-η θάλασσα ακίνητη και κανει ξαστεριά -
χρυσάφι μες στο στόμα σου όπως σε στόμα Μίδα
κι η γεύση σου πικάντικη , κοκκινη Πιπεριά
------
Μ'αρέσει που με άντεξες όλα αυτά τα χρόνια
ακόμα κι αν αγρίευες ήσουν Μοναδική
Θυμίζει η Αγάπη σου δέντρα που ζουν Αιώνια-
κι' ας ξέρω πως, στο βάθος σου ,είσαι Μοναχική
----------
Κάτω από την αγάπη μας είναι ένα Μυστήριο
δεν είναι ούτε ψεύτικο ούτε κι αληθινό
Είναι αυτό που νιώθουμε, ηδονικό μαρτύριο
κι 'εσυ αστρί σιωπηλό ,πλάι σ' Αυγερινό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου