Από την Κατερίνα Σχινά
http://www.booksreview.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=47:2009-10-13-09-08-22&catid=35:2009-10-13-08-57-55&Itemid=55
απόσπασμα:
Τι άλλο είναι τα βιβλία του Ροθ, ωρύονταν οι επικριτές του, πέρα από παραλλαγές του μοναδικού του θέματος – του εαυτού του σε διαδοχικές ηλικίες; Νεαρός αυνανιστής στο Σύνδρομο Πορτνόι, απροκάλυπτος πορνογράφος στο Βυζί, αδίστακτος φαλλοκράτης (Η ζωή μου ως άνδρα), χειραγωγός των γυναικών (Το ζώο που ξεψυχά), δύστοκος συγγραφέας, αέναα σκιαμαχώντας με τα φαντάσματά του (σε όσα μυθιστορήματα εμφανίζεται το ροθιανό alter ego, ο Νέιθαν Ζούκερμαν), δύστροπος μεσήλικος (Μάθημα ανατομίας), καταθλιπτικός γέρος (Φεύγει το φάντασμα), εν ζωή κηδευτής της ίδιας της ζωής του (Καθένας);
Πολύ τον ταλάνισε τον Ροθ αυτή η προκατάληψη. Ήδη από το 1981, μιλώντας στον Αλέν Φινκιελκρότ για τον NouvelObservateur είχε θελήσει να εξηγηθεί: «Θα έπρεπε να διαβάζετε τα βιβλία μου σαν μυθοπλασία, απαιτώντας τις απολαύσεις που μπορεί να παραγάγει η μυθοπλασία», έλεγε τότε. «Δεν έχω τίποτα να εξομολογηθώ και κανέναν στον οποίο θα ήθελα να εξομολογηθώ. Όσο για την αυτοβιογραφία μου, καλύτερα να μην αρχίσω να σας λέω πόσο πληκτική θα ήταν. Θα την αποτελούσαν σχεδόν αποκλειστικά κεφάλαια με μένα να κάθομαι μόνος σ’ ένα δωμάτιο, κοιτάζοντας μια γραφομηχανή. Η απουσία γεγονότων από την αυτοβιογραφία μου θα έκανε τον “Ακατονόμαστο” του Μπέκετ να διαβάζεται όπως ο Ντίκενς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου