ενα μου σχολιο για το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, την .επανασταση , την Ελλάδα ως ..αδυναμο κρικο του παγκοσμιου καπιταλισμου και την προπαγανδα περι .... αναγκης επιστροφής στη δραχμή .

θα ήθελα πριν προχωρήσω στους συλλογισμούς μου να δώσω μερικές απαραίτητες διευκρινίσεις περί του τι εννοούσα πριν κάποιους μήνες λέγοντας -σε κάποιους ..γνωστούς- )

ότι το Λακάνικο Πραγματικό Δεν μπορεί να συμβoλοποιηθει , να δηλωθεί, κλπ καθόλου ..

Εννοούσα απλώς ότι κανείς δεν μπορεί να πει κάτι για το ανείπωτο .
Παράδειγμα ανείπωτου : η βεβαιότητα του Δικού μας θανάτου. 

Μπορούμε να μιλάμε για το θάνατο των άλλων , τους λαούς που εξαφανίστηκαν , τους φίλους και γνωστούς μαςπουπεθαναν .

Αν όμως δοκιμάσουμε να σκεφτούμε με λέξεις η να φαντασιώσουμε με ..εικόνες τον δικό μας θάνατο έκπληκτοι θα αντιληφθούμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο με ..κάποια  ακριβολογία ..

Θα το ντύσουμε με λέξεις βέβαια ,θα προσπαθήσουμε να το φαντασιώσουμε με εικόνες μιας ωραίας κηδείας, να γράψουμε κανα ποιηματάκι , η να σκηνοθετήσουμε την αυτοκτονία( το υπέρτατο ξόρκι του θανάτου) αλλά τον ίδιο τον θάνατο ημών των ιδίων ,δεν.
Μπορούμε βέβαια να τον αισθητικοποιησουμε , όπως οι φασίστες του μεσοπολέμου ,οι πιλότοι που κραύγαζαν ”viva la morte” , αλλά κι αυτό είναι ένα ξόρκι , και αφορά τον θάνατο των άλλων η και του εαυτού ως εικόνας – ως πορτραίτο του θανάτου ενός (φαντασιακά)άλλου , όπως στο πορτραίτο του Ντοριαν Γκρέυ .
Η στιγμή του θανάτου μας είναι το κατεξοχήν ανείπωτο , αδήλωτο , .

Είναι το Πραγματικό.(έχει γράψει ένα υπέροχο διήγημα ο Μπλανσό σχετικά …μια ”ανάμνηση του δικού του θανάτου).
Τώρα ..Γιατί το λέω αυτό και τι σχέση έχει;
ε σκεφτείτε ότι η πολυπόθητη για κάποιους στάση πληρωμών και η ..επιστροφή στη δραχμή ενέχει μια διάσταση ..Πραγματικού.
Δηλαδή , μπορεί να λέμε ένα σωρό ωραίες κουβέντες γι αυτήν , να καλούμε   διαφόρους να μας εξηγούν ότι δεν θα συμβεί και τίποτε σπουδαίο και μη φοβάστε ,αλλά αυτά είναι ξόρκια .. Κάνεις δεν ξέρει και δεν μπορεί να πει : Δεν υπάρχει προηγούμενο για μας . Μπορεί να λέμε για την ..Αργεντινή αλλά -πέραν των τεράστιων διαφόρων – η Αργεντινή είναι άλλου ,
κάνεις δεν ξέρει και δεν μπορεί να φανταστεί ..

Σήμερα εκ των πραγμάτων η μικρή Ελλάς έχει την τιμή να είναι ο αδύνατος κρίκος της παγκόσμιας καπιταλιστικής αλυσίδας όπως η Ρωσία το 17.. Όσοι όμως τρίβουν τα χεριά τους θα πρέπει να θυμηθούν ότι
α) η Ρωσία ήταν Τεραστία και η Ελλάς μικρούλα

β) ότι το 17 η Ρωσία ζούσε έναν τρομερό πόλεμο με εκατομμύρια νεκρούς ,
γ) ότι η επανάσταση είχε μετά  το 17 επικρατήσει σε ένα μικρό τμήμα της και επικρατούσε εμφύλιος και ξένες επεμβάσεις, 

δ)ότι ο πληθυσμός πεινούσε κυριολεκτικά
ε) ότι οι τότε επαναστάτες τύπου  Λένιν ήταν απείρως σκληροτραχηλοτερο από τους τώρα ..επαναστάτες

ε) ότι ο τότε παγκόσμιος καπιταλισμός ήταν απείρως λιγότερο ..παγκόσμιος τότε ( σε μακρό και μικρό οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο ) από τον σημερινό
και μερικές χιλιάδες ακόμα..μικροδιαφορές..
————
αν λοιπόν οι τωρινοί επαναστάτες αισθάνονται έτοιμοι για την ..θαυμάσια ευκαιρία .. να ανατρέψουν όχι μόνο τον ελληνικό αλλά και τον παγκόσμιο καπιταλισμό με μια κίνηση ας τον ……ανατρέψουν ..

Όχι όμως για να πάνε απλώς την Ελλάδα στην ..δραχμή, γα να ..προσέλκυσαν ..επενδύσεις.

Όσο το ενδεχόμενο φαίνεται μακρινό ,,μπορούμε να λέμε τέτοια ,χάριν παιδιάς
.. Όσο όμως το ενδεχόμενο μπορεί να γίνει και Πραγματικό(πλησιάζει στο να γίνει) ας θυμόμαστε ότι δεν μπορεί να ..δηλωθεί , να συμβολοποιηθει ,να κλειστεί σε ένα κλουβί από λέξεις .