ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ :ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ. ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

μετά το σιωπητήριο,στα κρεβάτια,με σβηστά τα φώτα,σ'όλες τις παράγκες τραγουδούσαν μουρμουριστά ως τα μεσάνυχτα

.

Στην παράγκα No  10 που ήμουνα ,μόλις τέλειωναν ένα τραγούδι οι Ισπανοί ,άρχιζαν ένα άλλο οι Σέρβοι

.

Κάπου‐κάπου σταματούσαν για ν'ακούσουν τι γίνεται έξω

.

 Μια μακρόσυρτη βουή ερχόταν απ'τις άλλες παράγκες .Στη διπλανή ξαγρυπνούσαν οι Τσέχοι ,στην παραπέρα οι Γάλλοι

,

πιο κει οι Ρώσοι ,οι Πολωνοί ,οι νεοφερμένοι της καραντίνας ,οι μελλοθάνατοι της παράγκας«Δεκαοχτώ».

 Κανένας Ες‐Ες της φρουράς δεν φώναξε «σκασμός».

Τι είχανε να φοβηθούνε

;

Ξέρανε πως το μουρμουριστό τραγούδι δεν έκρυβε τίποτ'άλλο από«Χριστούγεννα».

 Μόνο κάπου‐κάπου τραβούσαν μια σειρά ντουφεκιές προς το φράχτη για να πέφτει το χιόνι που σκάλωνε άφθονα στο συρματόπλεγμα

.

Έχεις δει βγαίνοντας απ'την πύλη στο δεξί σου χέρι,τηνπινακίδα που γράφει«Οδοντιατρείον»;Οι τέσσερις κρατούμενοι οδοντογιατροί που δούλευαν εκεί ζητήσανε το άλλο πρωί,ανήμερα των Χριστουγέννων,να πάνε να δουλέψουνε

.

Είπανε στον Ες‐Ες αξιωματικό της υπηρεσίας πως «είχανε να ετοιμάσουν ένα σωρό δουλειά για τους αξιωματικούςπου θα 'ρχονταν σε δυο μέρες απ'το Σόλβιγκ».

Πήγανε στο οδοντιατρείο

.

Οι δυο οδοντογιατροί πιάσανε δουλειά κι οι άλλοι βαλθήκανε να τηγανίσουν στα γρήγορα τα«παλατσίνκιν»

που γι'αυτά είχαν έρθει .

Είχαν οικονομήσει αλεύρι,μαργαρίνη και λίγη μαρμελάδα

.

Επειδή όταν μπαίνανε στον περίβολο τούς ψάχνανε στην πύλη ,δεν υπήρχε τρόπος να φέρουνε τα «υλικά»

στην παράγκα

.

  Έπρεπε να τα τηγανίσουν και να τα φάνε επιτόπου . Ο Ες‐Ες σαρφ φύρερ Μπεμ ,προϊστάμενος του Γραφείου Υποχρεωτικής Εργασίας,ήρθε ξαφνικά στοστρατόπεδο .

Είδε να βγαίνει καπνός απ'την καμινάδα της σόμπας του οδοντιατρείου,είδε φωςαναμμένο και τράβηξε κατά κει

.

 Ο κρατούμενος που παραφύλαγε απ'το παράθυρο φώναξε«κρύψτε τα».

Αρπάξανε τα έτοιμα«παλατσίνκιν»,το ατηγάνιστο κουρκούτι,το τηγάνι με τη ζεστή μαργαρίνη και τα στρίμωξαν όπως‐όπως στο πάνω ράφι ενός ντουλαπιού.Ο Μπεμ άνοιξε την πόρτα ,μπήκε και ρώτησε :«Τιμαστορεύετε σεις εδώ;».

Τρέμοντας ο επικεφαλής ξαναείπε για την«πολλή οδοντοτεχνική δουλειά που είχανε να ετοιμάσουν λόγω του ερχομού των αξιωματικών απ'το Σόλβιγκ».

—

Και τι μυρίζει εδώ μέσα

;

 Οι οδοντογιατροί μένανε βουβοί

.

Ο Μπεμ περιμένοντας απάντηση άρχισε ,ταυτόχρονα,ν'ανοίγειτα ντουλάπια κι όλο και πλησίαζε

...

Ο επικεφαλής έκανε να το φανερώσει αλλά δεν πρόλαβε.Οι όπως‐όπως στριμωγμένες βιεννέζικες τηγανίτες

,

το κουρκούτι ,το τηγάνι,πέσανε πάνω στον Ες‐Εςσαρφ φύρερ . Ο Μπεμ βγήκε απ'το οδοντιατρείο σέρνοντας στο χιόνι το δερμάτινο πανωφόρι του καισκουπίζοντας με το μαντίλι το πρόσωπο

.

Είπε στον αξιωματικό της πύλης να ειδοποιηθεί ο Σνάιντερ

.

 Οι φωνές« Άρμπαϊτς‐σεκρετέρ»ήρθαν από στόμα σε στόμα στις παράγκες

.

Ο Σνάιντερ τσαλαβουτώντας στα χιόνια έτρεξε στην πύλη κι από κει στο γραφείο του Μπεμ

.

 Θέλω τέσσερις οδοντογιατρούς ,είπε στον Σνάιντερ

.

 Αυτός άρχισε αμέσως να ψάχνει στις καταστάσεις που καταγράφανε τις ειδικότητες τωνκρατουμένων

.

Ήξερε όμως τι σημαίνανε οι τέτοιες εντολές του Μπεμ κι ύστερα από αρκετή ώρα ψάξιμο απάντησε πως

«δε βρίσκει παρά μόνο δύο».

Ο Σνάιντερ υπολόγιζε πως έτσι οι δυο τουλάχιστο απ'τους οδοντογιατρούς ‐ που ακόμα δεν ήξερε γιατί ο Μπεμ τους είχε ξεγράψει ‐ θα γλιτώνανε για την ώρα

...

Αλλά ο Μπεμ είπε: «Φτάνουνε δύο».

 

Φέρανε τους τέσσερις οδοντογιατρούς στον περίβολο και τους δέσανε στους χαλκάδες με πρόσωπο στο τείχος

.

Όταν οι Ες‐Ες φύγανε κι οι δεμένοι στους χαλκάδες μείνανε μονάχοι ,γέρνανε πίσω καικοιτάζανε κατά τη μεριά μας

.

Χτυπούσαν και τρίβονταν στις πέτρες του τείχους για να βγάλουν τοχιόνι που κάθιζε πάνω τους.

 Απ'τις ανοιχτές παράγκες έβγαιναν στην πλατεία στον περίβολο μελωδίες Μπαχ 

,

Χάυντν

...

 Κοιτάζαμε από μακριά χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα παραπάνω απ'το να παρακαλάμε νασταματήσει το χιόνι

.

 Το απομεσήμερο ο Μπεμ μπήκε στην πλατεία να δει«πώς πάνε».

 Πενήντα μέτρα πιο πέρα,ανάμεσα στην παράγκα νούμερο ένα και στα λουτρά,είδε έναν άλλο κρατούμενο να στέκει

,

χωμένος κι αυτός ως τα γόνατα μέσα στο χιόνι κι άσπρος από πάνω,απ'αυτό που 'πεφτε χωρίς σταματημό

.

 Ο Μπεμ πήγε κοντά ,μισόκλεισε τα μάτια ,όπως το συνηθούσε ...

«Ποιος είσαι εσύ ;»

—

Πουαρώ Φραγκίσκος ,ιερεύς,από το Νανσύ

.

 Ο Ες‐Ες σαρφ φύρερ τον μέτρησε από πάνω ως κάτω : «Και γιατί στέκεις εδώ;».

—

Λυπηθείτε τους ...Σκεφθείτε τουλάχιστον πως είναι Χριστούγεννα

!

 Ο Ες‐Ες άρχισε να πηγαινοφέρνει συρτά το βούρδουλά του πάνω στο λαιμό του παπά

.

« Όλοι εσείς οι παπάδες θέλετε κρέμασμα,είπε.Μας φορτώσατε για Θεό έναν Εβραίο.Εν πάση περιπτώσει

,

 επειδή είναι Χριστούγεννα θα δώσω χάρη σε σένα ...Φύγε !»...

—

Αυτό δεν είναι χάρη ,είναι τιμωρία ,είπε ο παπάς

.

—

Τόσο το καλύτερο !Αρκετά πάχυνε από θυσίες ο Εβραίος Ιησούς Χριστός σας ,δε χρειάζεταιάλλες

...

 Φώναξε στην πύλη να του στείλουν δυο στρατιώτες και διάταξε να «κλείσουν τον παπά στηναπομόνωση όπου θα'χει και στέγη και ζέστη και φαΐ ».

 Ως το βράδυ οι δεμένοι στους χαλκάδες ήταν ανήμποροι πια να τριφτούνε στις πέτρες

.

Και την άλλημέρα το πρωί ,ασάλευτοι πια ,κρεμασμένοι απ 'τα χέρια στους χαλκάδες,μισοσκεπασμένοι από τοχιόνι μοιάζανε σαν τρομαγμένοι χιονάνθρωποι με τα χέρια ψηλά..

ΠΗΓΗ .https://www.scribd.com/doc/73400067/%CE%9C%CE%B1%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%87%E1%BD%B1%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B5%CE%BD-%CE%99%E1%BD%B1%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%E1%BD%B3%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82