Καβειρια

Καθώς τα άστρα κάνουνε τον ουρανό να σφύζει
κι ένα καράβι στη στεριά με τα πανιά ανεμίζει
Να κι ένας τυφλοπόντικας που σκάβει μια στοά
σκοντάφτει σε πανάρχαια , Καβειρια θεά .

Τι νάνε αυτό τ’ εμπόδιο ποια είναι τούτη πάλι
Λέει ο Τυφλοπόντικας , μπας κι είναι η Θεά Κάλι;
Τι να γυρεύει άραγε σε τούτα εδώ τα μέρη
Στα Καφκικά Μυστήρια, στων τρωκτικών τ ασκέρι

‘’ Εδώ Κυρά μου μον’ εμείς οι Ποντικοί Χωρούμε !
Και αν ζητάς Μυστήρια ,μαζί σου να τη βρούμε
Σ’ αυτή την Χωρά των τυφλών ,στη χωρά των Αγγέλων
-πες μου τι λεν οι Καβειρες για το δικό μου Μέλλον ; ‘’

Είπε ο τυφλοπόντικάς που ητο Υπουργός
και ητο , εις το αξίωμα, ο Μεγας Αυτουργός –
Μιας σκοτεινής υπόθεσης που έμοιαζε Λαγούμι
Ενώ η Καβειρια θεά έτρωγε ‘να Μαντζούνι

Και τον εκοιταζε τυφλά σαν την Δικαιοσύνη
Η σαν της Λίμνης την κερά , εκείνη την Φροσύνη
Που ένα βράδυ άσπλαχνο, την επνιξε ο Τούρκος:
-Κάτι μου λέει πως η Ελλάς κατέληξε ένας Βούρκος’’

Είπε και οι Καβειριοι θεοί οι τόσοι άλλοι
Μαζί της συμφωνήσανε , κουνώντας το κεφάλι!