Πηγή Το ΒΗΜΑ
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=13021&m=S03&aa=1
αποσπασματα
Η τέχνη του ηδέως ζην
Η αδυναμία του υπαρξιακού και του ιδεολογικού μάρκετινγκ να προσφέρουν την ευτυχία στον σύγχρονο ελληνοδυτικό κόσμο. Κείμενα κριτικής τοποθέτησης γραμμένα σε λόγο ποιητικό
Η τέχνη της ηδονής χρειάζεται την ποίηση, τη ζωγραφική, τη μουσική, τη συμβολική μεσιτεία της δημιουργικότητας, όχι τη μοναξιά της θεωρίας. Εμείς οι σύγχρονοι δεν έχουμε τόσο ανάγκη τον έρωτα των ιδεών όσο τη φιλία των ανθρώπων. Δεν μας λείπει η καθαρότητα των εννοιών όσο η αλληλεγγύη και η συναγροίκηση. Μας λείπει η καθαρότητα των εννοιών όσο η αλληλεγγύη και η ανάλωσις των όντων... Η τέχνη του ηδέως ζην περνά μέσα από τη γνώση, την ποίηση, τον έρωτα, τη φιλία, το σώμα. Καμιά από αυτές τις διαστάσεις του υποκειμένου δεν περικλείει μόνη της την ηδονή. Η ηδονή είναι απεριχώρητη στο Ενα (πνεύμα ή σώμα) και πάντοτε σύμμεικτος και ατελής.
Η Αλχημεία της ευτυχίας είναι ένα δοκίμιο για το πνεύμα των σύγχρονων καιρών: προσεγγίζει ιδέες και σύμβολα της «νέας εποχής» μέσα από διαλόγους με το παρελθόν του δυτικού πολιτισμού και το παρόν της ελληνικής περίπτωσης. Το νήμα που διατρέχει το βιβλίο είναι το αίτημα της ευτυχίας και η παραμορφωτική του γοητεία μέσα σε συνθήκες κατάρρευσης των προτύπων του κοινού καλού και των συλλογικών ουτοπιών. Φαινόμενα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, όπως το New Age και η νεορθοδοξία, ο νέος ηδονισμός και ο νέος συντηρητισμός, η στροφή στους ιδιωτικούς παραδείσους και η μόδα της «κοινότητας» βρίσκουν εδώ δρόμους συνάντησης και κοινούς βηματισμούς.
Η αλχημεία της ευτυχίας προσπαθεί να καταλάβει από πού έρχονται και πού ενδεχομένως καταλήγουν αυτά τα φαινόμενα. Αναζητώντας την ταυτότητα του σύγχρονου Ελληνα και των αντιφάσεών του. Το βιβλίο του Νικόλα Σεβαστάκη υπερασπίζεται έναν εγκάρδιο και ανοιχτό στο μυστήριο ορθολογισμό.
Το πόνημα αποτελείται από 19 κεφάλαια με ενδεικτικούς ήκιστα σοβαροφανείς και «πολλά» χαριτωμένους τίτλους: «Η Ασιατική μαγγανεία», «Εχασε ο κόσμος τη μαγεία του», «Η τέχνη της ηδονής», «Η νέα ειδωλολατρεία», «Η παράδοση αλλά ποια παράδοση», «Η μεταφυσική της παρηγορίας», «Η γόνιμη ευτυχία» κ.ά. Ακολουθούν, Υστερόγραφον καταληκτικά συνοψιστικό και κατατοπιστικές σημειώσεις για τους αναγνώστες. ....''
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=13021&m=S03&aa=1
αποσπασματα
Η τέχνη του ηδέως ζην
Η αδυναμία του υπαρξιακού και του ιδεολογικού μάρκετινγκ να προσφέρουν την ευτυχία στον σύγχρονο ελληνοδυτικό κόσμο. Κείμενα κριτικής τοποθέτησης γραμμένα σε λόγο ποιητικό
Η τέχνη της ηδονής χρειάζεται την ποίηση, τη ζωγραφική, τη μουσική, τη συμβολική μεσιτεία της δημιουργικότητας, όχι τη μοναξιά της θεωρίας. Εμείς οι σύγχρονοι δεν έχουμε τόσο ανάγκη τον έρωτα των ιδεών όσο τη φιλία των ανθρώπων. Δεν μας λείπει η καθαρότητα των εννοιών όσο η αλληλεγγύη και η συναγροίκηση. Μας λείπει η καθαρότητα των εννοιών όσο η αλληλεγγύη και η ανάλωσις των όντων... Η τέχνη του ηδέως ζην περνά μέσα από τη γνώση, την ποίηση, τον έρωτα, τη φιλία, το σώμα. Καμιά από αυτές τις διαστάσεις του υποκειμένου δεν περικλείει μόνη της την ηδονή. Η ηδονή είναι απεριχώρητη στο Ενα (πνεύμα ή σώμα) και πάντοτε σύμμεικτος και ατελής.
Η Αλχημεία της ευτυχίας είναι ένα δοκίμιο για το πνεύμα των σύγχρονων καιρών: προσεγγίζει ιδέες και σύμβολα της «νέας εποχής» μέσα από διαλόγους με το παρελθόν του δυτικού πολιτισμού και το παρόν της ελληνικής περίπτωσης. Το νήμα που διατρέχει το βιβλίο είναι το αίτημα της ευτυχίας και η παραμορφωτική του γοητεία μέσα σε συνθήκες κατάρρευσης των προτύπων του κοινού καλού και των συλλογικών ουτοπιών. Φαινόμενα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, όπως το New Age και η νεορθοδοξία, ο νέος ηδονισμός και ο νέος συντηρητισμός, η στροφή στους ιδιωτικούς παραδείσους και η μόδα της «κοινότητας» βρίσκουν εδώ δρόμους συνάντησης και κοινούς βηματισμούς.
Η αλχημεία της ευτυχίας προσπαθεί να καταλάβει από πού έρχονται και πού ενδεχομένως καταλήγουν αυτά τα φαινόμενα. Αναζητώντας την ταυτότητα του σύγχρονου Ελληνα και των αντιφάσεών του. Το βιβλίο του Νικόλα Σεβαστάκη υπερασπίζεται έναν εγκάρδιο και ανοιχτό στο μυστήριο ορθολογισμό.
Το πόνημα αποτελείται από 19 κεφάλαια με ενδεικτικούς ήκιστα σοβαροφανείς και «πολλά» χαριτωμένους τίτλους: «Η Ασιατική μαγγανεία», «Εχασε ο κόσμος τη μαγεία του», «Η τέχνη της ηδονής», «Η νέα ειδωλολατρεία», «Η παράδοση αλλά ποια παράδοση», «Η μεταφυσική της παρηγορίας», «Η γόνιμη ευτυχία» κ.ά. Ακολουθούν, Υστερόγραφον καταληκτικά συνοψιστικό και κατατοπιστικές σημειώσεις για τους αναγνώστες. ....''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου