Πλατεία
Πήγα λοιπόν και εγώ χτες στην πλατεία συντάγματος.
Μέχρι ν’ αρχίσει η συνέλευση ένοιωθα μια δυσπεψία που αφενώς
οφειλόταν σε ένα εγγενές μου πρόβλημα και αφετέρου σε ένα πανηγυρτζίδικο
κλίμα που μύριζε κάτι από σύνδρομο Ντάουν και χούντα. Κόσμος με
ελληνικές σημαίες να μουτζώνει την βουλή και να τραγουδάει γηπεδικά
συνθήματα λίγο προσαρμοσμένα στην μνημονιακή μας φάση και να λέει κάθε
τόσο “κλέφτες κλέφτες κλέφτες”. Την εθνική μας ανάταση αυτή βοηθούσαν
μικροπωλητές ελληνικών σημαιών (!). Η δυσπεψία μου χειροτέρεψε πολύ όταν
ένας από αυτούς πέρασε σε απόσταση αναπνοής από μπροστά μου. Κατηγορία
παιδοβούβαλο με φόρμα και μπλουζάκι κάποιου πολύ ελληνικού γυμναστηρίου
(;) με μια τσάντα ελληνικού στρατού (!) γεμάτη με πλαστικά ελληνικά
σημαιάκια. Ευτυχώς πίσω μου από μια μικροφωνική άρχισε να πάιζει τον
“πρόσφυγα” των Active Member και το στομάχι μου ηρέμησε κάπως.
Τα πράγματα φαινόταν επικίνδυνα ηλίθια οπότε πήρα το στομάχι μου και
κατέβηκα προς την πλατεία. Ωραίες παρουσίες έκαναν το στομάχι μου
χαρούμενο και τα μάτια μου ακόμη πιό χαρούμενα. Τόσο πολύ δε που σχεδόν
δεν παρατήρησα την παράταξη κινητών σουβλακερί (να το καθιερώσουμε κάθε
χρόνο παιδιά, το πανυγήρι του Αγίου Συντάγματος – να φέρετε και
στρινγκάκια και πλαστικά παιχνίδια).
Μια βόλτα για να κουνηθούμε πάνω κάτω στην Μητροπόλεως-Ερμού ανέδειξε
ένα άλλο περίεργο στοιχείο. Εκτός από μια παρέα (ουτε καν διμοιρία) από
ΜΑΤ τίποτα άλλο από αστυνομία. Ουάτ δε φακ;; Σε οποιαδήποτε άλλη
συγκέντρωση και να κατέβηκα στον καιρό του μνημονίου έβλεπες
περισσότερους αστυνομικούς απ’ όσα πλακάκια στην Ερμού. Παρεπιμπτόντως,
εδώ δεν είχε τόσο ωραίο κόσμο – μάλλον ήταν ειδικότητα της πλατείας αυτό
οπότε ξανανέβηκα επάνω ακριβώς στις 9 για την συνέλευση.
Πολύς κόσμος! Τόσο κόσμο εγώ σε συνέλευση δεν έχω ξαναματαδεί και έχω περάσει από μερικές βαρβάτες.
Η οργάνωση της συνέλευσης ήταν πιστεύω αρκετά καλή. 3 λεπτά για κάθε
ομιλητή και δύο καθορισμένα θέματα. 1. Τί κανουμε τις επόμενες 3 μέρες,
2. τί κάνουμε με τα ΜΜΕ που θέλουν να καλύπτουν την γενική συνέλευση.
Και μετά ήρθαν οι μέλισσες. Έκατσα μέχρι τις 11 και άκουσα πολλούς
ομιλητές. Με τους περισσότερους συμφωνούσα στα περισσότερα αλλά οι
περισσότεροι ήταν και εκτός θέματος. Ωστόσο παρατήρησα κάτι και νομίζω
πως κατάλαβα γιατί οι προβοκάτορες και τα ΜΑΤ δεν έχουν διαλύσει ακόμα
αυτήν την ιστορία. Όποτε θιγόταν το θέμα των μεταναστών υπήρχε κάποιος
κόσμος που ξύνιζε τα μούτρα του τρελλά. Ας πούμε, σε κάποια στιγμή ένας
εκ των συντονιστών έλαβε μύνημα σχετικά με το μαχαίρωμα δύο Κούρδων και
το ανέφερε. Τότε μια γκόμενα άρχισε να ωρύεται σε στυλ “και τι μας
νοιάζει εμάς εδώ αυτό;”. Όπως σε πολλά πράγματα σ’ αυτήν την ζωή είχε
δίκαιο και άδικο μαζί. Τέσπα, το πιάνετε το υπονοούμενο, γιατί να σε
διαλύσει κανείς όταν μπορείς να διαλυθείς από μόνος σου;
Αυτό φαίνεται να το καταλάβανε πολλοί ευτυχώς οι οποίοι επέμεναν (και
καλά κάνανε) σε μια ενωτική γραμμή μεταξύ των ας πούμε γαλάζιων σημαιών
και όλων των άλλων.
Αυτά μέχρι που έφυγα. Για τα ΜΜΕ δεν πρόλαβα να ακούσω κάτι πάντως η
δικιά μου άποψη είναι πως σε συγκεκριμμένα και ιδίως δικτυακά ΜΜΕ (πχ το
press project) πρέπει να δωθεί άδεια μετάδοσης της γενικής συνέλευσης
μόνο και μόνο για να δει πολύς κόσμος ότι η ιστορία δεν αρχίζει και
τελειώνει με τα οπαδικά συνθήματα έξω απ’ την βουλή αλλά έχει (ίσως)
πολύ περισσότερο βάθος. Για γνωστά χουντοκάναλα όπως ΜΕΓΑ, ΑΝΤ1 κλπ δεν
υπάρχει καμία συζήτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου