ο Χρονος ειναι γεωλογικά στρωματα στα οποια ανεβοκατεβαινουμε με ασανσερ...

ο Χρονος ειναι γεωλογικά στρωματα στα οποια ανεβοκατεβαινουμε με ασανσερ...
μεσα μας..
Καμμια φορα κανουμε μια βουτια στα εγκατα η αναδυεται η οσμή του πυρηνα του ,εκει που κοχλαζει η πρωταρχική φωτια η Λιμπιντο,,,
Συνηθως στεκομαστε στην επιφανεια και ..χαζευουμε,,
Ομως δεν πρεπει να αποφυγουμε την βουτια στα βαθια .Γιατι αυτή η εξερευνηση του δικου μας Χρονου ειναι αυτή ακριβως που σμιλευει την ψυχή μας ...
Δεν γεννιομαστε με ψυχή , την χτιζουμε.. και τα Υλικά , το μαρμαρο το πετρωμα , ο γρανιτης οι πολυτιμοι λιθοι εξορυσσονται διαρκώς μεσα απο τις ανασκαφες του Χρόνου,μαζί με χωματα και καρβουνο και πετραδακια

η ψυχή ειναι το αποσταγμα του βιου μας
και ενας τροπος εξορυξης - ασανσερ- ειναι η γραφή.. Η γραφη ως σκαπανη του χρονου.. Υπάρχουν κι αλλοι: η τεχνη η ζωγραφική η μουσικη ,η αγαπη..
.....αυτο το ξεσκεπασμα ..εξορυξη του χρονου παραγει εαυτο..και επίσης Δομει τον χρόνο..Διοτι ο Χρονος Δεν Υπάρχει ..Ειναι ως ειναι αλλά δεν Υπάρχει ..Εμεις τον κανουμε Υπάρξη σκαβοντας