δεν φτάνει που έχασα την Ελένη
εξαφανιστηκε και το αδειανό μου πουκάμισο
και πως χωρίς πουκάμισο θα εμφανιστώ Γα μότο
Στο Φεστιβάλ Ποιήσεως που γίνεται στο Κιότο;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
2 σχόλια:
O γυρισμός του (δις) ξενιτεμένου (τραγικό, 2015)
Μνήμη Γ. Σεφέρη
― “Παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις;
χρόνια ξενιτεμένος ήρθες”
ελπίδες ειχες, χρόνια σ’ αδικούσαν
κάτω απ’ τη σκιά του Παρθενώνα
απ’ τα 80 ως την αυγή του αιώνα
μακριά απ' το μικρό χωριό σου.
― “Γυρεύω τον παλιό μου κήπο”
λάχανα, χόρτα τον χειμώνα
ξινά κι άλλα καρποφόρα
αυγά, κουνέλια και τα ‘ζα
γάλα κατσίκας, τυριά, γιαούρτια στραγγιστά
έτσι ζούσαμε ως το ‘70 μια χαρά.
― ”Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου”
του Αλη απ’ την Ντακα το ‘χουν νοικιασμένο
έλειψες χρόνια κι είναι καταπατημένο
απ’ τον ξάδερφο σου τον βλαμενο
εσύ βλέπεις, έφυγες για να σπουδάσεις
δεν είχες και πολλά να χάσεις
δουλειά το βράδυ, λαχαναγορά
τα μεσημέρια στην Παντειο δημοσιονομικά
― “Γυρεύω το παλιό μου σπίτι”
τ’ άλλο οι τράπεζες το πήραν
μετοχές το ‘99, επάθαμε ζημιά
ενώ πριν όλα ήταν μια χαρά
κάτι οι σπουδές των δυο παιδιών
πέτυχαν σε ΤΕΙ εκτός Αθηνών
μείωση αποδοχών, απόλυση στην κυρά
για χρόνια άνεργη, κρίση στην αγορά.
―”Παλιέ μου φίλε δε μ' ακούς;”
το σπίτι είναι γκρεμισμένο απ’ τον σεισμό
να κοίτα: πλίνθοι, κέραμοι ένα σωρό
και τον νότιο τοίχο τον ορφανό
ένα container φέρε με 800 ευρώ
αν θα να ‘χεις δυο δωμάτια εδώ..
―” Γιατί είναι απόμακρη η φωνή σου;”
θα ‘ναι που ’μαι μακριά
και συ καλέ μου φίλε με βοηθάς
με την camera του laptop video τραβάς
και με το skype μεταδίδεις.
― “Παλιέ μου φίλε συλλογίσου”
δεύτερη ξενιτιά , θα συνηθίσεις
καλά που’ φυγες πριν την χρεοκοπία
ταξί δουλεύεις στην φιλέλληνα Αυστραλία
μείνε εκεί,
χώρα των δακρύων
η Ελλάδα μας και των ερειπίων.*
― ”Πια δεν ακούω τσιμουδιά”
λες για τον φορητό του έπαθε ζημιά
πέθανε κι ο καλός μου φίλος;
Μα τι ελπίδα πια να θρέφω
ένα χωριό, μια χώρα που δεν υπάρχει
που η νοσταλγία μου είχε πλάσει.
*η οθόνη του pc στην Αυστραλία τρεμοπαίζει,
ακούγονται θόρυβοι, μια κραυγή κι ένας γδούπος.
Μετά σιωπή, η οθόνη δείχνει τον γαλανό ουρανό.
Αφωτιστος Φιλελλην
κι ετσι φτασαμε στο σημειο που επρεπε ''Εδω ηρθαμε '' της λέω ''παμε να φυγουμε''Κατσε λιγο να το ξαναδουμε '' μου απαντα ... Κιετσι
ξανά και ξανα : η προδοσια , ο θανατος , η εγκαταλειψη , η ιδια η πικρη επαναληψη,( η κολημενη βελονα στο πικαπ - επαναληψη ) ..
Δημοσίευση σχολίου