ΞΕΚΟΛΛΑΜΕ

 ΞΕΚΟΛΛΑΜΕ.                                                          Εκείνο που συμβαίνει είναι ότι ξεκολλαμε,  όπως στην τελική σκηνή της ταινίας του Κουστουρίτσα , το Underground..  Κάποτε μας ενωνε ο κοινωνικός δεσμός , η σχέση , οικονομική, κοινωνική , πολιτική , η ψευδαίσθηση σχετικής ισότητας στο  Δημόσιο Πανεπιστήμιο , στο σχολείο, στον έρωτα και στις κοινές εξόδους στα μπαράκια και στα κέντρα διασκέδασης , η σχετική ευημερία που προσέφερε στη χώρα το ΠΑΣΟΚ και το κουκουλωμα των κοινωνικών ανισοτήτων.     Επειτα ήρθαν 10 χρόνια τουλάχιστον  άγριας κρίσης  και μνημονίων που  άφησαν να φανεί η έρημος του πραγματικού .                                           Η κρίση δεν μας έκανε καλύτερους , έδειξε αυτό που είμαστε. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων μας είναι πια η Ματαίωση  και η μοναξιά , μια μοναξιά όχι πια , μόνο ψυχολογική, συναισθηματική  αλλά και Υλική,  η μοναξιά της Απόγνωσης : Το μέλλον έχει καταβροχθισθει και το παρόν μας υποσκάπτεται .Και βλέπουμε επίσης να εξαφανίζεται και η συμπόνια , ο άλλος όταν πενεται μας προκαλεί τρόμο και απέχθεια  ίσως γιατί μας δείχνει την δική μας μοίρα. , ο μετανάστης , ο πρόσφυγας θυμό , η έγκληση για βοήθεια και συμπαράσταση, οργή.            Αρνουμαστε να βοηθήσουμε τον Άλλον , το Πλησίον και , ταυτόχρονα περιμένουμε βοήθεια από ποιον ;Και , αναδύονται ξανά  κοινωνικές ανισότητες και αντιθέσεις πελώριες που  είχαμε απωθήσει : Δεν αφορούν μόνο το παρόν : καθώς οι προσδοκίες  για ένα καλύτερο μέλλον ποδοπατούνται βάναυσα , ο καθένας συστρέφεται αναδρομικά γύρω από την προσωπική και οικογενειακή του ιστορία .                                       Από που ξεκίνησε , που έφτασε .Και , καθώς οι ανισότητες ήταν ήδη τρομερές και στην αφετηρία , αναδύονται ξανά τα απωθημενα τραύματα : Οι φτωχοί θυμούνται και αναμασούν πικραμένοι τις οικογενειακές ιστορίες από την δεκαετία του 60 και 70 και πιο παλιά από το  50  , των πατεράδων και μανάδων , παππούδων και γιαγιάδων και , ανα- καλύπτουν το ποσο σκληρά  Ταξική  είναι η Ελληνική  κοινωνική δομή , το ποσο αυτός που έχουν δίπλα τους και συναναστρέφονται ξεκίνησε από άλλη αφετηρία , οι πρόγονοι του π.χ ήταν μαυραγορίτες στην κατοχή ενώ οι δικοί του ήταν στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ .                                                                Ξεκολλαμε  όπως οι πάγοι που λυώνουν *  στον. Αρκτικό κύκλο με την κλιματική αλλαγή  και , ρωγμές και χάσματα πελώρια ανοίγουν στο  έδαφος της Ελληνικής κοινωνίας Και οι  Αναθυμιάσεις των απωθημένων  από το παρελθόν  δηλητηριάζουν το παρον.  * ( Εκείνο που λυωνει είναι η κυρίαρχη  ιδεολογία , το ιδεολογικο τσιμέντο κατά Αλτουσέρ. ΞΕΚΟΛΛΑΜΕ  ) Υ.Γ  Και ξεκολλαμε επίσης όχι μόνο ταξικά αλλά και από άποψη Φύλου ,  καθώς τα εμφυλα στερεότυπα και προκαταλήψεις και βεβαιότητες για τον ρόλο του άνδρα  και της γυναίκας καταρρέουν όχι μόνο η κυρίως από την κοινωνική αμφισβήτηση  αλλά πρωτίστως από την τρομακτικη επιτάχυνση των  κοινωνικών αλλαγών  .Τρίζουν έτσι τα θεμέλια του Ιδεολογικού Τσιμέντου σε μοριακό επίπεδο : στο επίπεδο π.χ της Σεξουαλικότητας και του Ερωτικού δεσμού .  Σε επίπεδο οικογένειας επίσης ....Αυτοί οι τριγμοί  δεν οδηγούν αναγκαστικά και από μόνοι τους σε επαναστατικές αλλαγές ... Μπορεί να προκαλέσουν και μια αβάσταχτη Νοσταλγία για την εποχή ( την φαντασιακή η πραγματική ) που ήμασταν κολλημένοι και υπήρχε ακόμα ο κοινωνικός δεσμός .                                                                         Μπορεί η Νοσταλγία να αποτελέσει συγκολλητική ουσία που θα ξανακολλησει  την ελληνική κοινωνία ; Μπορεί , με έναν Εφιαλτικό τρόπο.