενα των μελετών του -η κοινωνική διαφοροποίηση, η ομάδα, η μητρόπολη, η "κοινωνική τοπογραφία", η μόδα, το χρήμα, η πορνεία, η ερωτοτροπία κ.ά., ανάμεσα στα οποία πορεύεται ως "ξένος" και ως "πλάνης"-, αντανακλούν τόσο τις αλλοτριωτικές διαδικασίες της αστεακής ζωής όσο και τις ελευθεριακές δυνατότητες που αυτή αποδεσμεύει. ''
βλεπε επισης :http://greekrider.blogspot.com/2008/07/blog-post_10.html Αποσπασματα :
Ο G. Simmel λέει για τα παραπάνω: "Η ηθική αγανάκτηση που επιδεικνύει η "καλή κοινωνία" απέναντι στην πορνεία προκαλεί απορία από πολλές απόψεις. Σαν να μην ήταν η πορνεία η αναπόφευκτη συνέπεια καταστάσεων που επιβάλλει η ίδια η "καλή κοινωνία"."Η διάκριση που κάνει η κοινωνία ως προς την αξιολόγηση και τη μεταχείριση της πολυτελούς και της ενδεούς πορνείας, αποτελεί ένα από τα πιο λαμπρά, ή μάλλον ένα από τα πιο σκοτεινά, παραδείγματα της δικαιοσύνης της, σύμφωνα με την οποία ο δυστυχής γίνεται ολοένα δυστυχέστερος, καθώς διώκεται εξ εξαιτίας ακριβώς της δυστυχίας του.."
."Για ένα πράγμα να μην τρέφει κανείς ψευδαισθήσεις: όσο υπάρχει γάμος θα υπάρχει και πορνεία. Μόνο όταν ο έρωτας θα είναι εντελώς ελεύθερος, όταν η αντίθεση μεταξύ νομιμότητας και μη νομιμότητας εν γένει θα έχει χάσει την ισχύ της, τότε δεν θα χρειάζονται ξεχωριστά άτομα αφιερωμένα στη σεξουαλική ικανοποίηση του ανδρικού φύλου." "...στη σημερινή αστική κοινωνία..οι πόρνες αποτελούν τα εξιλαστήρια θύματα , που τιμωρούνται για τις αμαρτίες των ανδρών της "καλής κοινωνίας".
"Είναι γενικό χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας ότι εγείρει τις υψηλότερες αξιώσεις ...ακριβώς από εκείνους που αφαιρεί με τον πιο ριζικό τρόπο τους όρους της ηθικότητας. Από τον πεινασμένο προλετάριο απαιτεί μεγαλύτερο σεβασμό στην ιδιοκτησία των άλλων απ' ότι από έναν βαρόνο του χρηματιστηρίου ή ένα εκλεπτυσμένο κάθαρμα. Από τον εργάτη απαιτεί τη μεγαλύτερη λιτότητα και ολιγάρκεια, την ίδια στιγμή που καθημερινά τον δελεάζει φέρνοντας μπροστά στα μάτια του την πολυτέλεια εκείνων τους οποίους ο ίδιος έχει κάνει πλούσιους. Εξοργίζεται με την "εγκληματικότητα" των πορνών περισσότερο απ' ότι με αυτήν οποιασδήποτε άλλης τάξης..".''
