Η επέκταση του πεδίου της Πάλης ή για να ξαναπιάσουμε τον Μίτο της Αριάδνης στη συζήτηση για τη σεξουαλικότητα . Π, Θεοδ.

 Η επέκταση του πεδίου της Πάλης ή για να ξαναπιάσουμε τον Μίτο της Αριάδνης στη συζήτηση για τη σεξουαλικότητας ΜΕΡΟΣ Α

Αφορμή για αυτό το σημείωμα μου έδωσε το σχόλιο μιας φίλης που κριτίκαρε την άποψη μου ότι όλο αυτό το ζήτημα των σκανδάλων σεξουαλικής βίας είναι βαθιά πολιτικό.. Η φίλη ισχυρίστηκε ότι όχι , είναι ζήτημα Παθών και σεξουαλικότητας , δεν έχει να κάνει με Κιναλ Νου Δου η Σύριζα

. Ε λοιπόν , διαφωνώ. Είναι πολιτικό , βαθιά πολιτικό το ζήτημα της σεξουαλικότητας , του βιασμού ανήλικων , της παιδοφιλίας κλπ. .. Και όχι μόνο με την έννοια των κομμάτων , ούτε με την έννοια Μόνο της Δεξιάς – Αριστερά…

Για το παρακάτω κείμενο , που θα παρουσιάσω μάλλον σε συνέχειες και θα προσπαθήσω να ενσωματώσω στοιχεία από την παρούσα συζήτηση θα χρησιμοποιήσω αποσπάσματα από τα άρθρα μου ΄΄ Η Επινόηση του Ερωτα ‘’ και ‘’ Έρωτας Θνητός , Απωθημένος Θάνατος ’ που πρωτοδημοσιευτηκαν γύρω στο 2006 στο περιοδικό Ένεκεν και περιλαμβάνονται στη συλλογή μου από δοκίμια : Η Απατηλή υπόσχεση της Αγάπης

1.Το ζήτημα της σεξουαλικότητας και του έρωτα ήταν ανέκαθεν βαθιά Πολιτικό: Πρώτον διότι συνδέεται άμεσα με το ζήτημα των Φύλων που είναι το κατεξοχήν ζήτημα Κυριαρχίας , εξουσίας.. Το σεξ στην Αρχαιότητα ταυτιζόταν με το δικαίωμα στην διείσδυση . Στην θεμελιώδη ανισότητα της παραδοσιακής κοινωνίας, δεν ήταν νοητή η απόλαυση αυτού, που έχει κατώτερη κοινωνική θέση ,δηλαδή της γυναίκας η του δούλου. Η θεμελιακή ανισότητα στη σχέση των δυο φύλων, επισημαίνεται και από τον μεγάλο μελετητή της σεξουαλικότητας, τον Φουκό με αφορμή τον αμφιλεγόμενο ομοφυλόφιλο Έρωτα, στην αρχαιότητα: «η ελληνική ηθική της ηδονής-λέει ο Φουκό- ήταν συνδεδεμένη με μια ανδρική κοινωνία, με τη δισυμμετρία, με τον αποκλεισμό του άλλου, με μια ιδεοληψία με την εισχώρηση», γιατί-σύμφωνα με τον Φουκώ-: «στις σεξουαλικές σχέσεις, μπορείτε να εισχωρήσετε στους άλλους η αυτοί να εισχωρήσουν σε σας» και «η(αρχαία) ελληνική ηθική ήταν συνδεδεμένη ,με μια καθαρά ανδρική κοινωνία με δούλους, όπου οι γυναίκες ήταν καταδυναστευόμενοι άνθρωποι, των οποίων η ηδονή δεν είχε σημασία [….]Μια γυναίκα, ένας δούλος μπορούσαν να είναι παθητικοί: αυτή ήταν η φύση τους η θέση τους(Status ) Μισελ Φουκό« Για την γενεαλογία της ηθικής» στο Μισελ Φουκό Εξουσία , Γνώση και Ηθική, Αθήνα Υψιλον , 1987

2 Η πολιτικοποίηση και Κοινωνικοποίηση της σεξουαλικότητας συνεχίζεται έντονα στην νεωτερικοτητα με τον επαναπροσδιορισμό της θέσης του παιδιού και τον επαναπροσδιορισμό του σεξ και των σεξουαλικών πρακτικών : την νεωτερική οικογένεια την χαρακτηρίζει το κλείσιμο στην οικογενειακή εστία, η περίφραξη της κατοικίας, το πλέξιμο ενός πυκνού δικτύου έντονων και συναισθηματικά διαποτισμένων και αμοιβαίων προσκολλήσεων στους γονείς και στα αδέλφια και η ανύψωση της στη θέση ελέγχου της εκπαίδευσης του παιδιού.

2 α Μέσα στην οικογένεια, οι γονείς ,έπρεπε να βρουν καταφύγιο από τις αντιξοότητες και πέσεις της «έξω ζωής». Οι γυναίκες ταυτίσθηκαν με τη συναισθηματική ζωή και την ψυχική ισορροπία της οικογένειας ,οι άντρες με τον αγώνα για την οικονομική της επιβίωση και ευημερία. Τα καθήκοντα της συζύγου μητέρας, εκτός από την πρακτική φροντίδα του νοικοκυριού και των παιδιών, επεκτάθηκαν και στη διαφύλαξη συναισθημάτων οικειότητας: αγάπη, συμπαράσταση, συντροφικότητα.

Ο νεωτερικός ρόλος της γυναίκας «φυσικοποιήθηκε».Η «φυσική »γυναίκα είναι μια επινόηση του 18ου και 19ου αιώνα. Στη νεωτερική κοινωνία ,στην οποία διατυπώθηκαν τα ίσα δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους, οι γυναίκες κατέχουν τη θέση του ξένου, του εξωτικού. Το θηλυκό εμφανίζεται ως το αντίθετο του πολιτισμού. Την ίδια στιγμή που το αρσενικό υποκείμενο συγκροτείται ως κυρίαρχο, αυτόνομο άτομο, το οποίο οριοθετεί τον εαυτό του απέναντι στη φύση και τις αισθήσεις, οι γυναίκες ξαναρίχνονται στη φύση .

2β Η νεωτερικοτητα συνοδεύτηκε επίσης και από τον νεωτερικό έλεγχο της παιδικής ηλικίας και επιτήρησης της (παιδικής - εφηβικής )σεξουαλικότητας

Όπως μας δείχνει το έργο του Φιλιπ Αριες «Αιώνες παιδικής ηλικίας» (Φιλιπ Αριες, Αιώνες παιδικής ηλικίας, μτφ Γιούλη Αναστοπούλου εκδ. Γλαρος (1973)1990)έως τον 16 αιώνα περίπου τα παιδιά αντιμετωπίζονταν στην Ευρώπη ως «ενήλικες μικρότερου μεγέθους»: δηλαδή θεωρούνταν ότι διέφεραν από τους υπόλοιπους ανθρώπους, απλώς και μόνο επειδή είχαν αδύναμους μυς και πνεύμα. Δεν υπήρχαν ξεχωριστού είδους κάμαρες η ξεχωριστά υπνοδωμάτια των γονέων, ή ζωή των ενηλίκων δεν είχε μυστικά για τα παιδιά, δεν υπήρχαν πολιτισμικά αναγνωρισμένες ενδυματολογικές διαφορές που να οριοθετούν μια ειδική κατάσταση της παιδικής ηλικίας, τα παιδιά φορούσαν ρούχα που δεν έκαναν πια στα μεγαλύτερα αδέλφια τους, ή που δεν φορούσαν πια άλλοι συγγενείς τους. Όλα αυτά αλλάζουν στην αυγή του 17ου αιώνα: αρχικά στα ανώτερα στρώματα και βαθμιαία στα χαμηλότερα. Μια ξεχωριστή διαγωγή και ειδικές δραστηριότητες επινοήθηκαν για τα παιδία και τμήματα των οικογενειακών χώρων διατηρήθηκαν αποκλειστικά για τις δραστηριότητες των ενηλίκων και χαρακτηρίσθηκαν απαγορευμένοι χώροι για τα παιδιά κάτω από μια ορισμένη ηλικία .Για να σημανθεί και συμβολικά, η αλλαγή αυτή, τα ενδύματα των παιδιών σχεδιάζονταν πια ετσι ώστε να τονίζεται η κατώτερη, «ατελής» κατάσταση του-μέσω μιας μίμησης: αρχικά των ενδυμάτων που φορούσαν οι κατώτερες τάξεις η, στην περίπτωση των αγοριών, των γυναικείων φορεμάτων.

Σύμφωνα με τον Φίλιο Αριές, η αλλαγή στην αντιμετώπιση και την μεταχείριση των παιδιών συνέπεσε με την ανακάλυψη του παιδιού ως ενός πλάσματος με ξεχωριστά δικά του χαρακτηριστικά και ιδιαίτερες ιδιότητες. Το παιδί πια αντιμετωπιζόταν ως εύθραυστο πλάσμα που απαιτούσε μεν διαρκή και στενή επίβλεψη και παρέμβαση:ένα αθώο πλάσμα, αλλά ακριβώς λόγω της αθωότητας του, απειλούμενο συνεχώς ότι θα «χαλάσει» ,ανήμπορο να αποσοβήσει και να πολεμήσει από μόνο του τους κινδύνους. Το παιδί χρειαζόταν την καθοδήγηση και τον έλεγχο του ενήλικα:μια μελετημένη ,προσεκτικά σχεδιασμένη επιτήρηση, υπολογισμένη ώστε να αναπτύξει τη λογική του παιδιού, ως ένα είδος φρουράς, που ο κόσμος των ενήλικων άφηνε στο εσωτερικό της προσωπικότητας του παιδιού,

Η νεωτερική σημασία της έννοιας της «επιτήρησης» του παιδιού, χρωματίσθηκε και διαδραματίσθηκε έντεχνα ,από τον πανικό που προκλήθηκε σχετικά με τη ροπή των παιδιών προς τον αυνανισμό ,που ειδώθηκε ως ένας κίνδυνος ανεπανόρθωτα ολέθριας δυναμικής. Ήταν καθήκον των γονέων αλλά και των δασκάλων να υπερασπιστούν τα παιδιά ενάντια στον κίνδυνο αυτό, να εντοπίσουν την παρουσία του σε κάθε αλλαγή της διαγωγής, κάθε χειρονομία και κάθε γκριμάτσα, να υποταχθεί συνολικά η τάξη της ζωής των παιδιών στην ανάγκη να καταστεί ανέφικτη αυτή η νοσηρή πράξη. Γονείς και δάσκαλοι ,ήταν σε εγρήγορση και είχαν την υποψία ότι ,όλα τα παιδιά ήταν ένοχα. Η προσέγγιση στην σεξουαλικότητα ,αναπτυσσόταν μέσω της εξέτασης και της επίμονης παρατήρησης. Ετσι –και μέσω της ανάγκης επιτήρησης του παιδιού-, οι νεωτερικές κοινωνίες οδηγούνται σε έναν επαναπροσδιορισμό της σεξουαλικότητας 3 .1.

Για πρώτη φορά-σύμφωνα με τον Μισέλ Φουκό -,στις νεωτερικές κοινωνίες, ανάμεσα στις πολλές και πανάρχαιες εκδηλώσεις του, το σεξ εξυπηρέτησε την άρθρωση νεωτερικών μηχανισμών εξουσίας και κοινωνικού έλεγχου.

Ο Φουκό στην Ιστορία της Σεξουαλικότητας-εξαπολύει επίθεση σε αυτό που αποκαλεί «υπόθεση της καταστολής». Πολιτισμός σημαίνει πειθαρχία και η πειθαρχία με τη σειρά της υπονοεί τον έλεγχο των εσωτερικών ενορμήσεων. Για τον Φουκό «ο 17ος αιώνας αποτελεί την έναρξη μιας εποχής καταστολής ….Από τούτη την εποχή το να κατονομάζεις το σεξ γίνεται πιο δύσκολο κι επικίνδυνο.»

Το σεξ γίνεται το επίκεντρο της μοντέρνας εξομολόγησης. Ο Φουκό ,επισημαίνει πως, η εξομολόγηση στην παράδοση της καθολικής Εκκλησίας ,ήταν, ανέκαθεν, ένα μέσο ρύθμισης της ερωτικής ζωής των πιστών. Μετά την Αντιμεταρρύθμιση, ολόκληρη η διαδικασία εντατικοποιήθηκε. Όχι μόνο πράξεις αλλά και σκέψεις, ονειροπολήσεις, και όλες οι λεπτομέρειες που αφορούν στο σεξ, επρόκειτο να έρθουν στο φως της δημοσιότητας. Κάπου στα τέλη του 18ου αιώνα ,η εξομολόγηση από μετάνοια μετατράπηκε σε εξομολόγηση ως ανάκριση. Το σεξ ,σιγά σιγά, γίνεται ένα «μυστικό που το πλάθουν τα κείμενα, που είτε το αποκηρύσσουν ,είτε το υμνούν.» Υπήρχε η πεποίθηση ,πως, η πρόσβαση σε αυτό το μυστικό αποκαλύπτει την «αλήθεια».

3.2 Κατά τη διάρκεια του 19ο και ως τις αρχές του 20ου αιώνα. αυτής της περιόδου, η σεξουαλικότητα και η εξουσία ,δια πλέκονται ,με διάφορους τρόπους. Η σεξουαλικότητα, αναπτυσσόταν όπως ένα μυστικό το οποίο, στη συνέχεια, έπρεπε κανείς να αναζητά ασταμάτητα καθώς και να το προστατεύει. Ψυχίατροι ,γιατροί και άλλοι φορείς, καταχώριζαν σε καταλόγους, τις πολυάριθμες σεξουαλικές διαστροφές. Αυτές οι ποικίλες μορφές παρεκκλίνουσας σεξουαλικότητας, από τη μια ,έγιναν αντικείμενο δημόσιας έκθεσης και από την άλλη, αρχές ταξινόμησης της συμπεριφοράς της προσωπικότητας και της ατομικής ταυτότητας.

Το αποτέλεσμα, δεν ήταν η καταστολή των διαστροφών, αλλά η απόδοση σε αυτές μιας «αναλυτικής, ορατής, και μόνιμης πραγματικότητας» και οι διαστροφές «εμφυτεύτηκαν στα σώματα, εισέβαλλαν σε τρόπους συμπεριφοράς»: για παράδειγμα ο ομοφυλόφιλος του 19ου αιώνα έγινε μια «προσωπικότητα, ένα παρελθόν , μια περίπτωση, ένας τρόπος ζωής, μια μορφολογία » Anthony Giddens Η Μεταμόρφωση της Οικειοτητας 2005

Εν τέλει ,σύμφωνα με τον Μισέλ Φουκό «από τον 18 αιώνα και μετά, τέσσερα μεγάλα στρατηγικά σύνολα ,αναπτύσσουν σχετικά με το σεξ ειδικά συστήματα γνώσης και εξουσίας: «Υστερικοποιηση » του γυναικείου σώματος. .«Παιδαγωγικοποιηση του σεξ δηλαδή βεβαίωση ότι σχεδόν όλα τα παιδια επιδίδονται η μπορούν να επιδίδονται σε μια σεξουαλική δραστηριότητα, Η παιδαγωγικοποιηση αυτή φανερώνεται προπαντός στον πόλεμο ενάντια στον αυνανισμό που στη Δύση κράτησε κοντά δυο αιώνες Κοινωνικοποίηση των παιδοποιητικών συμπεριφορών… οικονομικά μέσω παροτρύνσεων η περιορισμών με οικονομικά μέτρα στη γονιμότητα των ζευγαριών [....] ή με την υπευθυνοποιηση των ζευγαριών απέναντι στο κοινωνικό σώμα Τέλος «ψυχιατρικοποιηση » της διεστραμμένης ηδονής: Το σεξουαλικό ένστικτο απομονώθηκε ως αυτόνομο βιολογικό και ψυχικό ένστικτο, έγινε η κλινική ανάλυση όλων των μορφών ανωμαλίας από τις οποίες μπορεί να προσβληθεί[….] αναζητήθηκε τέλος μια διορθωτική τεχνολογία για αυτές τις ανωμαλίες ισε Φουκό , Ιστορία της Σεξουαλικότητας

τομ 1 Η δίψα της Γνώσης Μτφ Γκλόρυ Ροζάκη εκδ , Ραππα (1978)1978

Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ

Μερος β’

Συνεχίζω την προσπάθεια για μια θεωρητική συζήτηση της σημερινής κατάστασης της σεξουαλικότητας εν Ελλάδι λίγο βιαστικά είναι αλήθεια

Μιας που οι εξελίξεις τρέχουν. Θυμίζω ότι και στο πρώτο μέρος επιμένω ότι το ζήτημα της σεξουαλικότητας είναι πολιτικό , βαθιά πολιτικό. .. Και όχι μόνο με την έννοια των κομμάτων , ούτε με την έννοια Μόνο της Δεξιάς – Αριστερά…

Για το παρακάτω κείμενο , που θα παρουσιάσω μάλλον σε συνέχειες και θα προσπαθήσω να ενσωματώσω στοιχεία από την παρούσα συζήτηση θα χρησιμοποιήσω αποσπάσματα από τα άρθρα μου ΄΄ Η Επινόηση του Έρωτα ‘’ και ‘’ Έρωτας Θνητός , Απωθημένος Θάνατος ‘’ που προδημοσιευτήκαν γύρω στο 2006 στο περιοδικό Ένεκεν και περιλαμβάνονται στη συλλογή μου από δοκίμια : Η Απατηλή υπόσχεση της Αγάπης

Κατά αρχάς θέλω να θυμίσω ότι διαφωνώ με την χρήση του όρου πατριαρχία όπως αυτός χρησιμοποιείται σήμερα από το φεμινιστικό κίνημα και από άλλους . Γιατί διαφωνώ; Μα γινάτι η πατριαρχία έχει καταρρεύσεις αντικειμενικά προ πολλού , έχει γίνει χίλια κομμάτια αντικειμενικά , Υλικά, καθώς συνετρίβη εντελώς αυτό που ήταν η Παράδοση στην παραδοσιακή κοινωνία : Όχι απλώς ιδέες και αξίες αλλά Υλικές συνθήκες . 

 

Στην παραδοσιακή κοινωνία η επανάληψη πρακτικών προσδίδει νόημα στην καθημερινότητα , η πατριαρχία ήταν κάτι που εκπορευόταν απευθείας από την καθημερινή και υλική τάξη πράγματων ως κάτι το αδιαμφισβήτητο.

Και γιατί

η ‘’μεταφορική΄΄ χρήση του όρου πατριαρχία αφήνει να κατανοήσουν οι σύγχρονες γενιές και ιδίως τα νέα παιδιά που όλο και λιγότερη σχέση έχουν με τις κοινωνικές επιστήμες και τις διακρίσεις τους , ότι έχουν να αντιμετωπίσουν έναν σχεδόν αμετακίνητο όγκο αντιλήψεων και '' αξίων '' τις οποίες θα διαλύσουν άλλες 'προοδευτικές '' αντιλήψεις .. ''

Με τον ίδιο πάνω κάτω τρόπο που ο τζιχαντιστικος φονταμενταλισμός του Isis δεν είναι ή ήταν απλώς μια Συνέχεια της παράδοσης του Ισλάμ αλλά Μια Υστερονεωτερική ( εν πολλοίς αυθαίρετη ) επαν ερμηνεια του ....

Έτσι και η σύγχρονη επιθετική Μάτσο συμπεριφορά πολλών ανδρών και Φαλλοκρατικές " αξίες " και ταυτότητες .

Δεν είναι συνέχεια μιας αδιάσπαστης παράδοσης" Πατριαρχίας "αλλά αντίθετα τα παραπροϊόντα της διάσπασης και του θρυμματισμού αυτής της παράδοσης και των τεκτονικών αλλαγών που έχουν επισυμβεί στη σεξουαλικότητα τα τελευταία 50 χρόνια (στις κοινωνίες της λεγομένης Δύσης ή και όλου του κόσμου )

Δεν είναι συνέχεια της πατριαρχίας είναι νέες μορφές ανδρικού ματσΊσμο που οφείλονται εν πολλοίς σε νέες μορφές ανασφάλειας

Πως προέκυψαν στην ύστερη νεωτερικοτητα οι αλλαγές αυτές; Για να το δούμε συνοπτικά ας αναφερθώ σε ένα βιβλίο των αρχών του της δεκαετίας του 90 όπως το είχα παρουσιάσει στο περιοδικό ΕΝΕΚΕΝ αρκετά παλιότερα

Στο βιβλίο του Η μεταμόρφωση της οικειότητας ο A. Giddens ασκεί κριτική στις θέσεις του Φουκό ,όπως αυτές εμφανίζονται κυρίως στην «Ιστορία της Σεξουαλικότητας»του τελευταίου 

Για τον Φουκό, η διαδικασία ανάδειξης της σεξουαλικότητας ως νεωτερικής έμμονης ιδέας, εμφανίζεται ως μια μονόδρομη διείσδυση της εξουσίας-γνώσης στην κοινωνική οργάνωση και οι αναζητήσεις του, σχετικά με τη φύση της σεξουαλικότητας, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό στο επίπεδο του λόγου.

Όμως για τον Giddens η εξέλιξη της σεξουαλικότητας είναι φαινόμενο αναστοχαστικό, με την έννοια ότι οι όροι που εισάγονται για να περιγράψουν την κοινωνική ζωή ,συνήθως εισέρχονται σε αυτήν και την μεταβάλλουν Για τον Giddens

,η σεξουαλικότητα ,σήμερα, αποτελεί ιδιότητα του εαυτού, μέσα σε ένα αναστοχαστικό σχέδιο ζωής…

Ζούμε, σήμερα ,στην εποχή της «πλαστικής σεξουαλικότητας» πού ,σύμφωνα με τον Giddens, διαμορφώθηκε ως μέρος μιας προοδευτικής διαφοροποίησης του σεξ από τις απαιτήσεις της αναπαραγωγής.

Για τις περισσότερες γυναίκες, και κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ιστορικών περιόδων, η σεξουαλική ευχαρίστηση ήταν συνδεδεμένη με τον φόβο επαναλαμβανόμενων κυήσεων και κατά συνέπεια με τον φόβο του θανάτου.

Σήμερα, καθώς οι τεχνολογίες αναπαραγωγής έχουν γίνει πιο εκλεπτυσμένες, αυτή η διαφοροποίηση έχει ολοκληρωθεί .

Τώρα, που η σύλληψη μπορεί όχι μόνο να ανασταλεί, αλλά και να παραχθεί τεχνητά, η σεξουαλικότητα γίνεται πλήρως αυτόνομη:η αναπαραγωγή μπορεί να λάβει χώρα ακόμα και με την απουσία της σεξουαλικής δραστηριότητας

 κι αυτό αποτελεί μια τελική «απελευθέρωση»για την σεξουαλικότητα, η οποία στο εξής «μπορεί να γίνει καθολικά μια ιδιότητα των ατόμων και των μεταξύ τους συνδιαλλαγών ».

Ζούμε επίσης σε μια εποχή που Giddens περιγράφει ως εποχή της « αμιγούς σχέσης», 

στην οποία ο καθένας μετέχει για χάρη της ίδιας της σχέσης, για ότι δηλαδή μπορεί να αποκομίσει από αυτήν ,και η οποία, επομένως, μπορεί να διακοπεί ,λίγο πολύ, κατά βούληση, οποιαδήποτε στιγμή, από οποιοδήποτε μέλος της

,Ζούμε σήμερα ,στην εποχή του «συνάλληλου έρωτα»,του« confluent love »:

Ο σύγχρονος συνάλληλος έρωτας, πού προϋποθέτει την ισότητα στο συναισθηματικό πάρε δώσε, αναπτύσσεται μόνο στο βαθμό που αναπτύσσεται η οικειότητα, που ο κάθε σύντροφος είναι έτοιμος να αποκαλύψει στον άλλον ανάγκες και ευαισθησίες.

Σήμερα η καλλιέργεια ερωτικών δεξιοτήτων και η ικανότητα να δίνεις και να παίρνεις σεξουαλική ηδονή εκ μέρους και των δυο φύλων, οργανώνεται αναστοχαστικά, μέσα από πολλαπλές πηγές ερωτικής πληροφόρησης, συμβουλευτικής και εκπαίδευσης.

Για τον Giddens, οι διαδικασίες αυτής της μεταμόρφωσης της οικειότητας και της σεξουαλικότητας, δεν είναι απλές και χωρίς κινδύνους. Κίνδυνους που αφορούν σε εθισμούς και στην αυξανόμενη (κυρίως ανδρική αλλά όχι μόνο)βία

καθώς «όσο περισσότερο πιέζουν οι γυναίκες προς την ηθική του συνάλληλου έρωτα, τόσο πιο δύσκολο μπορεί να γίνει για πολλούς άνδρες το να διαπραγματευτούν την ηθική γύμνια που συνεπάγεται αυτό »

Ας αναστοχαστουμε λίγο τι σημαίνει αυτό ; Σημαίνει ότι η παραδοσιακή πατριαρχία σκέπαζε το άγχος των ανδρών μπροστά στην άβυσσο της επιθυμίας και της σεξουαλικότητας ..

Το σκέπαζε με έναν πολύ απλό μηχανισμό: απλούστατα δεν υπολόγιζαν την απόλαυση, τον οργασμό των γυναικών.,...

μερικές δεκάδες χρόνια πριν θεωρούνταν αυτονόητο πως μόνο ο άνδρας έχει δικαίωμα στον οργασμό και σεξουαλική ικανοποίηση . Η γυναικά όταν παντρεύονταν μάθαινε από την μαμά της ότι κάτι θα ...υποστεί ...

Το λέω λίγο σχηματικά αλλά σκεφτείτε πως η απόλαυση ήταν- ίσως για χιλιάδες χρονιά -προνόμιο των ανδρών και - στην περίπτωση των ομοφυλοφίλων - μόνο των "ενεργητικών " Η ...παθητική απόλαυση ήταν εκτός συζήτησης... Θεωρούσαν ότι δεν υπήρχε καν . Κιαν υπήρχε έμενε στα σκοτεινά

Και τι έγινε τις τελευταίες δεκαετίες; έγινε ότι οι Γυναίκες διεκδικούν ενεργητικά και Δημόσια Όχι μόνο ίση αμοιβή για ίση εργασία κλπ. αλλά και το πιο Μύχιο δικαίωμα: το δικαίωμα στη σεξουαλική ικανοποίηση,..

Αυτό με τη σειρά του προκαλεί άγχος στους άνδρες ,..

Στα παλιά ελληνικά έργα αρκούσε να έχεις μια καλή κοινωνική θεσούλα για να έχεις την απόλαυση ,.. Γι αυτό και έβλεπες κάτι όμορφες να ερωτεύονται τύπους σαν τον Γκιωνακη η τον Σταυρίδη κλπ,,

Στην εποχή μας ο άνδρας αισθάνεται συχνά άοπλος και ανεπαρκής μπροστά στην γυναίκεια - και σεξουαλική - χειραφέτηση..

Και αυτή του η ανασφάλεια εξηγεί μια νέου τύπου επιθετικότητα που δεν είναι του ,..πάτερα -αφέντη της πατριαρχίας αλλά του Πληγωμένου ζώου που γίνεται πολλές φορές πιο επικίνδυνη, ....

Η σημερινή βία κατά των γυναικών είναι άλλης τάξεως από την βία της πατριαρχίας ...

Εκεί την γυναίκα την προστάτευε η κοινωνική θέση το στάτους ο ρόλος , η παράδοση .. η ΒΙΑ κατά των γυναικών ξεσπούσε στον πόλεμο, την κατάκτηση κλπ. πάνω στις γυναίκες των ηττημένων Όμως σε καιρό ειρήνης η παράδοση έθετε όρια , άνισα βέβαια και Βάναυσα όρια

... Σήμερα έχουμε όλο και πιο πολύ και σε αυτό το πεδίο έναν εμφύλιο πόλεμο και με την έννοια του ...φύλου...

Ακήρυκτο και εντεινόμενο .. Οι βιασμοί σήμερα δεν προκύπτουν μόνο η κυρίως από την σεξουαλική στέρηση αλλά από την επιθυμία εκδίκησης το μίσος ,,, , Κι αυτό είναι άλλο:

Όπως έγραφε ο Γκιντενς

Το άγχος των αντρών για την σεξουαλικότητα ,ήταν, σε μεγάλο βαθμό, κρυμμένο για όσο καιρό ήταν στη θέση τους οι διάφορες (προνεωτερικές)κοινωνικές συνθήκες που το προστάτευαν. Στην παρούσα εποχή, η ανδρική σεξουαλική βία, απορρέει από την ανασφάλεια Η (ανδρική)βία είναι μια «καταστροφική αντίδραση στη φθίνουσα συνενοχή των γυναικών » Anthony Giddens Η Μεταμόρφωση της Οικειοτητας

Αυτό ζούμε λοιπόν .. ΟΧΙ μια συνέχεια της Πατριαρχίας αλλά μια Αντίδραση . Και αυτό που ζούμε τώρα ,δεν είναι περίπου μια Υστερική αντίδραση ένα Σαλό της εξουσίας , οι 120 τελευταίες μέρες ;… ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

δειτε και Έρωτας, Πανδημία και Διαδίκτυο.. Πέτρος Θεοδωρίδης