Συμβάν Πλατειών MHNYMAL

Συμβάν Πλατειών

- Ώστε συμβαίνει. Τι ακριβώς;

- Κάτι συμβαίνει. Συμβεβηκός.

- Συμβάν ορέον; - Επακριβώς.

- Ίσως μοιραίον; Μνήμης σηκός;

- Μπα, δε νομίζω. Βλέπω σημαία.

- Να ’ναι του έθνους αναβαθμός;

- Ίσως το στόρι θέλει άλλη μαία,

   άλλης ελπίδας είναι σταθμός.

- Ελπίδα; Βλέπω, σπουδαίες λέξεις.

  Έχεις και άλλες σημαντικές;

- Δημοκρατία. Θέλεις να παίξεις;

- Με λέξεις ανατριχιαστικές;

- Ανατριχιάζεις; Δεν το πιστεύω.

  Μ’ αυτή τη λέξη την πιο παλιά;

- Αν έχει αλήθεια, την ψαχουλεύω.

  Την αλητεύω σα σκανδαλιά.

- Μα, τι είσαι. Ξέρεις; Μικροαστούλης!

  Ο στερημέ καταναλωτής!

- Είδος ανώτερο είμαι. Δούλης

  το γέννημα είμαι επί της γης.

  Είς homo sapiens, όπως όλοι.  

  Κι οι τροϊκανοί και οι Γερμανοί.

  Παραλλαγές μόν’ ονειροπόλοι,

  λεν πως σκαρφίζονται, γης ουρανοί.

   

- Κι αν ήταν άλλα όντα ανώτερα

  σ’ αυτή τη γη, να μας τυραννούν

  και σε πειράματα, περί τα ενδότερα,

  να μας ντροπιάζουν, να μας χαλούν;

- Κάτι σαν τώρα. Και σαν το κάποτε

  και τα τοτέμ μας και τα ταμπού.

  Στης ιστορίας το οπωσδήποτε

  μέλλοντος, πρόγνωση προσκρούει, θαμπού.

- Στους ειδικούς, τότε, ας μη πιστέψουμε,

  δεν είναι ώρα για ταρζανιές.

- Τους Ροβεσπιέρους πά να μουσκέψουμε

  με νεροπίστολα. Κι απέ, κλανιές.