Αναγνώστες

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Φόβος και Αγωνια

Φόβος και Αγωνια


Η αγωνία, είναι (συν)αίσθημα που δεν πρέπει να ταυτίζεται με την έννοια του φόβου. Ο φόβος είναι μια απάντηση σε μια ειδική απειλή, έχει ένα προσδιορισμένο αντικείμενο. Η αγωνία, αντίθετα, παραβλέπει το αντικείμενο, είναι μια κατάσταση διάχυτη πού κυματίζει ελεύθερα, πού εκδηλώνεται με συμπτωματικές αντιδράσεις πού έχουν μια ομιχλώδη μόνο σχέση με ό,τι αρχικά την προκάλεσε. Η Αγωνία είναι (συν)αίσθημα, και ταυτόχρονα συνοθυλευμα συναισθημάτων (φόβος και θυμός, φόβος κι θλίψη,) Η αγωνία- συμφωνα με τον Sartre- διακρίνεται από τον φόβο από το γεγονός ότι ο «φόβος προκαλείται από τα όντα του κόσμου, ενώ η αγωνία για το εγώ μου» . Ο ίλιγγος είναι αγωνία στο μέτρο που τρέμω όχι μήπως πέσω στον γκρεμό αλλά μήπως ριχτώ στο γκρεμό . Μια κατάσταση μου προκαλεί φόβο, επειδή κινδυνεύει να αλλάξει τη ζωή μου. Και το είναι μου , από τα έξω, προκαλεί την αγωνία στο μέτρο που δυσπιστώ για τις αντιδράσεις μου απέναντι σ¨αυτή την κατάσταση . Η προετοιμασία του πυροβολικού πριν από την επίθεση, μπορεί να προκαλέσει φόβο στον στρατιώτη που υφίσταται το βομβαρδισμό, «μα η αγωνιά του θα αρχίσει όταν θα δοκιμάσει να προβλέψει τον τρόπο που θα αντιδράσει στον βομβαρδισμό , όταν θα αναρωτηθεί αν θα μπορέσει να «αντέξει».» Όμοια , ο επιστρατευμένος που εντάσσεται και πάλι στο τάγμα του στην αρχή του πολέμου μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις , να φοβάται τον θάνατο. Μα πολύ πιο συχνά, του συμβαίνει να φοβάται «μήπως φοβηθεί», δηλαδή αγωνία απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό . Τον περισσότερο καιρό, οι επικίνδυνες ή απειλητικές καταστάσεις είναι πρισματικές :γίνονται αντιληπτές ΄μέσω ενός αισθήματος φόβου ή αγωνίας ανάλογα με το αν αντιμετωπίσουμε την κατάσταση ως δρωσα πάνω στον άνθρωπο ή τον άνθρωπο ως δρώντας πάνω στην κατάσταση . Ο άνθρωπος που δέχτηκε ένα «σκληρό χτύπημα» χάνοντας , εξαιτίας του κραχ , ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του , μπορεί να φοβάται για την φτώχεια που τον απειλεί . «Ωστόσο , αγωνία θα νιώσει ύστερα από μια στιγμή , δηλαδή όταν , συστρέφοντας νευρικά τα χέρια ( αντίδραση που συμβολίζει την πράξη που επιβάλλεται , μα μένει ακόμη απροσδιόριστη )θα φωνάξει :«Τι θα κάνω ; Μα τι θα κάνω;» Η Αγωνια κάνει τη σκέψη να εστιάζεται στην ανησυχία, με αποτέλεσμα το άτομο να φοβάται πάντα το χειρότερο. Η Αγωνία ανακαλεί στον εαυτό τους βρεφικούς φόβους αποχωρισμού, το διάχυτο φόβο αποδοκιμασίας, παραλύει εν τέλει τον πυρήνα του εαυτού.

3 σχόλια:

cirut είπε...

Είπα να γράψω ένα σχόλιο με το τέλος των διακοπών μου, με τη χαρά και το χαβαλέ μέσα μου και συ, ρε θεοσκότεινε, μέπηξες στις αγωνίες και τα διάφορα. Καλά νάσαι παρ΄όλα αυτά. Για διακοπάτο σε κόβω.

Νοσφεράτος είπε...

Ε τωρα που γυρισες αρχιζουν πάλι οι φόβοι και οι αγωνιες

cirut είπε...

Όχι, Κρήτη δεν πήγα και τον Μητσοτάκη δεν είδα! Είχατε μήπως καμιά κατασκήνωση δαιμόνων;

Η Δόξα των σιδηροδρόμων TONY JUDT

 TONY JUDT Η ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ ΕΠΙΜΕΤΡΟ ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΑΘΗΝΑ 2013 ...