το πραγματικό δεν είναι η πραγματικότητα

Πέτρος Θεοδωρίδης
<<Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη
δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωυτανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει~
στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο
μνησιπήμων πόνος. >>

από το "Τελευταίος Σταθμός" του Σεφερη


.....το πραγματικό δεν είναι η πραγματικότητα ... Η πραγματικότητα είναι το πραγματικό εξωραϊσμένο μέσα από την φαντασίωση για να το αντέχουμε και διαμεσολεβημενο από το Συμβολικό για να συν -υπάρχουμε ..αλλά το πραγματικό είναι η πιο αβάσταχτη μοναξιά ..αυτό που υπαινίσσεται το όνειρο αυτό που δεν δηλώνεται , το ανέκφραστο μέσα μας η Λάσπη μέσα μας , η μικρή μας απέραντη έρημος ο
ανείπωτος μας Ξένος που συγκατοικεί στο βαθύτερο μας είναι
-

Παρόλο που το Πραγματικό είναι αβάσταχτο . ..αυτό είναι που γυρεύουμε τελικά..Αυτό λαχταρούμε. ... απο αυτό αντλούμε την ηδονή : δεν το αντέχουμε πολύ γιατί μας τυφλώνει και μας καίει.... αλλά μήπως και αυτό δεν επιθυμούμε εν τέλει; στην μεγάλη αλυσίδα της Ύπαρξης ο τελευταίος συνδετικός κρίκος , το κούμπωμα του κολιέ,

είναι η επιθυμία του Πραγματικού

προσπαθώντας να το δηλώσουμε να το συμβολοποιησουμε προσπαθούμε να το τιθασευσουμε - ξεροντας ότι είναι αδύνατον , ....κάπως όπως ο Γέρος και η Θάλασσα  του Χεμινγουεη  η παλη με το Ψαρι  .. έξαλλου το πραγματικό είναι η Λίμπιντο ε; Η αρχέγονη σεξουλαικότητα - η άφυλη σεξουαλικότητα 
 Όταν π.χ οι άνθρωποι κάνουν έρωτα .. υπάρχει βεβαια μια αναζήτηση της ηδονής .. βιολογικού τύπου .. 
 .υπάρχει όμως και αυτό το λαχανιασμα ...ενα ..Ψάξιμο του άλλου... -είναι ταυτόχρονα μια αναζήτηση του μάταιου του Απόλυτου ..γιαυτο και το Λαχάνιασμα .. γιαυτό και η μετουσυνουσιακή θλίψη :οταν τελειωνουμε κατι μεσα μας λεει : δεν ειναι αυτο!!!