μπορεί κάποιος να είναι και Ορθολογιστής
Και να ποιητακιζει ακατανοητως και παιγνιωδώς χωρις αυτό να είναι ή να το θεωρεί και τίποτε σπουδαίο
…Και ότι αυτό που εμφανίζεται ως ορθολογική -επιστημονιζουσα Δυτική ματιά σε δήθεν αντίθεση με την Λάγνα παιχνιδιάρα Ανατολή …
…Και ότι αυτό που εμφανίζεται ως ορθολογική -επιστημονιζουσα Δυτική ματιά σε δήθεν αντίθεση με την Λάγνα παιχνιδιάρα Ανατολή …
δεν είναι παρα αναστροφή μιας Ήδη Δυτικής προβολής που τοποθετώντας τον εαυτό της (η Δύση ) στον πυλώνα του ορθολογισμού θεωρεί ή φαντασιώνεται τους Ανατολίτες -Βαλκάνιους ως την περιοχή του άλογου Πάθους -ανορθολογισμου…
Και καποιοι απ τους εδώ
βολεύονται
και εσωτερικευουν το σχήμα αντιστρέφοντας το και εμφανίζοντας το ως κατι θετικό
περιπου λέγοντας : Ναι είμαστε ανορθολογικοι και παθιασμένοι ενώ εσείς οι (Δυτικοι)επιστημονιζοντες είστε (περιπου ) ξενέρωτοι.
απο ενα σχολιο μου στου Π&;Α στο Ποστ ''Οι μεταμορφώσεις της ταυτότητας ''
2 σχόλια:
ο ορθολογισμός σημαίνει ότι υπάρχει κάποιος που χρησιμοποιεί ορθά τη λογική και μάλιστα όχι εργαλειακά, αλλά ότι υπάρχει και ένας τρόπος χρήσης της λογικής, ο οποίος συμβαδίζει ή συνεπάγεται ορισμένα ηθικά και κανονιστικά αιτήματα (προσωπικά ή συλλογικά). "Ορθολογισμός" λοιπόν, στην περίπτωση κατά την οποία δεν σημαίνει "καλή εργαλειακή χρήση της λογικής", σημαίνει κάτι ακριβώς αντίστοιχο του "Ορθοδοξία". μάλλον περιττή είναι η επισήμανση ότι με τη δεύτερη αντιστοίχηση σχετίζεται περισσότερο ο "ορθολογισμός", παρά με κάποια ορθή (αλλά όχι ηθικιστική παντώς τύπου) χρήση του Λόγου. ειδικότερα ο Ορθολογισμός έχει συνδεθεί με ορισμένες ιδεολογίες (ελεύθερη αγορά, φιλελευθερισμός, ανθρώπινα δικαιώματα κοσμοπολιτισμός ή διεθνισμός) και συνεχίζει να συνδέεται, με αποτέλεσμα οι εχθροί ή οι αντιπαθούντες τις παραπάνω ιδεολογίες να δηλώνουν με καμάρι ανορθολογιστές - όταν δεν δηλώνουν ότι ο δικός τους Λόγος είναι ο αληθινός (ΠΑΝΤΑ με την ηθικιστική έννοια) "Ορθολογισμός". αυτά δε λέγονται ως επίθεση εναντίον των ιδεολογιών αυτών (αφού συχνά, όπως είπα, και οι αντίπαλοί τους ισχυρίζονται ότι αυτοί είναι οι φορείς του πραγματικού Ορθολογισμού), παρά ως απόδειξη ότι η λ. αυτή δε σημαίνει αντικειμενικώς τίποτε, εάν εννοείται κανονιστικά.
η διαφορά δύσης-ανατολής (όπως και νεωτερικών και προνεωτερικών) δεν έγκειται στην επιστήμη και στην αλογία, αφού π.χ. και οι μη δυτικοί μπορεί μεν να προσεύχονται κατά τη σπορά φυτών αλλά δεν παραλείπουν - εξαιτίας της προσευχής τους - να εφαρμόσουν ό,τι πιο επιστημονικό διαθέτει η εποχή/κοινωνία τους αναφορικά με τη σπορά-γεωργία (επίσης είναι ικανότατοι στη χρήση οπλικών δυτικών συστημάτων δίχως να διαβάζουν κάντ) αλλά στο ότι στη δύση (ή στους νέους χρόνους) επιχειρήθηκε η σύνδεση του λόγου (ο οποίος είναι μόνο εργαλειακός) με ηθικά αιτήματα,ατομικά ή συλλογικά, ενώ η ανατολή ποτέ δεν έκατσε να σκεφτεί την οργάνωσή της με βάση κάποιον ορθό λόγο που υποτίθεται ότι συμβαδίζει με το καλό.
βέβαια, για να μην παρεξηγιόμαστε, το αν οι σύγχρονες δυτικές ιδεολογίες είναι ωφέλιμες, καλές ή όχι δεν εξαρτάται από την ονομαστική σύνδεσή τους με τον λόγο. ούτε ο διαφωτιστικός ορθολογισμός ήταν κάτι το ψυχρό και απαθές, όπως πίστεψαν ρομαντικοί και αντιδραστικοί (και ανατολίτες τώρα), αλλά κάτι που ριζώνει στη φύση, στα ένστικτα, δεν ήταν δηλ. νοησιαρχία ο ορθολογισμός του διαφωτισμού.
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=74878152
Δημοσίευση σχολίου