o καναρινογάτος

Ιούνιος 22, 2007 στο 9:33 π.μ.
Νοσφεράτος
Μεσα στα βαθειά μεσάνυχτα , κίτρινος και βαρβάτος

Μουρθε , παράξενο γατί: ο καναρινογάτος
Ήταν παχύς και με ουρά ,με κεφαλήν Τουιτη

Δεν ξέρω απου που τρύπωσε , μες το δικό μου σπίτι

Ηρθε και ξάπλωσε φαρδιά, απάνω στο γραφείο

Και χάιδευε με την ουρά την φωτο με τον Θειο
Με κοίταξε περίεργα ,κι είπε κάτι σαν, τσιαου!

Και βαθειά χασμουρήθηκε κι έκανε ένα μιαου !!

Κάτι με ανησύχησε η επίσκεψη αυτή

Το νοιωσα, το πουλόγατο είχε κάτι να πει
Και το ρωτώ τρεμαμενος ω! κίτρινο γατί…

Μη θέλεις κάτι να μου πεις ,ψιθυριστά σ΄αυτί ;

Το ρώτησα διστακτικά, ομού με μια φοβία-

φοβόμουν μη παράδοξη συμβεί μια ιστορία
Μ’ αυτό αφού τανήθηκε και έξυσε τα νύχια

Μου είπε-και με τάραξε ,βαθειά μέχρι τα μύχια

‘’ένα μονάχα θα σου πω! φιλάρα Νοσφερατε

Πως την Πιπίτσα .όλοι εσείς ,ποτέ δεν θα τη Φάτε

Δεν είναι καμιά σουρλουλού ,καμια τρελοκαμπέρω

Μα υψηλής περιωπής Γατόνι , απ’ όσο ξέρω

Και έχει τρίχωμα στιλπνό και όταν κανει Μιαου

Την τρέμουν όλα τα σκυλιά , Ιδίως τα Τσιουαου

Και καρδερινικα φτερά και όταν κελαιδεί

Είναι σαν να άκουσες ,σπανιότατο πουλί

Αμέσως εκατάλαβα τι ήθελε να πει

Ετούτο το παράδοξο καναρινογατι

Που η Πιπίτσα το στειλε για αγγελιοφόρο

το'' Never more’’για να μου πει

Κι ένιωσα σαν τον Πόε

-Όταν κι εκείνος άκουγε απ’ το γνωστό κοράκι

Το'' ποτε πιά ‘’που τουλεγε με σκοτεινό γελάκι

Κι ηταν η ωρα δώδεκα ,βαθειά στο μεσονύχτι

Κι ένοιωσα να τυλίγεται η καρδιά μου σ’ ένα δίχτυ......