Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

MHNYMAL

ζούλα σε μια βάρκα μπήκα

και στη σπηλιά του δράκου βγήκα

Γιώργος Μπάτης

στο θάνατο των αλλονών

προβάλλω το δικό μου

γιατί όταν θα ’ρθει θα ’μαι απών

απ’ το θανατικό μου

στα κοιμητήρια τριγυρνώ

στα πέπλα του θανάτου

που μ’ ευωδιά όπως γερνώ

βλύζουνε τ’ άρωμά του

ο χρόνος, η επινόηση

των σκλάβων της ευθύνης,

που τάζουν κατανόηση

σαν εκκρεμές αν φθίνεις,

στέκεται ασάλευτος θαρρείς

και ξανακερδισμένος

μόνο αν τον έρωντα χαρείς

σε μνήμες βουλισμένος

όσο μετριέται του καιρού

η πλήξη με ρολόγια

του τέλους του θανατερού

θα μείνουν μόνο λόγια

λέξεις που σάμπως σάβανα

το θάνατο τυλίξαν

άλλοτες ήταν σπάργανα

λέξεις με λέξεις σμίξαν