Posted on Σεπτεμβρίου 23, 2012 by heroicodesembarazo
Για τον Winnicott το παιδί αμύνεται για να υπάρξει ως ένα και μόνο άτομο. Κατά συνέπεια, μία άμυνα, πχ η παιδική επιθετικότητα, δεν έχει λόγο ύπαρξης, εφόσον η υποτιθέμενη απειλή αποδεικνύεται ανύπαρκτη. Κυρίαρχη είναι ακόμη και μέσα στη σκιά του θανάτου, η ελπίδα. Σε αντίθεση με τον Φρόυντ κατά τον οποίο η ενόρμηση του θανάτου είναι συστατικό στοιχείο του ψυχικού οργάνου, για τον Ουίννικοτ είναι αμυντικό κατασκεύασμα. Για τον Ουίννικοτ ο θάνατος έλαβε χώρα, για τον Φρόυντ είναι εξ ορισμού κομμάτι της ζωής μας. Προφανώς, ανοίγονται δύο διαφορετικοί δρόμοι όχι μόνο για τη ψυχαναλυτική πρακτική αλλά και γενικότερα για τη ζωή αλλά και τον πολιτικό αγώνα.
(πρβλ φόβος της κατάρρευσης, D.W.Winnicott, Άγρα, 2005, σελ. 43 σχόλιο του Π. Αλούπη)
Share this: Μοιραστείτε το
EmailPrintPress This
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου