κι έτσι που θρυμματίστηκα σε μιας Κλεψύδρας Κόκκους
Στης Μνήμης μου τα άπαντα , λέω ένα Χοκους Πόκους
σαν μαγικό στη Έρημο, σαν Ξόρκι στη Σαχάρα
και με πετά ο άνεμος στην Γκουανταλαχάρα
——–
ειν η ζωή μας Μηχανή το Χρόνου και του Χώρου
κι μεις Παιδιά της Ίσιδας , τ’ Όσιρη και του Ωρου...
είμαστε καρουδοτσουφλα που πλεουμε στον Νείλο
Είμαστε η Εύα κι ο Αδάμ που εφαγαν το Μηλο
… και τώρα που πισώπλατα μας βάρεσε ο Κάιν
ακούμε κι απ΄τους Γερμανούς το τελικό μας Νάιν ..
10 σχόλια:
Υπέροχο, φίλε. Εξαιρετικό και δυνατό... Αμαρτήσαμε και μα τιμωρούν με έξοδο από τον Παράδεισο. Είναι όμως τελικά ο Παράδεισος;
δΕΙΜΕ ευχαριστω πολύ.. Αλλά επετρεψε μου να σου πω ..Η ερμηνεια σου καμμιασχεση .. Ειναι ποιηματακι που εγραψα στουπαπουλη σε μια ασχτη συζητηση μαζι με αλλα .
να 1
μες του Εμβέρ τα Απαντα ,στην πιο παλια σελίδα
απανου που ξεφυλλιζα , επφτω σε μια Κλεψυδρα
χαθηκα μες την αμμο της και Γυρισα στον χρόνο
-που τα παιδια του εφαγε σαν τον Θεο τον Κρόνο-
………………………………………………………………………..
Στα χρόνια μας τα Μιζερα χρονια του εδομηντα εξη
τοτε που ακομα προσεχες
την καθε μια Λέξη
τοτες που οι μαθητριες φοραγανε Ποδιά
-μοσχοβολουσε ερωτα και η Τρελή Ροδιά-
——
Τοτε που ο κομμουνισμός μυριζε ακομα Νιοτη
κι η Δουλτσινέα λατρευε τον καθε Δον Κιχωτη
Τοτε που για μνημονια δεν ειχαμε ακουσει
Την Σαλονικη τυλιγε εν ‘ομιχλώδες Πουσι
————————————————————-
Κ απ’ το σχολειο φευγαμε και καναμε Κοπάνες
και στα συλλαλητηρια , συνθηματα- Κοτσανες
————————————–
Πηγαιναμε Ελλησποντο και βλέπαμε Γκουσγκουνη
Πριν γινει αντιστασιακιά ως και η Πεμυ Ζουνη ..
ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ says:
20/02/2012 στις 12:38 πμ
εκει που τωρα Υψωνονται Λοφοι στηνπαραλία
- Θυμαμαι κρυπτοδιαβαζα και τον Ραμιζ Αλία-
καποτε στα μαθητικά παιζαμε τις κουμπαρες
μετα τα φροντιστηρια, μεσα στις κουκουναρες
————————————————
λιγωνονταν τα βλέματα και τρωγαμε γρασιδι
-τσακζαμε και το αυγο απο το καθε φιδι-
κυλιομασταν στης ανοιξης τα ερημα παγκακια
και τρωγαμε και παγωτα , Γρανιτες με παγάκια
—–
Τι ελεγα; Το ξεχασα .Α ..Ναι στην παραλία
πηγαιναμε ολοι μαζί και παιζαμε Πυθία
Τυχαινε να φιλησουμε την εμορφη Τασουλα
και μπηγαμε τη Γλωσσα μας, βαθεια μεχρι τα Ούλα
—————-
Αχ πουσουν Νιοτη που δειχνες πώς θα γινοταν άλλα
πως χαθηκαν στη θαλασσα ονειρατα Μεγάλα;
τωρα που μας την Πεφτουνε η Μερκελ και οι Ούνοι
Νοσταγλικά Θυμομαστε τα χρονια του Γκουσγκουνη…
ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ says:
20/02/2012 στις 2:55 μμ
κι ετσι που απομειναμε χωρις πιά τον Γιωρκάκη
περιφερομαστε αδαεις , ωσαν ανθρωπων Ράκη
και περιφερουμε ξανά ,σαν του Ελ Σιντ, Κουφαρι
Του Παπανδρεου το Κορμί,γκαριζουν οι Γαιδάροι
(χαιρονται που απετυχε μα κατα βαθος τρεμουν
Ποιος θα απομεινει τωρα πιά για να του απονέμουν;
τον τιτλο : ”αυτος μας εφαγε ” Ποιονα θα λοιδωρουνε ;
Σιγά σιγά Βουλιαζουνε σε λίγο θα χαθουνε
————————
Σιγά σιαγά αποδεχονται τη Λύση του Ανωνη
-και Ωσσανά Γκραριζοντας και μένουν Ονοι -Μόνοι
κι οι Μυθοι αναπαραγονται για Ρωσους και Κινεζους
- που ταχα θα μας δανειζαν το αιμα τους το Ρέζους
ως και τους Γερμανους τιμουν: ΠΩς ταχα η Μερκέλω
που σαν την Φωτω ειναι παχεια και εχει Μαυρο Βελο
απο νωρις το ζηταγε να ..κουρευτει το ΧΡεος
και ο Γιωργαπης ταχα μου της εδειξε ενα πέος ..
Που τα διαβαζετε αυτά Ω! συντροφε Νικάλφα ;
Μου φαινονται σαν παπαριες ταξεως ΑΛΦΑ – ΑΛΦΑ …
Μην αψηφάς τους νόμους του Δαρβίνου
Στον Νοσφυ
Κακή παράσταση
για πρώτη φορά
………………….
Τόσα χρόνια τα κατάφερνα
ασήμωνα και χρύσωνα
(αυτοσχεδιάζοντας
στο ίδιο έργο)
παραλλάζοντας
όσο χρειάζεται τα λόγια μου
ώστε ν’ ακολουθεί
τους νόμους του Δαρβίνου
Κρυφά σταυρούς μου πρόσθετε
ο μυστικός στρατός μου
ώστε να καταστώ
από ένας ηθοποιός
μικρός κι ασήμαντος
αστέρας της πολιτικής
σε αθηναίους πρώτης γενιάς
κι εσωτερικούς μετανάστες
οπαδούς του γνωμικού
«το μη άμεσα χρήσιμον άχρηστον»
Πάντα με αναδείκνυαν
πληρωμένοι γραφιάδες
μ’ αργομισθίες και μυστικά κονδύλια
τους εξαγόραζα
και χάριζα
στ’ αφεντικά τους –διαφημιστές μου
δημόσια έργα κι οφειλές,
προμήθειες μεγάλες
Τα όπλα μου απλά
η ατελής του ανθρώπου φύσις :
ο φόβος του αγνώστου, η θρησκεία,
η οδός της ήσσονος προσπαθείας
(κοινώς το βόλεμα).
η απληστία
κι άλλα πολλά
……………………………………….
Για να ξεσκίζω στα κρυφά
τις σάρκες των θυμάτων μου
μεγάλωσαν οι κυνόδοντες
(ο νόμος του Δαρβίνου)
δεν χαμογέλαγα όπως παλιά
μη τρομάξουν τον λαό,
κρυβόμουν για πολλά χρόνια.
Όμως κομμάντος φωτογράφοι
σε τσιμπούσι σαρκοβόρων
πίσω από ψηλές μάντρες καστροβίλλας
μ’ αποθανάτισαν να σπάω
με τους τεράστιους κυνόδοντες
το παϊδάκι αθώου αρνιού.
Φωτογραφίες μου είδαν και λιοντάρια
που ξεπερνούσαν την εφηβεία τους
μαζί με τ’ άλλα ζώα , τον λαό
ότι –τελικά- δεν ήμουν χορτοφάγος
ελληνιστi vegetarian
……………………………………….
Εκεί που εκφωνούσα
τον τελευταίο λόγο μου
άρχισε η γιαουρτο-βροχή
η προσωπική μου φρουρά
προσπάθησε μ’ ομπρέλες να με σώσει
μα ‘σπάσαν οι μπαλένες
οι πρώτοι – οι πιο κοντοί-
γλίστρησαν και πέφτοντας
θάφτηκαν κάτω απ’ την άσπρη λάβα
με τους ύστατους πομφόλυγες.
της τελευταίας ανάσας τους.
Εγώ σαν πιο ψηλός
άντεξα λίγο ακόμη
μα η γιαουρτο-βροχή
έγινε γιαουρτο-καταιγίδα
και σαν καταλάγιασε
με σύμπλεγμα του Λαόκοντα
έμοιαζε το άσπρο επιτύμβιό μου.
Οι μάνες των αρνιών
με το γάλα τους εκδικήθηκαν .
19.10.2009
Αφωτιστος Φιλελλην
ΕΙΜΑΙ ΑΛΟΓΟ ΚΟΥΡΣΑΣ
Την δεκαετία του ’70
τον κόσμο ήθελα ν’ αλλάξουμε
Με τους προλετάριους να καταλάβουμε
Τα ανάκτορα τα χειμερινά
(Ο Eisenstein όμως …μας δούλευε κανονικά
όμως το’ μαθα πολύ αργά)
Στη σχολή στρατολογούσα επαρχιώτες
(αν δεν έλθεις στην παράταξη δεν σε καλώ στο πάρτυ)
έτρεχα, οργάνωνα, συντόνιζα, προξένευα
να κάνουμε πολλά παιδιά για το δεκαεπτά (%)
Το ‘ 85 γκλάσνοστ (διαφάνεια)
(μήπως θα βάζανε κρυστάλλινες πόρτες στο Κρεμλίνο ;)
Ρόδινα ακρογιάλια στη Μαύρη Θάλασσα ψεύτικα υποσχόταν
η περεστρόϊκα του Γκορμπατζόφ
(Τώρα διαφημίζει πίτσες)
Από μια παρεξήγηση ενός ανατολικογερμανού αξιωματούχου
το ΄89 άφησαν το πλήθος να περάσει το Τείχος
το Τείχος που γκρεμίστηκε.
Γκρεμίστηκαν και τα τελευταία ονειρά μου
Την πρώην κνίτισα γυναίκα μου με τρία παιδιά παράτησα
και τώρα πηδάω …διεθνιστικά : Ρωσίδες και Ουκρανίδες
Σε πρώην πράκτορα-επιχειρηματία-χρηματοδότη του Κόμματος
(που αυτονομήθηκε νωρίς) μπήκα στη δουλεψή του
είμαι άλογο κούρσας : για το έπαθλο τρέχω του αφεντικού μου
σαν παλιός συνδικαλιστής οργανώνω και διαχειρίζομαι τα πάντα :
τις λέξεις, το πλήθος, τον χρόνο, το χρήμα…
01.08.2008
Αφωτιστος Φιλελλην
ΥΓ Εντοπιζω καποια εκλεκτικη συγγενεια μεταξυ μας : αυτοσαρκασμος, ελλειψη σοβαροφανειας & ποδηγετησης, υστερος μετα-ντανταισμος με σουρεαλιστικες αποκλισεις.
Ισως τελικα να γεννηθει αξιεπαινος διαδικτυακη προσπαθεια συνενοησης βορα-νοτου της χωρας.
Ανωνυμε διαλεξε ενα Νικ και ελα στο Τρελο Κορακαι .εικονα δεξια κανε κλικ .. εκει θα βρεις τη θεση σου στον κυκλο των βαρεμενων Ποιητων
ελπιζω να παρεις το των βαρεμενων με αυτοσαρκασμο και καλή διαθεση .. ειναι τιτλος τιμης πλεον ..
ο ιερος σαλος...
Μα ειμαι ο Αφωτιστος Φιλελλην, παλιο μελος του κυκλου των βαρεμενων Ποιητων, απλως... δεν το ηξερα.
Δημοσίευση σχολίου