Στην καθεμιά μας εισπνοή μας καταπίνει ο Χρόνος
σαν τα παιδιά του πούτρωγε ο Πανδαμάτωρ Κρόνος Κι απο το αίμα τ' Ουρανού γεννιέται η Αφροδίτη
Και στους ανθρώπους η Εκπνοή βγαίνει από τη Μύτη
σε κάθε μας αναπνοή ,σε κάθε καρδιοχτύπι
φεύγει μια στάλα απ'τη χαρά και απομένει η λύπη ....
Κι έτσι κυλά η αναπνοή στον χρόνο , στάλα , στάλα
κι έτσι βυζαίνει ο Σίσυφος απ' του Θεού το Γάλα
2 σχόλια:
Στην κάθε μας αναπνοή παίρνουμε οξυγόνο
κι απ'τη στιγμή της γέννησης λουζόμαστε στον πόνο
όμως αλλιώς θνησιγενές θα είναι το παιδί
άμα δεν κλάψει'τη ζωή την δείχνει η αναπνοή
και αν σημαίνει χωρισμό απ'ότι αγαπούμε
ο πόνος είναι ένδειξη ότι στ'αλήθεια ζούμε.
γι'αυτό:
"Άφις τσι μήνες να διαβούν, το χρόνο να περάσει,
τ' άγρια θεριά μερώνουσι με τον Kαιρό στα δάση.
Mε τον Kαιρόν τα δύσκολα και τα βαρά αλαφραίνουν,
οι ανάγκες, πάθη, κι αρρωστιές γιατρεύγουνται και γιαίνουν·
με τον Kαιρόν οι ανεμικές και ταραχές σκολάζουν,
και τα ζεστά κρυαίνουσι, τα μαργωμένα βράζουν·
με τον Kαιρόν οι συννεφιές παύγουσι κ' οι αντάρες,
κ' ευχές μεγάλες γίνουνται με τον Kαιρό οι κατάρες."
"Tα πράματα ο Kαιρός λιγαίνει κι αλαφραίνει,
το Θάνατο μηδέ γιατρός, μηδέ χορτάρι γιαίνει.
Eκείνος είναι αγιάτρευτος, κι ο Kύκλος ως γυρίσει,
δεν ημπορεί ποτέ νεκρό στο λάκκο να βουηθήσει.
Στ' άλλα, οπού φέρνουν οι Kαιροί, μάχες ή Πόθου οδύνην,
γυρίζει ο Πόθος σ' όργητα, κ' η μάχη εις καλοσύνην.
Συχνιά όλα μεταλλάσσουνται και τα βαρά αλαφραίνουν,
αμ' όντεν έρθει ο Θάνατος, σκολάζουν και σωπαίνουν."
κι ένα παγανιστικό απ'την Αμερική:
not all will love,but all will die
fair cupid danse, fair cupid sing
for in the end death allways wins
Εδώ φυσάει πολύ και τα γράφω όλα αυτά για αντίθεση, γι'αυτό βγήκα λίγο εκτός θέματος.Άντε να σχολάσει και να σωπάσει κι αυτός ο αέρας...
coerdia
coerdia
σ'ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου