(υπερ Επικουρου)
Για να δουμε ομως και το οτι ηταν μια φιλοσοφια που μάλλον χωρις να εχει φιλοδοξιες ,περιγραφικές του κόσμου ή πληροτητας..
μάλλον αυτοπεριοριζοταν σ ενα παρηγορητικό και εν μερει θεραπευτικό ρόλο
που οπως και να το κανουμε ,εχει την αξια του ακόμα και σήμερα…..χωρίς ναναι πανακεια .. εξαλλου κανενα φαρμακο δεν ειναι
αλλά και να ηταν (πανακεια ) μια φιλοσοφια (ή ενα φαρμακο) θα κατεληγε εφιαλτης
… Δική μας ευθυνη ειναι να σκεπτομαστε και να πραττουμε και να ζούμε …
Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Αραγες που τάχα να πατάμε ;
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Αραγες που τάχα να πατάμε ;
Παρασκευής απόγιομα , νιώθω λιγάκι μόνος
και από μέσα ανάβλυσε ο γνώριμος μου Πόνος ,
κι αναρωτιέμαι : Αραγες που τάχα να πατάμε;
το έδαφος Υποχωρεί , δεν ξευρουμε που πάμε …
Σε μονοπάτια αδειανά , σ’αγνώστους Λαβυρίνθους
πως χτίσαμε τα μέλλοντα με λασπερούς τους Πλίνθους ;
και τωρα που Κατακλυσμοί , συντέλειες του Κοσμου
έρχονται , άραγε θα διω ποτές Ξανά το Φως μου;
Με θαμπωμένα τα Γυαλιά, σιμώνω στον Καθρέφτη
και βλέπω γιαλλη μια Φορά τον εαυτό να πέφτει..
Παρασκευής απόγιομα , νιώθω λιγάκι μόνος
και από μέσα ανάβλυσε ο γνώριμος μου Πόνος ,
κι αναρωτιέμαι : Αραγες που τάχα να πατάμε;
το έδαφος Υποχωρεί , δεν ξευρουμε που πάμε …
Σε μονοπάτια αδειανά , σ’αγνώστους Λαβυρίνθους
πως χτίσαμε τα μέλλοντα με λασπερούς τους Πλίνθους ;
και τωρα που Κατακλυσμοί , συντέλειες του Κοσμου
έρχονται , άραγε θα διω ποτές Ξανά το Φως μου;
Με θαμπωμένα τα Γυαλιά, σιμώνω στον Καθρέφτη
και βλέπω γιαλλη μια Φορά τον εαυτό να πέφτει..
Γιατί δεν μπορουμε να αποδεχτουμε την περιβαλλοντική (και οχι μόνο) καταστροφή ;
Ειναι γνωστο οτι είμαστε βουτηγμενοι μες τα σκατά. Ακούς για ολες τις καταστροφές, αλλά μετα κοιτάς εξω, βλεπεις τον ηλιο , τα δεντρα και λές” Θεε μου, δεν ειναι δυνατόν να συμβαινει αυτό !” Δεν θελεις να πιστεψεις οτι ερχεται κάποια καταστροφή. Είμαστε ακόμη ζωα εκπαιδευμενα, καλωδιωμένα να ζουμε σε ενα συγκεκριμενο περιβάλλον.
Και ειναι σχεδόν περα απο την φαντασια μας, ενα είδος ψυχωσικής εμεπειριας , το να αποδεχθούμε οτι αυτό το περιβάλλον μπορεί καποτε να καταρρευσει”
Σλαβόι Ζίζεκ
ζουμε ακομα σε μια Δημοκρατια;
Μπορεί να έχει ήδη καταρρεύσει(η δημοκρατια) και να ζούμε σε μια μετα-δημοκρατια (δηλαδή δημοκρατία ως άδειο κέλυφος -ενώ τα ζωντανά που κατοικούσαν εντός των κελυφών να έχουν μετακομίσει προ πολλού σε άλλους αγριοτοπους, ή σε μια μεντιοκρατία …η (ωχ! τι ειναι αυτά που λεω…)¨
(απο σχολιο που εκανα εδώ:
Σεπτεμβρίου 5, 2007 στο 11:30 μμ
”
(απο σχολιο που εκανα εδώ:
Σεπτεμβρίου 5, 2007 στο 11:30 μμ
”
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Δεν με νιάζει αν εξω γινεται Χαμός
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Δεν με νιάζει αν εξω γινεται Χαμός
Στο διήγημα« η στοά »του Κάφκα, το πλάσμα που εγκατοικεί σε αυτήν, εξερευνά απεγνωσμένα την πηγή των θορύβων πού απειλούν την φωλιά και τον ίδιο- άλλωστε δεν υπάρχει θέμα διάκρισης τους: το κτίσμα είναι απερίγραπτα δαιδαλώδες, όπως είναι οι συνειρμοί του κατοίκου του, αφιλόξενο και απρόσιτο, όπως ο ίδιος. Την στοά την χαρακτηρίζει όπως το πλάσμα απόλυτη εσωτερικότητα, μοναδική εσωστρέφεια και ενδοσκόπηση, και κυρίως σιωπή «Το ομορφότερο όμως μέσα στη στοά είναι η ησυχία της . Βέβαια είναι απατηλή. Μια φορά μπορεί ξαφνικά να διακοπεί και όλα τέλειωσαν . Προς το παρόν όμως είναι ακόμα εδώ …''
Μπορούν τα χαρακτηριστικά του πλάσματος της στοάς να αποδοθούν στις σύγχρονες ταυτότητες; Σε μια πρώτη μάτια οι διαφορές είναι έντονες Οι σύγχρονες ταυτότητες είναι θορυβώδεις και υπερκινητικές, το πλάσμα σιωπηλό και ακίνητο.Όμως, κατά τη γνώμη μου, υπάρχει μια ενδόμυχη ομοιότητα: παρά τις διάφορες: τόσο ο θόρυβος των σύγχρονων ταυτοτήτων όσο και η ησυχία του πλάσματος προκαλείται από τον απωθημένο φόβο, το άγχος, την αγωνία
Ας θυμηθούμε πως μια από τις λίγες ανθηρές βιομηχανίες είναι εκείνη που παράγει όλο και πιο περίπλοκες κλειδαριές, αμπάρες και συστήματα ασφαλείας, και αυτό δεν οφείλεται μόνο στις αντικειμενικές η στις πρακτικές τους χρήσεις ,αλλά και στη συμβολική τους αξία. Για μας, σημασιοδοτουν τα όρια του ερημητηρίου μας, το μέρος όπου δεν θέλουμε να μας ενοχλούν, ενώ στους άλλους κοινοποιούν την απόφαση μας:«Δεν με νοιάζει αν έξω γίνεται χαμός»**
Ας θυμηθούμε πως μια από τις λίγες ανθηρές βιομηχανίες είναι εκείνη που παράγει όλο και πιο περίπλοκες κλειδαριές, αμπάρες και συστήματα ασφαλείας, και αυτό δεν οφείλεται μόνο στις αντικειμενικές η στις πρακτικές τους χρήσεις ,αλλά και στη συμβολική τους αξία. Για μας, σημασιοδοτουν τα όρια του ερημητηρίου μας, το μέρος όπου δεν θέλουμε να μας ενοχλούν, ενώ στους άλλους κοινοποιούν την απόφαση μας:«Δεν με νοιάζει αν έξω γίνεται χαμός»**
* Φρανς Κάφκα , Η στοά. Στο Φρανς Κάφκα, Στο Υπερώο και αλλά διηγήματα , μτφ Δημήτρης Δήμου Νεφέλη** Zygmunt Bauman Και πάλι Μονοι: Η Ηθική μεα τη βεβαιοτητα , Μτφ Ρικας Μπενβενιστε , ΕρασμοςΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟαρθρο του Πέτρου Θεοδωρίδη με τίτλο Η ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ τευχ 2. Περιοδικου ΕΝΕΚΕΝ
για την ανακύκλωση ενός ''αώνιου ''παροντος
Στην εποχή μας η αιώνια επανάληψη συνυπάρχει μαζί με την αίσθηση ενός χρόνου που δεν θυμάται παρελθόν ούτε προβλέπει το μέλλον που ανακυκλώνεται σε ένα αιώνιο παρόν.
Σήμερα «η ίδια η μνήμη λειτουργεί σαν μια βιντεοταινία, που είναι πάντα έτοιμη να σβηστεί για να καταγράψει νέες εικόνες κάτι που ανακαλύπτεται και ως μόδα τελευταία στον αμερικανικό κινηματογράφο, μια μόδα πού εκθειάζει τις χαρές της λησμονιάς :
Στη ταινία Memento o ήρωας φαίνεται να πάσχει από μια σπάνια ψυχική ασθένεια :την απώλεια πρόσφατης μνήμης. Θυμάται τα πάντα μέχρι τη δολοφονία της γυναίκας του. Από κει και πέρα, διατηρεί μνήμες μόνο λίγων λεπτών. Καθημερινά ξεχνά τα πρόσωπα και τα πράγματα πού του συμβαίνουν και τα ξαναθυμάται με «βοηθητικές μνήμες ‘’» υπομνήματα, με ξέθωρες φωτογραφίες και τατουάζ στο σώμα του (που απομένει ως η μόνη βεβαιότητα), ως ντοκουμέντα της προσωπικής του ζωής .Έτσι ο διάσπαρτος, ξέχειλος χρόνος της πραγματικής ζωής του ανασυγκροτείται διαρκώς.
Στην ταινία « 50 First Dates » η ηρωίδα υποφέρει από μια διαταραχή πού την κάνει να μη μπορεί να συγκρατήσει τίποτα στην βραχυπρόθεσμη μνήμη της:Ξεκινά κάθε πρωί χωρίς αναμνήσεις των προηγούμενων ημερών. γοητεύει έναν κυνηγό του ωραίου φύλου, σε σημείο του να αφιερώνει τη ζωή του στο να την κατακτά κάθε μέρα από την αρχή επ αόριστον Καταλήγουν σε ένα καράβι πού πλέει στην ηλιόλουστη θάλασσα να ξεχνούν και να υπενθυμίζουν χαρούμενοι την αγάπη τους ο ένας στον άλλον , κάθε μέρα πού ξημερώνει.
Σε μια άλλη ταινία «η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού» δύο εραστές αποφασίζουν να διαγράψουν από το μυαλό τους ο ένας τον άλλο έπειτα από έναν οδυνηρό χωρισμό. Ετσι ένα ζευγάρι πού τα έχει περάσει όλα- τους καυγάδες ,την πλήξη, τον χωρισμό- στρέφεται ο ένας στον άλλο με νέο ενθουσιασμό και με την ελπίδα ότι το νέο αυτό πρόσωπο θα εκπληρώσει όνειρα και προσδοκίες
Στις ταινίες αυτές είναι χαρακτηριστική η επιδίωξη της« επαναληπτικής» ανανέωσης. Μετά την αρχική ευφορία, υπάρχει ένα ασφυκτικό αίσθημα Déjà vu στην πλοκή τους καθώς όλα ανακυκλώνονται ξανά και ξανά. σαν ένα αδιάκοπο καθρέπτισμα του Νάρκισσου στο νερό της λίμνης
Σε αυτές τις ταινίες μπορούνε να διακρίνουμε την συνέχιση και γενίκευση μιας τάσης πού ο Κριστοφερ Λας διέκρινε στην Αμερικανική κοινωνία« Το κυρίαρχο πάθος είναι να ζεις τη στιγμή ,να ζεις για τον εαυτό σου όχι για τους προγόνους ή τους απογόνους σου».
Δημοσιευτηκε(σε μεγαλυτερη εκταση και με τιτλο : Η απατηλή Υπόσχεση της Αγάπης του Πετρου Θεοδωριδη) στο περιοδικό ΕΝΕΚΕΝ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 20Ο7
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Τι ειδος κοινωνική συναινεση επιδιωκε η Νεα Δημοκρατια :(απο ενα παλιο μου σχολιο στην Καλύβα )
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Τι ειδος κοινωνική συναινεση επιδιωκε η Νεα Δημοκρατια :(απο ενα παλιο μου σχολιο στην Καλύβα )
Σεπτέμβριος 17, 2007 στο 1:13 π.μ.
Σεπτέμβριος 17, 2007 στο 1:13 π.μ.
- Εκείνο to ερωτημα που νομιζω πως ειναι εξαιρετικά ενδιαφερον : Τι ειδους κοινωνική συναινεση πετυχαινει να οικοδομήσει γυρω της αυτή τη στιγμή η Νεα Δημοκρατια;
.Αν ο Ανδρεας ειχε καταφερει μια συναινεση τυπου Σοσιαλιστικου Λαικισμου…Ο Μητσοτακης μια συναινεση τυπου …καθαρσηςΟ Σημίτης μια συναινεση τυπου σοσιαλνεοφιλελευθερου εκσυγχονισμου
Ο καραμανλής πώς καταφερνει ΤΩΡΑ (ΤΟ 2007) να στηριξει την κυβερνηση του;
Μηπως στηριγμένος σε μια συναινεση της Συμφοράς..
στην απωθηση του τεραστιου τραυματος ,σ’ αυτή την αισθηση (ελπιδας)αναβολής που εχουμε ολοι μπροστα στην επερχομενη Καταρευση της ελληνικής κοινωνιας -οικονομιας και κρατους προνοιας;
- Και σε ενα πρωτοφανη και εντελώς αδιεξοδο Κυνισμό;
Η κατασταση ειναι κρισιμη και γι αυτήν της Κυβερνηση και για το Πασόκ αλλά και για ολους μας περα απο τις προσκαιρες-επιμερους - νικες ή ηττες.. - Οπως η παπια στα καρτουν που συνεχιζει να περπαταει πάνω στο κενό μεχρι τη στιγμή που βλέπει κατω την αβυσσο και ξαφνικά πεφτει..
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: για την δεκαετια του 90 σημερα
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: για την δεκαετια του 90 σημερα
Η δεκαετία του 1990 σημαδεύτηκε από την κατάρρευση των ορίων ανάμεσα στο ‘’εμείς ‘’ και το‘’αλλο’’. ….. Αυτό πού πριν φάνταζε σαν σταθερό συλλογικό εμείς σήμερα όλο και περισσότερο θυμίζει κινούμενη άμμο:Ορισμένοι από τους παράγοντες που ευθύνονται γι αυτό το΄ αίσθημα αβεβαιότητας -έγραφε ο Z Bauman στις αρχές της δεκαετίας –ήταν (και είναι):
Η δεκαετία του 1990 σημαδεύτηκε από την κατάρρευση των ορίων ανάμεσα στο ‘’εμείς ‘’ και το‘’αλλο’’. ….. Αυτό πού πριν φάνταζε σαν σταθερό συλλογικό εμείς σήμερα όλο και περισσότερο θυμίζει κινούμενη άμμο:Ορισμένοι από τους παράγοντες που ευθύνονται γι αυτό το΄ αίσθημα αβεβαιότητας -έγραφε ο Z Bauman στις αρχές της δεκαετίας –ήταν (και είναι):
Πρώτον
.Η νέα αταξία στον κόσμο. Ύστερα από μισό αιώνα ξεκάθαρων διαχωριστικών γραμμών ,και στρατηγικών ήρθε ένας κόσμος χωρίς ορατή δομή και χωρίς καμία΄ -έστω και απειλητική-λογική. Η πολιτική των ισχυρών πολιτικών ομάδων, που μέχρι πρόσφατα κυριαρχούσαν στον κόσμο, τρόμαζε με τις απόκοσμες δυνατότητες της. Αυτό που σήμερα την αντικατέστησε τρομάζει με την έλλειψη συνέπειας και κατεύθυνσης κι επομένως με τις απεριόριστες δυνατές εκδοχές που προμηνύει.
.Η νέα αταξία στον κόσμο. Ύστερα από μισό αιώνα ξεκάθαρων διαχωριστικών γραμμών ,και στρατηγικών ήρθε ένας κόσμος χωρίς ορατή δομή και χωρίς καμία΄ -έστω και απειλητική-λογική. Η πολιτική των ισχυρών πολιτικών ομάδων, που μέχρι πρόσφατα κυριαρχούσαν στον κόσμο, τρόμαζε με τις απόκοσμες δυνατότητες της. Αυτό που σήμερα την αντικατέστησε τρομάζει με την έλλειψη συνέπειας και κατεύθυνσης κι επομένως με τις απεριόριστες δυνατές εκδοχές που προμηνύει.
Δεύτερον
Η παγκόσμια απορύθμιση, ο παραλογισμός και η ηθική τύφλωση του αγοραίου ανταγωνισμού, η απεριόριστη ελευθερία που παραχωρήθηκε στο κεφαλαίο, το κομμάτιασμα των δημιουργημένων και μέχρι σήμερα πρόσφατα συντηρούμενων από την κοινωνία προστατευτικών δικτύων, καθώς και η απάρνηση όλων των λογικών επιχειρημάτων, πέραν των οικονομικών, έδωσαν μια νέα ώθηση στην αμείλικτη διαδικασία πόλωσης, που κάποτε αναχαιτίσθηκε μέσα από το νομικό πλαίσιο του κράτους πρόνοιας, καθώς και από τη διαπραγματευτική ισχύ των εργατικών σωματείων
Η παγκόσμια απορύθμιση, ο παραλογισμός και η ηθική τύφλωση του αγοραίου ανταγωνισμού, η απεριόριστη ελευθερία που παραχωρήθηκε στο κεφαλαίο, το κομμάτιασμα των δημιουργημένων και μέχρι σήμερα πρόσφατα συντηρούμενων από την κοινωνία προστατευτικών δικτύων, καθώς και η απάρνηση όλων των λογικών επιχειρημάτων, πέραν των οικονομικών, έδωσαν μια νέα ώθηση στην αμείλικτη διαδικασία πόλωσης, που κάποτε αναχαιτίσθηκε μέσα από το νομικό πλαίσιο του κράτους πρόνοιας, καθώς και από τη διαπραγματευτική ισχύ των εργατικών σωματείων
Τρίτον :
Τα αλλά δίκτυα προστασίας, που είχαν δημιουργηθεί και συντηρηθεί από την κοινωνία, αυτές οι δεύτερες γραμμές χαρακωμάτων που προσέφερε η γειτονιά η οικογένεια, και όπου μπορούσε κανείς να αποτραβηχτεί για να επουλώσει τις πληγές του αν δεν έχουν καταρρεύσει, έχουν τουλάχιστον εξασθενίσει σε μεγάλο βαθμό Γι αυτή την εξέλιξη ευθύνονται εν μέρει οι πραγματιστικές αλλαγές στο πλαίσιο των διαπροσωπικών σχέσεων που τώρα κυριαρχείται πέρα για πέρα από το πνεύμα του καταναλωτισμού ,ορίζοντας τον άλλο ως εν δυνάμει πηγή ευχάριστων εμπειριών Οι δεσμοί που παράγονται τώρα εν αφθονία έχουν ενσωματωμένη «την μέχρι νεωτέρας ειδοποίησης διάταξη καθώς και την διάταξη της μονομερούς απόσυρσης κατά βούληση»
Τα αλλά δίκτυα προστασίας, που είχαν δημιουργηθεί και συντηρηθεί από την κοινωνία, αυτές οι δεύτερες γραμμές χαρακωμάτων που προσέφερε η γειτονιά η οικογένεια, και όπου μπορούσε κανείς να αποτραβηχτεί για να επουλώσει τις πληγές του αν δεν έχουν καταρρεύσει, έχουν τουλάχιστον εξασθενίσει σε μεγάλο βαθμό Γι αυτή την εξέλιξη ευθύνονται εν μέρει οι πραγματιστικές αλλαγές στο πλαίσιο των διαπροσωπικών σχέσεων που τώρα κυριαρχείται πέρα για πέρα από το πνεύμα του καταναλωτισμού ,ορίζοντας τον άλλο ως εν δυνάμει πηγή ευχάριστων εμπειριών Οι δεσμοί που παράγονται τώρα εν αφθονία έχουν ενσωματωμένη «την μέχρι νεωτέρας ειδοποίησης διάταξη καθώς και την διάταξη της μονομερούς απόσυρσης κατά βούληση»
.ε ! ας θυμηθουμε με πόσες φανφαρες και θριαμβολογιες υποδεχτηκαν(με) ολοι την πτωση του υπαρκτου σοσιαλισμου….πτωση του τείχους…Τελος της Ιστοριας κ.λ.π….
Εντελει βρεθηκαμε(και κυριως βρεθηκαν αυτοι οι λαοι της Ανατολικής Ευρώπης-μαζί και οι Ρωσοι) μπροστα σε νεους ολοκληρωτισμους…π.χ τον ολοκληρωτισμό της αγοράς ,τον παλιο νεο ολοκληρωτισμό του (εθνικο)σοσιαλισμό
…καθως και εκεινο του εγληματος και της μαφιας
….Και δουλεμπόριο συν τοις αλλοις……Δυστυχώς (ή ευτυχώς )δεν υπάρχει συνταγή για την ανθρωπινη ελευθεριαΚαι οσοι νομίζουν οτι η δική τους συνταγή ειναι η καλύτερη (ή η μόνη) γρηγορα βλεπουν το ονειρο να γινεται εφιαλτης …..Μάιος 6, 2007 στο 9:44 μ.μΝοσφεράτος
Εντελει βρεθηκαμε(και κυριως βρεθηκαν αυτοι οι λαοι της Ανατολικής Ευρώπης-μαζί και οι Ρωσοι) μπροστα σε νεους ολοκληρωτισμους…π.χ τον ολοκληρωτισμό της αγοράς ,τον παλιο νεο ολοκληρωτισμό του (εθνικο)σοσιαλισμό
…καθως και εκεινο του εγληματος και της μαφιας
….Και δουλεμπόριο συν τοις αλλοις……Δυστυχώς (ή ευτυχώς )δεν υπάρχει συνταγή για την ανθρωπινη ελευθεριαΚαι οσοι νομίζουν οτι η δική τους συνταγή ειναι η καλύτερη (ή η μόνη) γρηγορα βλεπουν το ονειρο να γινεται εφιαλτης …..Μάιος 6, 2007 στο 9:44 μ.μΝοσφεράτος
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ποιος είναι ξένος σήμερα;
Πως θα ορίζαμε το ξένο σήμερα;
Σήμερα στην καθημερινή ζωή είμαστε συνεχώς εκτεθειμένοι στο σοκ της διαφοράς: η διάκριση του οικείου από το ξένο, το διαφορετικό ή το αλλότριο έχει γίνει περισσότερο εύθραυστη παρά ποτέ.
Σήμερα οι από κοινού μοιρασμένες, συλλογικές μορφές του οικείου από το οποίο διαχωρίζεται το αλλότριο ως διαφορετικό μπορούν να στηριχτούν όλο και λιγότερο σ’ εκείνες τις βασικές διαδικασίες μέσα από τις όποιες παράγονται.
Αυτό που ο Ζιμελ αντιλαμβανόταν ως το χαρακτηριστικό του ξένου -«ο οδοιπόρος, που σήμερα έρχεται και αύριο μένει » στην εποχή μας τείνει να γίνει η γενική μορφή ζωής » .
‘Αυτό δεν σημαίνει ότι η σχέση με τον ξένο έχει γίνει λιγότερο προβληματική, μάλλον το αντίθετο συμβαίνειΌταν η οριοθέτηση του αλλότριου δεν μπορεί να στηριχτεί πια σε αυτονόητες πολιτισμικές διακρίσεις, τότε συμβαίνουν δυο πράγματα:.«Από τη μια γίνεται φανερός ο κατασκευασμένος χαρακτήρας του αλλότριου(καθώς και του οικείου) ο οποίος ήταν βέβαια ανέκαθεν τέτοιος, αλλά τώρα -απογυμνωμένος από την αυτονόητη πολιτισμική του προφάνεια- εμφανίζεται πιο καθαρά ως κοινωνική κατασκευή. Από την άλλη, αλλάζουν οι αφορμές για οριοθέτηση.[...] [...]
Eτσι τα υποκείμενα που έχουν απελευθερωθεί από τους σταθερούς πολιτισμικούς δεσμούς κατασκευάζουν το οικείο και το αλλότριο μάλλον αυθαίρετα ,ρευστά πρόσκαιρα και με εναλλαγές, δηλαδή μάλλον ανάλογα με τις συνθήκες του ανταγωνισμού γύρω από τα πλεονεκτήματα τους πόρους και την άσκηση της εξουσίας, ...»
Στην «εξατομικευμένη» κοινωνία μας είναι ακριβώς η σταδιακή εξάλειψη του ξένου που συνιστά πρόβλημα μέσω του οποίου δικαιολογούνται οι βίαιες περιθωριοποιήσεις
.Ετσι σήμερα δεν θα ήταν ο άλλος, αλλά εν δυνάμει κάθε άλλος, αντικείμενο βίαιων ενεργειών ΄στον βαθμό που είναι ασθενέστερος από τον επιτιθέμενο και θεωρείται κατώτερος και ανυπεράσπιστος
Σήμερα το αλλότριο κατασκευάζεται και επανακατασκευαζεται διαρκώς ως ένας τρόπος επανοριοθετησης του οικείου, με έναν τρόπο που καταλήγει να είναι φανερά σχεδόν ξεδιάντροπα πολιτικός όπως όριζε το πολιτικό ένας μεγάλος θεωρητικός του μεσοπολεμικού ολοκληρωτισμό ο Karl Schmitt:
«‘Η ειδικά πολιτική διάκριση στην οποία μπορούν να αναχθούν οι πολιτικές πράξεις και τα πολιτικά κίνητρα είναι η διάκριση φίλου και Εχθρού ”
Είναι η «κοινωνική κατασκευή της εικόνας του εχθρού » που αποτελεί ξανά τη συγκολλητική ουσία των ταυτοτήτων…
------------------------------------------------------------------------------------------------
Δημοσιευτηκε στο περιοδικο ΕΝΕΚΕΝ τ 3 (εκτενεστερο ) με τιτλο Ταυτοτητες και ξενοι
Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Καθε λεξη που γράφουμε ειναι βουτιά στη μνήμη
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Καθε λεξη που γράφουμε ειναι βουτιά στη μνήμη
Κάθε λέξη που γράφουμε είναι βουτιά στη μνήμη-
και μοιάζει ναναι βάτραχος που κατοικεί σε λίμνη
-ή σαν Αστρι του Δειλινού και σαν Αποσπερίτης
και σαν σκυλί που αλυχτά -σαν -μέσα μας Κοπρίτης -
Κάθε λέξη που γράφουμε είναι προγόνων αίμα
-ειν’ η αλήθεια μέσα μας μπλεγμένη με το ψέμα -
ειν΄ολα τα μελλούμενα που λάμπουνε σα Θάμα
Ειν’ η Γιαγιά μας πού κανε -από το Μνήμα -τάμα-
Είναι οι λέξεις της Ψυχής ,αναλαμπές της νιότης
ειν’οι ψιχάλες της δροσιάς , ειν΄όλη η ανθρωπότης
Το Λαμπερό το ύφασμα της Χαμερπούς ζωής μας
η πιο βαθιά μας ‘πεθυμιά,μια στάλα της Ψυχής μας.
Κάθε λέξη που γράφουμε είναι βουτιά στη μνήμη-
και μοιάζει ναναι βάτραχος που κατοικεί σε λίμνη
-ή σαν Αστρι του Δειλινού και σαν Αποσπερίτης
και σαν σκυλί που αλυχτά -σαν -μέσα μας Κοπρίτης -
Κάθε λέξη που γράφουμε είναι προγόνων αίμα
-ειν’ η αλήθεια μέσα μας μπλεγμένη με το ψέμα -
ειν΄ολα τα μελλούμενα που λάμπουνε σα Θάμα
Ειν’ η Γιαγιά μας πού κανε -από το Μνήμα -τάμα-
Είναι οι λέξεις της Ψυχής ,αναλαμπές της νιότης
ειν’οι ψιχάλες της δροσιάς , ειν΄όλη η ανθρωπότης
Το Λαμπερό το ύφασμα της Χαμερπούς ζωής μας
η πιο βαθιά μας ‘πεθυμιά,μια στάλα της Ψυχής μας.
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: η επιλογή εχει γίνει φετιχ ,ομως το χαρακτηριστικό ενος φετιχ ειναι οτι δεν εχει επιλεγεί ...
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: η επιλογή εχει γίνει φετιχ ,ομως το χαρακτηριστικό ενος φετιχ ειναι οτι δεν εχει επιλεγεί ...
''η προσωπική αυτονομία είναι έργο της φαντασίας μας , όχι ο τρόπος ζωής μας . Εντούτοις είμαστε ερριμενοι σε μια χρονική περίοδο στην οποια τα πάντα είναι προσωρινά . Νέες τεχνολογίες μεταβάλλουν καθημερινά τη ζωή μας. Οι παραδόσεις του παρελθόντος δεν μπορούν να ανακτηθούν . Συγχρόνως , γνωρίζουμε ελάχιστα τι μας επιφυλάσσει το μέλλον . Είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε σαν να ήμαστε ελεύθεροι ..Η λατρεία για την επιλογή αντανακλά το γεγονός ότι πρέπει να αυτοσχεδιάζουμε τη ζωή μας . Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς αποτελεί ένδειξη της ανελευθερίας μας . Η επιλογή έχει γίνει φετίχ όμως το χαρακτηριστικό ενός φετίχ είναι ότι δεν έχει επιλεγεί .
απο το βιβλιο :
Αχυρενια σκυλιά
βλ και
‘ η γυμνή αλήθεια απλώς θα μας τύφλωνε
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Τι να κάνουμε; Σημειώσεις απογοήτευσης για την έρημη χώρα ..
Τι να κάνουμε ;Σ’ αυτή την έρημη χώρα που ξεκολλά σαν την Πέτρινη σχεδία του Σαραμάγκου η σαν την τελική σκηνή του Underground του Κουστουριτσα..
στην no man’s Land επιπεδοχωρα , στην Νεοδημοκρατική Μεταδημοκρατια , στη χώρα που κρύβει το κεφάλι της στα σκυλάδικα , σαν την στρουθοκάμηλο που τρέμει το επερχόμενο τέλος
και που βουλιάζει μες τη κινούμενη άμμο του παρόντος και απωθεί και παρελθόν και μέλλον που βαδίζει σημειωτόν απάνω στο κενό και δεν τολμά να δει το βάραθρο από κάτω,
στην χώρα που απώθησε το προπέρσινο τραύμα με τις Φωτιές και ξαναψήφισε τους Ίδιους, αρκούμενη στα καθρεφτακια και τις χάντρες και στα τριχιλιαρα
και που κατάπιε τα πιο απίστευτα σκάνδαλα , σαν παγωμένη από μια πληγή που δεν πονά τώρα γιατί ο πραγματικός πόνος θα έρθει αργότερα
και που κοιτούσε αμίλητη την εξέγερση του Δεκέμβρη, με μια εσωτερικευμένη οργή και τρόμο μαζί , και μια μνησικακία και φθόνο για τον ίδιο της τον εαυτό,σαν μια σκιά που έχει χάσει το σώμα της και μένει εγκλωβισμένη στον τοίχο
Και που δεν ξαναμίλησε γιαυτό
–ούτε για τον Δεκέμβρη ,όπως δεν ξαναμίλησε για τις φωτιές απωθώντας τα τραύματα της στην καταπακτή ενός ήδη μπουκωμένου συλλογικού ασυνειδήτου που ξεχειλίζει χόλο
Και που τώρα τεμαχίζεται -μέσα σε μπλοκα αγροτών και αδιέξοδα , στα βαλτοτόπια του Τίποτα , Ελλάδα , Έρημη χώρα του παρόντος , ενώ η εξουσία της με βουλωμένα τα αυτιά με το κερί δίνει γραμμή ‘’Κωπηλατήστε’’ κι οι Κωπηλάτες συνεχίζουν ανάμεσα στην Σκύλα και στην Χάρυβδη
Τι να κάνουμε;....
Υ .Γ
Σε ένα όνειρο που περιγράφει ο Φρόυντ μια κόρη ξενυχτά πλάι στο φέρετρο με τον Νεκρό πάτερα της .. Η κόρη αποκοιμιέται Από το αναμμένο κερί το φέρετρο πιάνει φωτιά .. Στο όνειρο της η κόρη βλέπει τον νεκρό πατέρα της να της Φωνάζει: ''Παιδί μου κοιμάσαι; Δεν βλέπεις oτι καίγομαι; ''
Υ .Γ
Σε ένα όνειρο που περιγράφει ο Φρόυντ μια κόρη ξενυχτά πλάι στο φέρετρο με τον Νεκρό πάτερα της .. Η κόρη αποκοιμιέται Από το αναμμένο κερί το φέρετρο πιάνει φωτιά .. Στο όνειρο της η κόρη βλέπει τον νεκρό πατέρα της να της Φωνάζει: ''Παιδί μου κοιμάσαι; Δεν βλέπεις oτι καίγομαι; ''
Δειτε αυτό το πολύ ενδιαφερον κειμενο για την ''εκφραση ενος ριζοσπαστικου αλλά ήπιου λόγου απο Ο - Π ( στου Zantegreens)
Zantegreens
Για την έκφραση ενός ριζοσπαστικού αλλά ήπιου λόγου από τους Οικολόγους Πράσινους.
οπου -κατ εμέ - το πολύ ενδιαφέρον είναι το οτι Υπενθυμίζεται η στενή και αρρηκτη σχεση των Ο -Π με την δημοκρατική , φιλελευθερη (εως ελευθεριακή ) Αριστερά ....
Ιδιατερα Τωρα ..Πρεπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο :
Οι Ο -Π Δεν εχουν καμμια σχεση ουτε με τον Εθνικισμό - εθνολαικισμό , ουτε με την Δεξια και Ακροδεξια , ουτε φυσικά με τον Νεοφιλελευθερισμό...
Αντε..
Για την έκφραση ενός ριζοσπαστικού αλλά ήπιου λόγου από τους Οικολόγους Πράσινους.
οπου -κατ εμέ - το πολύ ενδιαφέρον είναι το οτι Υπενθυμίζεται η στενή και αρρηκτη σχεση των Ο -Π με την δημοκρατική , φιλελευθερη (εως ελευθεριακή ) Αριστερά ....
Ιδιατερα Τωρα ..Πρεπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο :
Οι Ο -Π Δεν εχουν καμμια σχεση ουτε με τον Εθνικισμό - εθνολαικισμό , ουτε με την Δεξια και Ακροδεξια , ουτε φυσικά με τον Νεοφιλελευθερισμό...
Αντε..
Ερημιτικα:“τις αγοράζειν βούλεται;”
“τις αγοράζειν βούλεται;”
Με τα φτερά του Έρωτα καταμεσί στην Αγορά
“τις αγοράζειν βούλεται”
-πολίτες άλλοτε- πελάτες τώρα συναντώ
ήσυχα να ψωνίζονται
-ψωνίζοντας ακόμα πιό πολλά-
και πριν καλά να το σκεφτώ τα μέσα έξω μου αναποδογυρίζονται
Κακιώνω μονομιάςκαι στρίβοντας
αποχωρώ σιωπηλός
τη μαύρη νοσταλγία μου ανταμώνω.
.....σπαράζοντας κρυφά
προσωπικά παραδρομώ
σοκάκια αμέτρητα γυρνώ
μέσα στη μούγγα με λυγμούς ματώνω...
Σαν πώς πολιτικά,
μονάχος να χριστώ
σε πόλη δίχως Πόλη
Ρωτώ μαζί τους,
ψάχνοντας
σπρώχνω μακριά το βλέμμα κι απορώ
“Μα που 'ναι όλοι;”
Το βάρος μου τ' ασήκωτο,
βαρύ μουρμουρητό…
κόβω τη λάσπη στα ζερβά
-ζυγίζοντας τα λάθη μου τα πάθη που μοιράζει η εποχή -
βουτώ στο γκιόλι…….
κι αριστερά,
στο μέρος της καρδιάς,
μια ουτοπία ανάστατη αρχίζει και με πιάνει
θαρρείς η νιότη-απ' το ψυγείο γνέφοντας-
με δόλωμα μπαγιάτικο τυρί
-ψάχνοντας πάλι απ' την αρχή
πώς και γιατί “τα πάντα ρεί”
-θέλει σαν πόλης, ποντικό,
με σχέδιο μυστικό να με ξεκάνει
......ρέστα φτηνά
κι αντεστραμμένη η γραμμή
κουφάρι άταφου αστικού λεωφορείου
ποιόν να ρωτήσεις τ' άσπρο, για λευκό να σου το πεί
και να μη λιώσει χρώματα,
σε γκρίζο χρηματί,
πιεστηρίου
Τα μάρς,
σε βάλς, γλυκά μεταμορφώνονται…
ορίστε, να και τ' άρματα που λάγνα ξεγλιστρούν
κουτσά στραβά σ' ωραίες άδειες λέξεις
Άκου του πόνου τις κραυγές
τ' ακύρηχτου πολέμου, τις μαύρες ιαχές
απόλαυσε το θόρυβο που σκέπασε το νόημα της λέξης
Πες τους εντάξει, θ' αγοράσω κι απ' αυτό
κι ύστερα κύτταξε να δείς πώς θα ξεμπλέξεις......
εγώ θα κάτσω παραπέρα, μοναχός
να μη με πιάνει του πολέμου ο αχός
στου πάρκινγκ τη σκοπιά να κάνω το φαντάρο
Συνάδελφοι,ευχαριστώ
ειλικρινά
του Κόσμου αποφόρι δε θα πάρω
---------------------------------------
Ο Ερημίτης μου τοστειλε ως σχόλιο
σε αυτήν εδω την αναρτηση
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: θαρθει μια Μέρα...
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: θαρθει μια Μέρα...
Θαρθει μια μέρα που όλα αυτά
-το σύμπαν οι αστερισμοί κιοι Γαλαξίες
Και όλα τα μελλούμενα και το παρόν
Κι ο παρελθόντας χρόνος και οι τόποι
Και τα στεγνά κουφάρια μας και οι σελήνες
Του κόσμου τα Ηφαίστεια , τα Βαλτοτόπια ,
Τα Άχραντα μυστήρια και οι θεοί , οι Λέξεις ,Η δυναμη της ελξης ,
η παλιροια και τα παιχνίδια
Ο έρωτας
Των γυναικών τα αιδοία κι οι Φαλλοί ,
της γης τ' αιώνια Ρολόγια , τα Ξωκλήσια ,
Τα βουνά ,Όλες οι χιονισμένες Κορυφές , οι ορειβάτες ,
Και τα Χρηματιστήρια , η Γηραιά Αγγλία και η Ρώμη
Τα Νιάτα και τα Ξυπνητήρια
Κι ο σπαραγμός σωμάτων , μια γυναίκα τρέμει μέσα στη Νύχτα , η Αγάπη
Και οι σπασμοί του σεξ , κι οι ηδονές του κόσμου και το χρήμα
Και η ωμότητα της σάρκας και οι πόλεις ,
Η Βία
Η Λαγνεία
Και η ανία των στιγμών που μοιάζουν με κινήσεις εκκρεμούς
Τα ζώα
Τα πετούμενα, τα έντομα και τα λουλούδια κιοι λωτοί , τα μανιτάρια,
Και τα κομπιούτερ φυσικά τα λάπτοπ και οι κολοσσοί του πλουτου,βαβυλώνες
Και οι Αλεξάνδρειες μαζί , τα πλοία
Που πάνε στην Αμερική κιολα τα Όνειρα και οι εφιάλτες και εγώ και συ,
θαρθει μια μέρα
Που όλο μας το Συμπαν θα χαθεί ,
μια εκπνοή
η απουσία ,
η τελευταία η στιγμή,
μεσ’την ακινησία
Την τελική την σιωπή
Κα η ψυχή ακόμαΘα εξαφανιστεί
Μεσ’ την στην αστείρευτη αντιστροφή του χρονου,
στη φωτεινή τη νύχτα
που ολοι καρτερούμε
Θαρθει μια μέρα που όλα αυτά
-το σύμπαν οι αστερισμοί κιοι Γαλαξίες
Και όλα τα μελλούμενα και το παρόν
Κι ο παρελθόντας χρόνος και οι τόποι
Και τα στεγνά κουφάρια μας και οι σελήνες
Του κόσμου τα Ηφαίστεια , τα Βαλτοτόπια ,
Τα Άχραντα μυστήρια και οι θεοί , οι Λέξεις ,Η δυναμη της ελξης ,
η παλιροια και τα παιχνίδια
Ο έρωτας
Των γυναικών τα αιδοία κι οι Φαλλοί ,
της γης τ' αιώνια Ρολόγια , τα Ξωκλήσια ,
Τα βουνά ,Όλες οι χιονισμένες Κορυφές , οι ορειβάτες ,
Και τα Χρηματιστήρια , η Γηραιά Αγγλία και η Ρώμη
Τα Νιάτα και τα Ξυπνητήρια
Κι ο σπαραγμός σωμάτων , μια γυναίκα τρέμει μέσα στη Νύχτα , η Αγάπη
Και οι σπασμοί του σεξ , κι οι ηδονές του κόσμου και το χρήμα
Και η ωμότητα της σάρκας και οι πόλεις ,
Η Βία
Η Λαγνεία
Και η ανία των στιγμών που μοιάζουν με κινήσεις εκκρεμούς
Τα ζώα
Τα πετούμενα, τα έντομα και τα λουλούδια κιοι λωτοί , τα μανιτάρια,
Και τα κομπιούτερ φυσικά τα λάπτοπ και οι κολοσσοί του πλουτου,βαβυλώνες
Και οι Αλεξάνδρειες μαζί , τα πλοία
Που πάνε στην Αμερική κιολα τα Όνειρα και οι εφιάλτες και εγώ και συ,
θαρθει μια μέρα
Που όλο μας το Συμπαν θα χαθεί ,
μια εκπνοή
η απουσία ,
η τελευταία η στιγμή,
μεσ’την ακινησία
Την τελική την σιωπή
Κα η ψυχή ακόμαΘα εξαφανιστεί
Μεσ’ την στην αστείρευτη αντιστροφή του χρονου,
στη φωτεινή τη νύχτα
που ολοι καρτερούμε
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η ποιηση ειναι βαθυ εντός μας, ορυχείο
Η ποιηση ειναι βαθυ εντός μας, ορυχείο
Κι αυτό που εξορύσσεται ειναι στιλπνό και λείο
ειναι του βιού μας Λάφυρο,πολύτιμο πετραδι
μοιάζει περίβλημα Αυγου ,μοιάζει ματιου ασπραδι
μοιάζει μ’ ενα κατάλευκο ,στο πέτο μας μαντήλι
η ,στο καντήλι, που η μαμά , άναβε, το φυτίλι
μοιάζει με τον πλακούντα (μας) και τον ομφαλιο λώρο
που η Φυση ,αν και αστοργη ,μας εδωσε για δώρο…
Που όμως το πετάξανε απο την γέννηση μας
-ενώ κουκούλι θάτανε για αναγέννηση μας-
Οι αξίες και η ταυτότητα της Αριστεράς(Μια συνεντευξη του Ζ . Μπάουμαν στην Ελιζαμπετα Αμπροζι ( απο το αφιερωμα της Βιβλιοθηκης της ''Ε'' )
Οι αξίες και η ταυτότητα της Αριστεράς(Μια συνεντευξη του Ζ . Μπάουμαν στην Ελιζεμπετα Αμπρόζι στις 27-5-08 που δημοσιευτηκε στο ηλ .περιοδικό Resetdoc.org ) Απο την Βιβλιοθήκη της ''Ε'' 27-5-08:
βλ:
Οι αξίες και η ταυτότητα της Αριστεράς
απσοπασματα απο τις απαντησεις του Ζ Μπαουμαν :
Ποιος είναι τότε ο εναλλακτικός δρόμος για να συλλάβουμε και να κατανοήσουμε το φαινόμενο της «Αριστεράς»;
βλ:
Οι αξίες και η ταυτότητα της Αριστεράς
απσοπασματα απο τις απαντησεις του Ζ Μπαουμαν :
Ποιος είναι τότε ο εναλλακτικός δρόμος για να συλλάβουμε και να κατανοήσουμε το φαινόμενο της «Αριστεράς»;
Ζ.Μ «Ο εναλλακτικός δρόμος γεννιέται από τις δύο θεμελιώδεις θέσεις πάνω στις οποίες βασίζεται η τυπικά "αριστερή" αντίληψη της ανθρώπινης κατάστασης, των προοπτικών της και των ανεξερεύνητων δυνατοτήτων της. Η πρώτη θέση προβλέπει ότι η κοινότητα έχει το χρέος να προστατεύει κάθε μέλος της ενάντια στις κακοτυχίες που υφίσταται σε ατομικό επίπεδο. Η δεύτερη θέση υποστηρίζει: όπως η αντοχή μιας γέφυρας μετριέται από τη στερεότητα του μικρότερου υποστυλώματός της, έτσι και η ποιότητα μιας κοινωνίας θα έπρεπε να μετριέται με βάση την ποιότητα ζωής των πιο αδύναμων μελών της.Αυτές οι δύο σταθερές και αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις θέτουν την Αριστερά σε τροχιά διαρκούς σύγκρουσης με την πραγματικότητα της ανθρώπινης κατάστασης στο καπιταλιστικό καθεστώς, επειδή καταλογίζουν σταθερά στον καπιταλισμό τα αμαρτήματα της "σπατάλης" και της "ανηθικότητας", που εκδηλώνονται με την κοινωνική αδικία. Το πρόβλημα όμως είναι ότι, αν αναλυθούν στο φως αυτών των προϋποθέσεων που προαναφέραμε, όλα σχεδόν τα κόμματα που σήμερα υπερηφανεύονται επίσημα ότι είναι "αριστερά" θα υποστούν, κατά πάσα πιθανότητα, μιαν ηχηρή απόρριψη.Για πάνω από έναν αιώνα η Αριστερά είχε ως διακριτικό της γνώρισμα τη λατρεία μιας κοινότηας στην οποία ανήκε το απαράβατο χρέος να βοηθάει και να φροντίζει όλα τα μέλη της απέναντι σε ισχυρές δυνάμεις, στις οποίες δεν έιναι δυνατό να αντιδράσουν αυτόνομα. Οι σοσιαλδημοκράτες συνέχισαν, σε κάθε περίπτωση, να εναποθέτουν τις ελπίδες τους για την υλοποίηση αυτού του καθήκοντος στο σύγχρονο κράτος, το οποίο ήταν ισχυρό και αρκετά φιλόδοξο ώστε να περιορίζει τις ζημιές που προκαλεί το ελεύθερο παιχνίδι των αγορών, υποχρεώνοντας τα οικονομικά συμφέροντα να σέβονται την πολιτική βούληση του έθνους και τις ηθικές αρχές της εθνικής κοινότητας. Τα κράτη-έθνη, ωστόσο, δεν διαθέτουν πλέον την ισχύ για την οποία υπερηφανεύονταν ή την οποία ήλπιζαν να κατακτήσουν στο παρελθόν. Τα πολιτικά κράτη, που κάποτε διεκδικούσαν πλήρη στρατιωτική, οικονομική και πολιτιστική κυριαρχία στο έδαφός τους και στον πληθυσμό τους, δεν ασκούν πλέον καμία απόλυτη εξουσία σε αυτούς τους χώρους της κοινοτικής ζωής. Η απολύτως αναγκαία προϋπόθεση για έναν συγκεκριμένο και αποτελεσματικό έλεγχο των οικονομικών δυνάμεων είναι οι πολιτικοί και οι οικονομικοί θεσμοί να δρουν στο ίδιο επίπεδο. Πράγμα που όμως σήμερα δεν συμβαίνει. Οι αληθινές εξουσίες, εκείνες δηλαδή που καθορίζουν το φάσμα των επιλογών και των ευκαιριών στη ζωή του μεγαλύτερου μέρους του τωρινού πληθυσμού, έχουν ξεπεράσει το κράτος-έθνος και έχουν εξαπλωθεί στον παγκόσμιο χώρο, όπου μπορούν να κινούνται ελεύθερες από κάθε πολιτικό έλεγχο. Η πολιτική παραμένει καθηλωμένη, όπως και στο παρελθόν, στην τοπική σφαίρα, και γι' αυτό εμφανίζεται ανίκανη να συλλάβει αυτές τις εξουσίες και να τις ελέγξει.Ενα από τα αποτελέσματα της παγκοσμιοποίησης είναι το διαζύγιο ανάμεσα στην εξουσία (με την έννοια της γερμανικής λέξης Macht, δηλαδή της ικανότητας πραγματοποίησης μιας αλλαγής) και στην πολιτική. Στον παγκόσμιο χώρο η εξουσία είναι ήδη ολικά αποδεσμευμένη από την πολιτική, ενώ αυτή η τελευταία εμφανίζεται στερούμενη εξουσιών στην τοπική σφαίρα».
- Ο πληθυσμός, κυρίως στην Ιταλία, είναι τρομοκρατημένος από τις αλλαγές. Αλλαγές οι οποίες, σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, συνδέονται με την παγκοσμιοποίηση. Πρώτα απ' όλα η μετανάστευση, έπειτα το πρόβλημα της ασφάλειας, ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε πλούσιες και φτωχές χώρες, που εκθέτει σε σοβαρό κίνδυνο τις επιχειρήσεις μας, η ανεργία, η διάδοση της «ευέλικτης" και χαμηλά αμειβόμενης εργασίας, ο πληθωρισμός. Ολα αυτά είναι συμπτώματα της παγκοσμιοποίησης ή τουλάχιστον γίνονται αντιληπτά ως τέτοια. Οι απλοί πολίτες δυσκολεύονται πάρα πολύ να αντιληφθούν ποιο είναι το όφελος. Είμαστε βέβαιοι, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι παρατηρητές που τάσσονται υπέρ της παγκοσμιοποίησης (ο Στίγκλιτς, για παράδειγμα) ότι αυτή η τελευταία μπορεί να δείξει τις θετικές της επιπτώσεις και για τους εργάτες και για τη μικροαστική τάξη, στα μάτια των οποίων το παγκόσμιο μοντέλο είναι συνώνυμο μόνον (σωστά; λάθος;) της επισφαλούς εργασίας, της έκρηξης της εγκληματικότητας και της ανασφάλειας; 'Η μήπως, αντίθετα, έχει έρθει η στιγμή να αναγνωρίσουμε ότι η παγκοσμιοποίηση δεν προσφέρει πλεονεκτήματα σε όλους;
ζ. ΜΠΑΟΥΜΑΝ : «Μια παλιά αγγλική παροιμία λέει: "Η λεοπάρδαλη δεν αλλάζει τις βούλες της". Στην πραγματικότητα, ακόμα και αν οι βούλες παραμένουν περίπου ίδιες, οι λεοπαρδάλεις μπορούν να αλλάξουν (όπως βλέπουμε τώρα) τόσο στη Δεξιά όσο και στην Αριστερά. Η "Δεξιά" είναι εξ ορισμού μια συντηρητική δύναμη, αφοσιωμένη στην υπεράσπιση του status quo και στη διάσωση της παράδοσης. Σήμερα όμως το "status quo" και η "παράδοση", που εγκωμιάζονται και νοσταλγούνται περισσότερο στην Ευρώπη, φαίνονται να ταυτίζονται με μιαν ορισμένη μορφή υπευθυνότητας από μέρους της κοινότητας απέναντι στη δύσκολη συγκυρία που περνούν τα μέλη της.Στο πιο αυθεντικό της νόημα, η συντηρητική στάση αντανακλά την πρόθεση να διασωθεί αυτό το status quo, και αυτή η παράδοση, από την καταστροφή.Παραμένει ωστόσο ένα μεγάλο ερωτηματικό: μπορεί μια πολιτική δύναμη οποιουδήποτε χαρακτήρα να αναχαιτίσει τη ροή της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης κεφαλαίων, εμπορικών συναλλαγών, χρηματοπιστωτικής οικονομίας, βιομηχανίας, εγκληματικότητας, διακίνησης ναρκωτικών και όπλων, τρομοκρατίας ή μετανάστευσης των θυμάτων όλων αυτών των δυνάμεων, βασιζόμενη αποκλειστικά στην ισχύ και στους πόρους ενός μόνον κράτους; Είναι δυνατό βέβαια να το προσπαθήσει. Το κάνουν η Βόρεια Κορέα, η Κίνα, η Βιρμανία, η Κούβα ή η Κιργιζία, με τις συνέπειες για τους αντίστοιχους πληθυσμούς που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά. Τα παγκόσμιας προέλευσης προβλήματα μπορούν να επιλυθούν μόνο στην παγκόσμια σφαίρα.Οι αλλαγές φρουράς στις τοπικές κυβερνήσεις δεν θα μας φέρουν ούτε ένα βήμα πιο κοντά στη λύση τους.Το μόνο λογικό φάρμακο για το κύμα της παγκόσμιας ανασφάλειας έγκειται σε μια συνένωση, σε μιαν εναρμόνιση ανάμεσα στην ισχύ των ήδη παγκοσμιοποιημένων δυνάμεων και στην ισχύ της πολιτικής, της λαϊκής αντιπροσώπευσης, του δικαίου και της δικαιοδοσίας. Η λύση έγκειται στην επανασύνδεση ισχύος και πολιτικής και στο τέλος του τωρινού διαζυγίου. Επανασύνδεση η οποία όμως πρέπει να γίνει σε ένα επίπεδο ανώτερο, παγκόσμιο, πλανητικό, που θα εκτείνεται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Στην καλύτερη των υποθέσεων βρισκόμαστε μόλις στην αρχή αυτής της διαδικασίας. Και θα λέγαμε ότι υπάρχουν πολύ λίγες πιθανότητες να πετύχουμε την επιθυμητή έκβαση.Γυρίζοντας τις πλάτες μας στις παγκόσμιες υποθέσεις (μεταξύ των οποίων είναι και η μάστιγα της αθλιότητας), κλειδαμπαρώνοντας τις πόρτες και κρατώντας τους ξένους μακριά από τη χώρα μας, χαράσσοντας νέα σύνορα και πολλαπλασιάζοντας τα νεοφεουδαλικά περίκλειστα εδάφη, η υπόθεση της ασφάλειας δεν θα κάνει κανένα βήμα προς τα μπρος. Οσο περισσότερο η τοπική πολιτική θα κατακερματίζεται και οι υπηρεσίες της θα περικόπτονται (και επομένως θα αποδυναμώνονται) τόσο περισσότερο οι ήδη παγκόσμιες δυνάμεις, που υπερβαίνουν κάθε τύπο τοπικού συνόρου, θα γίνονται αδάμαστες και ανίκητες».
.........................................
- Οι τελευταίες πολιτικές εκλογές στην Ιταλία φανέρωσαν, μεταξύ των άλλων, ότι οι μισθωτοί και οι βιομηχανικοί εργάτες ψηφίζουν όλο και λιγότερο υπέρ της Αριστεράς. Πώς εξηγείται, κατά την κρίση σας, αυτό το φαινόμενο; Είναι ευθύνη της Αριστεράς ή υπάρχουν οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτισμικοί λόγοι ευρύτερης σημασίας;
ζ. Μ Θα έτεινα υπέρ αυτής της τελευταίας υπόθεσης.Οι μισθωτοί και οι βιομηχανικοί εργάτες δεν ταυτίζονται με την ίδια κοινωνική κατηγορία που υπήρχε πριν από πενήντα χρόνια. Μόνο μια ισχνή και διαρκώς μειούμενη μειονότητα αισθάνεται συνδεδεμένη με τις επιχειρήσεις για τις οποίες εργάζεται "σταθερά" ή για όλη της τη ζωή. Μόνο μια μειονότητα, πράγματι, έχει μιαν ασφαλή εργασία και μπορεί να πει με βεβαιότητα "θα ξαναϊδωθούμε αύριο" ή "σε έναν μήνα", "έναν χρόνο" κ.ο.κ. Μόνο μια μειονότητα επομένως αισθάνεται ότι έχει κίνητρα να καλλιεργεί δεσμούς αμοιβαίας αφοσίωσης. Ακόμα πιο σημαντικό: η συλλογική διαπραγμάτευση, οι εθνικές συμβάσεις εργασίας και οι συναφείς συνθήκες απασχόλησης χάνονται κάτω από τα πλήγματα της απορρύθμισης. Μια όλο και μεγαλύτερη πλειονότητα εργαζομένων έχει ήδη υιοθετήσει την "ευελιξία" με τη συνακόλουθη αδυναμία να συνδέσει τα όνειρα και τα σχέδια της ζωής της με τις επιχειρήσεις (που υποτίθεται ότι είναι σταθερές και μόνιμες, αλλά διατρέχουν υψηλό κίνδυνο συγχώνευσης ή πτώχευσης) και να αναπτύξει δεσμούς με τους συναδέλφους στην εργασία (που αλλάζουν συνεχώς). Αυτή που κάποτε ήταν η "εργατική τάξη" έχει ήδη εξατομικευτεί και έχει γίνει ένα ρευστό σύνολο μεμονωμένων μισθωτών, που βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, αντί να συνδέονται από ένα αίσθημα αλληλεγγύης. Ενα παρόμοιο πλαίσιο δεν ευνοεί βέβαια την ένωση των δυνάμεων, την επικύρωση μιας συμφωνίας για κοινή πορεία, την αφοσίωση στην κοινωνική τάξη, τους συλλογικούς αγώνες. Γι' αυτό και οι προοπτικές μιας "ταξικής πολιτικής" είναι ισχνές».
- Με ποιον τρόπο μια πολιτική δύναμη θα έπρεπε να αρθρώσει το μήνυμά της για την παγκοσμιοποίηση; Είναι δυνατόν να δώσουμε μια πειστική απάντηση στους φόβους των πολιτών -χωρίς ωστόσο να προτείνουμε μια συντηρητική ατζέντα- και να ανταποκριθούμε στην πρόκληση της παγκοσμιοποίησης; Γιατί η Αριστερά φαίνεται να συναντάει περισσότερες δυσκολίες από τη Δεξιά στην αντιμετώπιση αυτού του καθήκοντος;
Ζ. ΜΠ . «Μια "απάντηση στην παγκοσμιοποίηση" -όπως εσείς λέτε- δεν είναι τόσο περίπλοκη, αλλά είναι κυρίως δύσκολο να μεταφραστεί στην πράξη. Είναι σχετικά απλό, πράγματι, να καθορίσουμε το τι πρέπει να κάνουμε. Το αληθινό αίνιγμα είναι το ποιος είναι ικανός να το κάνει (δηλαδή το ποιος έχει αρκετές δυνάμεις και αποφασιστικότητα). Οσο θα παραμένει "άγρια", αδέσμευτη και ανεξέλεγκτη, η παγκοσμιοποίηση πρόκειται να ανατρέπει και να αναστατώνει τα σχέδια, τις ελπίδες και τις προσδοκίες των πολιτών, με επιπτώσεις που μπορούν να συγκριθούν με εκείνες ενός τσουνάμι ή ενός σεισμού και όχι με θεμιτές πρωτοβουλίες του ανθρώπου. Επιπτώσεις που δύσκολα θα μπορούν να μετριαστούν και ακόμα λιγότερο να προληφθούν όσο κανένας οργανισμός δεν θα βρίσκει τον τρόπο να αντιμετωπίσει την ισχύ και την επιρροή των ήδη παγκοσμιοποιημένων δυνάμεων. Το κακό είναι ότι όλα φαίνονται να συνωμοτούν ενάντια στην ανάδυση ενός οργανισμού αυτού του τύπου. Οπως στην Αγρια Δύση των ταινιών του Χόλιγουντ, όπου οι πλούσιοι κτηνοτρόφοι και οι ληστές, παρ' όλο που βρίσκονταν σε πόλεμο μεταξύ τους, αναγνώριζαν ως κοινό τους συμφέρον τη συνέχιση του καθεστώτος της παρανομίας και της έλλειψης σταθερών και δεσμευτικών νόμων, όλες οι δυνάμεις που σήμερα κινούνται ελεύθερα στον "κρανίου τόπο" του παγκόσμιου χώρου, όσο οξύς και αν είναι ο μεταξύ τους ανταγωνισμός, φαίνεται να συνδέονται από την εχθρότητα προς την επιβολή ενός "νόμου για όλους" ή και προς την προοπτική διαδικασιών παγκοσμιοποίησης λιγότερο "άγριων" από αυτές που υπήρξαν μέχρι τώρα. Κάποια στιγμή θα φτάσουμε αναμφίβολα σε μιαν "απάντηση στην παγκοσμιοποίηση". Αυτό που γεννάει ανησυχία, ωστόσο, είναι ο αριθμός των θυμάτων και ο βαθμός ανθρώπινης αθλιότητας που μπορεί να προκύψουν από τη δική μας ανικανότητα ή έλλειψη διαθεσιμότητας να προσφέρουμε μια τέτοια απάντηση προτού είναι πολύ αργά.
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Γελοιογραφία: Δείξε σεβασμό(απο τον Διαγορα τον Μήλιο)
Η γελοιογραφια βεβαιa, αφορά σε πολλές αναλογες καταστασεις και οχι μόνο στην συγκεκριμμενη:
σκεφτομαι π.χ:
α)διαφορα κομματα που θεωρουν οτι αυτα μεν εχουν το δικαιωμα να βριζουν ,συκοφαντούν,προβοκαρουν κλπ αλλα κομματα
-αλλά οταν τα αλλα κομματα τους απαντουν αναλογα
αρχιζουν να λενε ” ειναι Προβοκατορες” ”ενα ειν’ το κουκουε ” κλπ κλπ ..
σκεφτομαι π.χ:
α)διαφορα κομματα που θεωρουν οτι αυτα μεν εχουν το δικαιωμα να βριζουν ,συκοφαντούν,προβοκαρουν κλπ αλλα κομματα
-αλλά οταν τα αλλα κομματα τους απαντουν αναλογα
αρχιζουν να λενε ” ειναι Προβοκατορες” ”ενα ειν’ το κουκουε ” κλπ κλπ ..
β) αλλά και διαφορους Απεριγραπτουςτυπους(ειτε στην Μπλογκοσφαιρα ειτε στην Πραγματική Ζωή)που αυτοι μεν θεωρουν οτι εχουν το αυτονοητο δικαιωμα να βριζουν , ειρωνευονται , γελοιοποιουν, συκοφαντουν , να μπαινοβγαινουν σε κομματα για να βλεπουν τι γινεται και μετα να τα βριζουν δηθεν ως φιλοι κλπ
αλλά μολις καποιος που υφισταται αυτες τις συμπεριφορεςδοκιμασει εστω να απαντησει αναλογα , ή να αμυνθειΑρχιζουν να τον καταγγελουν δεξια και αριστερά οτι ”Τους Υβριζει ” ‘τους προκαλει ” ''εγώ ειμαι επωνυμος και συ ψευδώνυμος ''κλπ κλπ
- Ανθρωπινα βεβαια ολα αυτά . Πολύ ανθρωπινα .
Αιδώς Αιδοίες!
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Αιδώς Αιδοίες!
Ομιλεί το όντως ον :
Στις μέρες μας ,τα θηλυκά μας έχουνε αλώσει,
και στα τσιφτετελαδικα έχουνε ξεσαλώσει,
διεκδικούν αξιώματα εις το κάθε πεδίο
αμφισβητούν ως και το ύπατο αξίωμα το Θείο
( Ισιδωρα και όχι του Σουρουπάκ ,του Θείου .. )
Παν οι καιροί που φόραγαν στα εσώτερα, φουρό
τώρα, τα Θήλυα, ρίχνουνε, ξεπέτα στο φτερό
έχουνε ξεπεράσει πια, μακράν ,το κάθε όριο
κι υφίσταται ο κόσμος μας, τράνταγμα υποδόριο
Κάποτες, εν ταις θηλυκές ,υπήρχε η σεμνότης
Σήμερις κάθε μια γυνή, προκύπτει κι ένας πότης
Κι αν κάποτε κοκκίνιζαν σαν άκουγαν αισχρότητες
Τώρα, χωρίς να ντρέπονται ,τολμούνε και ακρότητες
Τι θα απογίνουμε ,αλί ,μ’ αυτόν τον ξεπεσμό
ωθείται η κενωνία μας, εις πλήρη μαρασμό
θα πρέπει , κάπως και ταχειά ,να παύσουν οι αμαρτίες
Κάποιος να πει στα θήλεα αυτά :Αιδώς Αιδοίες!
( και για να μη μου προσαψουν φυλετικάς διακρισεις λεγω : Και Αιδοίοι! )
Ομιλεί το όντως ον :
Στις μέρες μας ,τα θηλυκά μας έχουνε αλώσει,
και στα τσιφτετελαδικα έχουνε ξεσαλώσει,
διεκδικούν αξιώματα εις το κάθε πεδίο
αμφισβητούν ως και το ύπατο αξίωμα το Θείο
( Ισιδωρα και όχι του Σουρουπάκ ,του Θείου .. )
Παν οι καιροί που φόραγαν στα εσώτερα, φουρό
τώρα, τα Θήλυα, ρίχνουνε, ξεπέτα στο φτερό
έχουνε ξεπεράσει πια, μακράν ,το κάθε όριο
κι υφίσταται ο κόσμος μας, τράνταγμα υποδόριο
Κάποτες, εν ταις θηλυκές ,υπήρχε η σεμνότης
Σήμερις κάθε μια γυνή, προκύπτει κι ένας πότης
Κι αν κάποτε κοκκίνιζαν σαν άκουγαν αισχρότητες
Τώρα, χωρίς να ντρέπονται ,τολμούνε και ακρότητες
Τι θα απογίνουμε ,αλί ,μ’ αυτόν τον ξεπεσμό
ωθείται η κενωνία μας, εις πλήρη μαρασμό
θα πρέπει , κάπως και ταχειά ,να παύσουν οι αμαρτίες
Κάποιος να πει στα θήλεα αυτά :Αιδώς Αιδοίες!
( και για να μη μου προσαψουν φυλετικάς διακρισεις λεγω : Και Αιδοίοι! )
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την Πληρη και παταγώδη αποτυχια της Νεοφιλελευθερης Ιδιωτείας (κλικ)
Στα κόμικς η Πάπια ) τρεχει-τρεχει και ξαφνικά μένει μετέωρη στο κενό .. Συνεχίζει να τρέχει μέχρις ότου συνειδητοποιεί οτι από κάτω δεν υπάρχει έδαφος .
Και τότε ..πέφτει ..
Βέβαια και παρόλα αυτά , κάποιοι νεοφιλελεύθεροι Ιδιώτες-φωστήρες θα συνεχίσουν να επιμένουν: .'' Η Θεωρία είναι σωστή .φταίει η εφαρμογή της ''
Βέβαια και παρόλα αυτά , κάποιοι νεοφιλελεύθεροι Ιδιώτες-φωστήρες θα συνεχίσουν να επιμένουν: .'' Η Θεωρία είναι σωστή .φταίει η εφαρμογή της ''
Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η ΝΕΑ "ΣΟΒΙΕΤΟΛΟΓΙΑ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ (ενα παλιο κειμενο του Ιου)
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η ΝΕΑ "ΣΟΒΙΕΤΟΛΟΓΙΑ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ (ενα παλιο κειμενο του Ιου)
ΙοςΗ ΝΕΑ "ΣΟΒΙΕΤΟΛΟΓΙΑ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ''http://www.iospress.gr/ios2004/ios20041205a.htm
αποσπασματα :H ουσία της "νέας ιστοριογραφίας" συμπυκνώνεται, αντίθετα, σε δυο από τα προτεινόμενα "σημεία", που αποτυπώνουν και την πολιτική στράτευσή της
:1. Μετάθεση της έναρξης του Εμφυλίου από το 1946 (συγκρότηση του ΔΣΕ) στο 1943 (πρώτες συγκρούσεις ανάμεσα στον ΕΛΑΣ, τις εθνικόφρονες αντιστασιακές ή ημιδωσιλογικές οργανώσεις και τα Τάγματα Ασφαλείας).
Πρόκειται για την ίδια ακριβώς περιοδολόγηση που επέβαλλε ώς τη Μεταπολίτευση η επίσημη κρατική ιδεολογία, με κεντρικό ερμηνευτικό άξονα τη διαχρονική προσπάθεια του ΚΚΕ να καταλάβει δια της βίας την εξουσία σε τρεις συνεχόμενους "γύρους" (Κατοχή, Δεκεμβριανά, "Συμμοριτοπόλεμος").
Περιοδολόγηση που, όχι μόνο υποτιμά τη σημασία της ξένης στρατιωτικής κατοχής στις εξελίξεις της περιόδου, αλλά ταυτίζει εντελώς ανόμοια μεταξύ τους πράγματα: ούτε το εαμικό μπλοκ μετείχε στο σύνολό του στο "δεύτερο αντάρτικο" του 1946-49 (χαρακτηριστική η διαφοροποίηση του πληθυσμού των αστικών κέντρων), ούτε οι διαπλεκόμενοι αντιεαμικοί σχηματισμοί της Κατοχής μπορούν να συγκριθούν με την ευρύτητα, τη συνοχή και την αποφασιστικότητα του κυβερνητικού συνασπισμού της περιόδου του Εμφυλίου.
2. Προβολή της "ερυθράς βίας" του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ σαν το κλειδί για την ερμηνεία "του φαινομένου της συνεργασίας με τις κατοχικές αρχές" και -κυρίως- του ένοπλου δωσιλογισμού.
Η εκσυγχρονισμένη αυτή αναβίωση της θεωρίας του "κονσερβοκουτιού" συνοδεύεται από την ταυτόχρονη "αποπολιτικοποίηση" της αντιεαμικής βίας,
η οποία δικαιολογείται σαν το άθροισμα προσωπικών στρατηγικών κι αντεκδικήσεων, χωρίς αιτιώδη σύνδεσμο με τις κεντρικές επιλογές του "κράτους των εθνικοφρόνων".''
Για κοιταξτε και εδώ οπου εκανα το εξής σχολιο(μεταξυ αλλων)http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/10/04/4-10-2008/#comment-15140
''Τα ονοματα νοηματοδοτουν ταπραγματα ..
Και αυτό που κανει ο Δεξιος αναθεωρητισμός οχι μόνο στην Ελλαδα αλλά οπου υπήχε αντιθεση και αντισταση στον Φασισμό ηταν να ξαναοηματοδοτησει -υπουλως-την ιστορική πραγματικότητα ..Οι αντιαφασιστικοι αγωνες παντου στηνευρωπη και ο πρωτος απο αυτους ο Ισπανικός ξαναβαφτιζονται :
''Τα ονοματα νοηματοδοτουν ταπραγματα ..
Και αυτό που κανει ο Δεξιος αναθεωρητισμός οχι μόνο στην Ελλαδα αλλά οπου υπήχε αντιθεση και αντισταση στον Φασισμό ηταν να ξαναοηματοδοτησει -υπουλως-την ιστορική πραγματικότητα ..Οι αντιαφασιστικοι αγωνες παντου στηνευρωπη και ο πρωτος απο αυτους ο Ισπανικός ξαναβαφτιζονται :
1) προκειται(λένε) απλώς για συγκρουσεις μεταξύ φατριων και φυλών , συμπτωματα καθυστερησης , αγριοτητας ,παθών κλπ .
.Εγκληματα εκαναν οι μεν (π.χ Φρανκιστες στην περιπτωση της Ισπανιας - εγκληματα (υπαινισονται αρχικά :αγριοτερα) οι Δε ( αντιφασιστικό στρατοπεδο-Δημοκρατικοι , αναρχικοι, κομουνιστες στην Ισπανια, Εαμιτες κλπ στην Ελλάδα )
2)Το επομενο (δευτερο βημα ) των Δεξιων αναθεωρητων :Να εκμεταλευτουν τις υπαρκτές εσωτερικές -αντιθεσεις και βιαιες συγκρουσεις ή ωμες εκκαθαρισεις στο Αντιφασιστικό στρατοπεδο για να τις εμφανισουν ως αποδειξεις της δικής τους ”αληθειας ”(π.χ Στο Δημοκρατικό στρατοπεδο του Ισπανικου Εμφυλιου εκμεταλευονται τα γνωστα γεγονοτα της Βαρκελώνης και την Συγκρουση Poum - Αναρχικών με τους Σταλινικόυς και την πραγματι ωμή επικρατηση των Σταλινικών , για να δικαιωσουν τους Φρανκικους σφαγεις -ενώ εδώ θυμουνται ως και τους αρχειομαρξιστες και τον Στινα …(γνωστη η μεθοδος)
2)Το επομενο (δευτερο βημα ) των Δεξιων αναθεωρητων :Να εκμεταλευτουν τις υπαρκτές εσωτερικές -αντιθεσεις και βιαιες συγκρουσεις ή ωμες εκκαθαρισεις στο Αντιφασιστικό στρατοπεδο για να τις εμφανισουν ως αποδειξεις της δικής τους ”αληθειας ”(π.χ Στο Δημοκρατικό στρατοπεδο του Ισπανικου Εμφυλιου εκμεταλευονται τα γνωστα γεγονοτα της Βαρκελώνης και την Συγκρουση Poum - Αναρχικών με τους Σταλινικόυς και την πραγματι ωμή επικρατηση των Σταλινικών , για να δικαιωσουν τους Φρανκικους σφαγεις -ενώ εδώ θυμουνται ως και τους αρχειομαρξιστες και τον Στινα …(γνωστη η μεθοδος)
3)το επομενο βημα..Να διαιωσουν τους σφαγεις -Φρανκιστες ή εδώ τους Συνεργατες των Ναζί ως … αυτοαμυνόμενους (”ναι εκαναν εγκληματα και αυτοι αλλά …αναγκαστηκαν οι ανθρωποι τι να κανουν ..ανθρωποι ηταν κιαυτοι .”.)Φυσικά δεν τους ΒΓΑΙΝΕΙ..Ουτε στην Ισπανια τους Βγηκε ..και ολη η προσπαθεια γυρισε μπουμεραγκ ..ουτε κιεδώ θα τους βγει…
Γνωστα και παμπαλαια κολπα ..Οπως παμπαλαιη ειναι και η προστυχιά
της διαστρεβλωσης της αλήθειας της εμφανισης του μαυρου για ασπρο ..
(εδώ πανε να βγαλουν ως και τον Οργουελ για δικο τους )''
Γνωστα και παμπαλαια κολπα ..Οπως παμπαλαιη ειναι και η προστυχιά
της διαστρεβλωσης της αλήθειας της εμφανισης του μαυρου για ασπρο ..
(εδώ πανε να βγαλουν ως και τον Οργουελ για δικο τους )''
Σχόλιο από Νοσφεράτος Οκτώβριος 5, 2008
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την Πλαστογραφηση της Ιστοριας
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την Πλαστογραφηση της Ιστοριας
''Μπορείς να κάνεις ταχυδακτυλουργίες με τσιτάτα, να κρύβεις τα στενογραφημένα πρακτικά των ομιλιών σου, να απαγορεύεις την κυκλοφορία των γραμμάτων και των άρθρων του Λένιν, να ‘κατασκευάζεις’ κείμενα επιλέγοντας με ανέντιμο τρόπο αποσπάσματα. Μπορείς να κατάσχεις, να κρύψεις και να κάψεις τα ιστορικά ντοκουμέντα. Μπορείς να επεκτείνεις τη λογοκρισία σου ακόμη και στα φωτογραφικά και κινηματογραφικά αρχεία των επαναστατικών γεγονότων. Όλα αυτά τα κάνει ο Στάλιν. Αλλά τα αποτελέσματα δεν δικαιώνουν και δεν θα δικαιώσουν τις προσδοκίες του. Μόνο ένα φτωχό μυαλό, όπως του Στάλιν, θα μπορούσε να φανταστεί ότι οι άθλιες αυτές σκευωρίες θα κάνουν τους ανθρώπους να ξεχάσουν τα γιγάντια γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας...”. Λ. ΤΡΟΤΣΚΙ
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η εθνική αντισταση, το ΕΑΜ , η λασπη και ο Θαλής ο Μιλησιος
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η εθνική αντισταση, το ΕΑΜ , η λασπη και ο Θαλής ο Μιλησιος
Η προσπάθεια ορισμένων να αμαυρωθεί η εθνική Μας αντίσταση
( η μεγαλύτερη στην Ευρώπη μαζι με την Γιουγκοσλαβικη )
κατα των Γερμανων Ναζι και των ντοπιων συνεργατών τους και το ΕΑΜ , στη λογική του'' όλοι ίδιοι ήταν'(ταγματασφαλίτες και ΕΑΜΙΤΕΣ/Ελασιτες)''
και βρίσκοντας διάφορα πατήματα σε διάφορες πραγματικές
ή πλαστές ακρότητες που έπραξαν και μέλη του ΕΑΜ
μου θύμισε μια ιστοριουλα -μύθο για τον Θαλή τον Μιλησιο και την υπηρέτρια
''Καποτες ο Θαλής κοιτώντας ψηλά τ' αστέρια έπεσε σένα λάκκο με λάσπη,,Μια υπηρέτρια που περνούσε απο κει άρχισε να τον κοροϊδεύει'Ου ..Ου , κοιτάς τ'αστερια και δεν προσέχεις και πέφτεις και στο λάκκο με τη λάσπη'
Και ο Θαλής της απάντησε : ''Εγώ τουλάχιστον κοιτούσα ψηλά στ' αστέρια και έπεσα και μια φορά στη Λάσπη ''
Αλλά εσύ;
μια ζωή κοιτάς Χάμω και ΕΙΣΑΙ μες τη Λάσπη'
Η προσπάθεια ορισμένων να αμαυρωθεί η εθνική Μας αντίσταση
( η μεγαλύτερη στην Ευρώπη μαζι με την Γιουγκοσλαβικη )
κατα των Γερμανων Ναζι και των ντοπιων συνεργατών τους και το ΕΑΜ , στη λογική του'' όλοι ίδιοι ήταν'(ταγματασφαλίτες και ΕΑΜΙΤΕΣ/Ελασιτες)''
και βρίσκοντας διάφορα πατήματα σε διάφορες πραγματικές
ή πλαστές ακρότητες που έπραξαν και μέλη του ΕΑΜ
μου θύμισε μια ιστοριουλα -μύθο για τον Θαλή τον Μιλησιο και την υπηρέτρια
''Καποτες ο Θαλής κοιτώντας ψηλά τ' αστέρια έπεσε σένα λάκκο με λάσπη,,Μια υπηρέτρια που περνούσε απο κει άρχισε να τον κοροϊδεύει'Ου ..Ου , κοιτάς τ'αστερια και δεν προσέχεις και πέφτεις και στο λάκκο με τη λάσπη'
Και ο Θαλής της απάντησε : ''Εγώ τουλάχιστον κοιτούσα ψηλά στ' αστέρια και έπεσα και μια φορά στη Λάσπη ''
Αλλά εσύ;
μια ζωή κοιτάς Χάμω και ΕΙΣΑΙ μες τη Λάσπη'
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η Κοινωνία του Ρίσκου και οι Απωθησεις
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Η Κοινωνία του Ρίσκου και οι Απωθησεις
Λίγο μετά το Τσερνομπιλ ο Γερμανός Κοινωνιολόγος Ουρλιχ Μπεκ έγραψε το περίφημο βιβλίο του Η Κοινωνία του Ρίσκου
Πολύ σχηματικά η υπόθεση εργασίας είναι ότι περνάμε σε μια ύστερη φάση της Νεωτερικότητας(ή του καπιταλισμού)
Λίγο μετά το Τσερνομπιλ ο Γερμανός Κοινωνιολόγος Ουρλιχ Μπεκ έγραψε το περίφημο βιβλίο του Η Κοινωνία του Ρίσκου
Πολύ σχηματικά η υπόθεση εργασίας είναι ότι περνάμε σε μια ύστερη φάση της Νεωτερικότητας(ή του καπιταλισμού)
στην πρώτη μεγάλη περίοδο κεντρικό ζήτημα ήταν η Μοιρασιά του πλούτου
( ισότητα ή ανισότητα) μιας και κεντρικό μότο της Πρώτης νεωτερικότητας ήταν η Πρόοδος και η Ιδεολογίας της (η η εξιδανίκευση της )
Στην δεύτερη ύστερη φάση αρχίζει να γίνεται κεντρικό πολιτικό ζήτημα
και η μοιρασιά των Ρίσκων , των κινδύνων αυτών που επιστρέφουν από την πίσω πόρτα ως δευτερογενή αποτελέσματα της Βιομηχανικής δραστηριότητας…(πχ απόβλητα )
Από τότε η κοινωνία του Ρίσκου (ή η κοινωνία της Διακινδύνευσης )έγινε κοινός τόπος ως ορoς για κοινωνιολόγους , πολιτικούς επιστήμονες ή και νομικούς ….
Όμως η αξία του βιβλίου έγκειται στο ότι έδειξε πώς πλάι στο Κεντρικό πολιτικό άξονα Δεξιάς Αριστερας που υφαίνεται γύρω από την μοιρασιά του πλούτου και την (Άνιση) Ανάπτυξη και κατανομή της ιδιοποιουμένης από τους καπιταλιστές υπεραξίας , αρχίζει να διαμορφώνεται και ένας άλλος άξονας , που θα μπορούσε να ονομαστεί οικολογικός γύρω από την Κατανομή των Οικολογικών κινδύνων που μπορεί να πλήττουν πλουσίους και φτωχούς
..δεν τους πλήττουν όμως Εξίσου…
Ζούμε σήμερα σε μια διπλή νεωτερικότητα , σε ένα διπλό καπιταλισμό , όχι(μόνον) εκείνον τον χαζοχαρούμενα αισιόδοξο των αμέσων του 20 ου αιώνα με την πίστη στην πρόοδο , αλλά σε ένα αγχώδες παγκόσμιο περιβάλλον οπου το οικολογικό πρόβλημα θα γίνεται όλο και πιο έντονο ως πρόβλημα επιβίωσης πια (και όχι θα έλεγα –δυστυχώς –ως προοπτική μιας οικολογικής ευτυχισμένης ουτοπίας…).
Καθώς λοιπόν το μέλλον του πλανήτη αλλά και του τόπου θα γίνεται όλο και πιο ζοφερό , θα προβάλλει και όλο και πιο έντονα το ερώτημα του ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο , ποιοι θα υποστούν το κόστος της καταστροφής.
Και σ αυτό το ζήτημα η διάκριση Δεξιάς και Αριστερές παραμένει όπως και η διάκριση Πλούσιοι και φτωχοί ( π.χΣε μερικές πρωην Ανατολικές χώρες το πρόβλημα της Λειψυδρίας ‘’λύθηκε ‘’ εξαπλασιάζοντας τις τιμές του Νερού … Ποιοι πλήρωσαν την Νύφη ;)
και κάτι ακόμη … Ο μηχανισμός της Απώθησης ( το να ξεχνάμε τους φόβους και τα άγχη απωθώντας τους στο Ασυνείδητο ) είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης.
Νομίζω ότι οι κυρίαρχες ελίτ διαχειρίζονται έντεχνα τους (και) οικολογικούς φόβους των μαζών ….διαστρέφοντας τους (μέσω του εθνολαικισμού χ ή μέσω των φτηνών κουτσομπολιών κ.λ.π …
Ας μην ξεχνάμε ότι ενώ περυσι κυριολεκτικά η Ελλάδα καιγόταν , οι συζητήσεις που κυριάρχησαν μέχρι πρόσφατα στα ΜΜΕ ηταν οι …περί κρυφού σχολείου και της Ιστορίας της στ Δημοτικού .
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: τα blogs Κι ο Χρονος
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: τα blogs Κι ο Χρονος
αποσπασμα
αποσπασμα
''Νομίζω ότι τα blogs θέτουν την ίδια την αντίληψη που έχουμε για την πληροφόρηση σε μια νέα βάση …
Η νεωτερική κοινωνία ήταν (και είναι ακόμα σε μεγάλο βαθμό) μια «έντυπη» κοινωνία - μια κοινωνία όπου εμφανίζεται και κυριαρχεί η τυπογραφία, η εφημερίδα (αυτή η «νεότερη καθημερινή προσευχή» με τα λόγια του Χέγκελ) και το τυπωμένο βιβλίο
Με την μαζική έντυπη επικοινωνία-κυριαρχεί ο γραπτός λόγος-το κείμενο.
Γίνεται δυνατή η επικοινωνία με ανθρώπους πού βρίσκονται σε άλλο τόπο και σε άλλο χρόνο, διασπάται δηλαδή η προηγούμενη συμπόρευση χώρου και χρόνου.
Ακόμα ο χρόνος θεωρείτο (και γίνοταν) ανοδικός, προοδευτικός.
Αντί για την ιεραρχική στη σειρά των θεμάτων -μονόδρομη επικοινωνία (που υπέβαλλε και μια ιεραρχική αντίληψη του χρόνου) η δομή της Μπλογκοσφαιρας, οριζόντια , διαρκώς διερυνόμενη, όπου το παλιό δεν πετιεται αλλά ανασύρεται, όπου τα σχόλια επικάθονται το ένα στο άλλο σαν ατελείωτο παλιμψηστο, μας ετοιμάζουν για μια νέα κατανόηση του χώρου και του χρόνου… όπου η νεωτερική διάσπαση του χρόνου σε παρελθόν παρόν και μέλλον παύει να υφίσταται.
Ο χρόνος συρρικνώνεται, γίνεται ένας παροντικός χρόνος.
Τα blogs μας προϊδεάζουν επίσης για μια ακρως εξατομικευμένη-ελιτίστικη επικοινωνία όπου οι τυχόν συλλογικότητες δεν θα μοιάζουν με ότι ήδη ξέραμε …αλλά μάλλον με συγκυριακές και τυχαίες συναντήσεις όπου θα κυριαρχεί η ρευστότητα.. ''
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ - ΗΛΙΑΣ ΙΩΑΚΕΙΜΟΓΛΟΥ:ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ - ΗΛΙΑΣ ΙΩΑΚΕΙΜΟΓΛΟΥ:ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
αποσπασμα :Για τη σημαία και το έθνος» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μελάνι». Η Σώτη Τριανταφύλλου και ο Ηλίας Ιωακείμογλου αναλύουν συνοπτικά, καίρια και νηφάλια τα εθνικιστικά φαινόμενα και τις συλλογικές φαντασιώσεις που τα συνοδεύουν, τη φετιχιστική λατρεία της σημαίας ως μιλιταριστικό υπόλειμμα, αλλά και την επαρχιώτικη αντίληψη για την Ιστορία και τη φυλετική μας ανωτερότητα.Οι συγγραφείς του βιβλίου ξεκαθαρίζουν εξ αρχής ότι δεν συμμερίζονται τα πατριωτικά αισθήματα κανενός έθνους, για να υποστηρίξουν ότι ο πατριωτισμός είναι ένας ευφημιστικός όρος για τον εθνικισμό, ο οποίος κατασκευάζει τα κράτη εγκαθιστώντας μια μορφή γενικευμένης πλάνης σχετικά με τη φύση του «έθνους». Αμφισβητώντας το «έθνος» ως ιδέα, τσαλακώνουν και τους μύθους της εγχώριας εκδοχής του: «τα ιερά και τα όσια των καταβολών μας, τη δήθεν ευγενή καταγωγή των Ελλήνων, τη δήθεν ιστορική συνέχεια του ελληνισμού και τις χρυσές σελίδες του ηρωισμού του, την πολιτιστική ή βιολογική ομοιογένεια του, καθώς και όλα τα παρελκόμενα της εθνικής ιδεολογίας».Άκρως ενδιαφέρουσα είναι η προσπάθεια του Ηλία Ιωακείμογλου να αποσυναρμολογήσει τον ιδεολογικό μηχανισμό παραγωγής πατριωτών, εστιάζοντας στην οικογένεια ως μικρογραφία του «έθνους». Πρόκειται για ιδεολογικό μηχανισμό που μαθαίνει στα παιδιά να συγκροτούν φαντασιακές κοινότητες, να ζουν σε κόσμους χωρίς χρόνο που λειτουργούν με την επανάληψη και τα τελετουργικά […] και παράγει άτομα που νιώθουν απέχθεια για την αλλαγή, την εξέλιξη, την καινοτομία και ακόμη περισσότερο για την ανατροπή».
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Μια ψυχολογική στρατηγική -στις ανθρωπινες σχεσεις
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Μια ψυχολογική στρατηγική -στις ανθρωπινες σχεσεις
Μια ψυχολογική στρατηγική -στις ανθρωπινες σχεσειςπου μπορει να εφαρμοστει και στις Διεθνεις
ειναι
η στρατηγική του Δελφινιου
που βρισκεται σε αντιθεση με την στρατηγική του Καρχαρια
(που εμμενει στο να καταβροχθισει οτι ειναι Διαφορετικό)
η του Κυπρίνου (που εμμενει στην υποχωρηση. και στη φυγή ..)
Το δελφινι ανταποδίδει προθυμα το καθε χτυπημα... Αλλά δεν εμμενει στην συγκρουση ..Απολαμβανει και την συνυπαρξη και την χαρα του παιχνιδιου..
Το προβλημα του Δελφινιου ειναι οτι οι Μεν Καρχαριες νομίζουν οτι ειναι κυπρινος και πάνε να τον Καταβροχθισουν…οι δε Κυπρινοι νομιζουν οτι ειναι καρχαριας…(ή καρχαρίνι κ.λ.π)… Τωραο μεν Καρχαριας δεν συμβιβαζεται …προχωρα και καταβροχθίζει
ενώ ο κυπρινος Μονο Υποχωρει
αλλά ουτε και το Δελφινι συμβιβαζεται… Γιατί ο συμβιβασμός ειναι μια Μισο-ικανοποιηση των δυο πλευρών … Συνήθως και στις ανθρωπινες σχεσεις και στις διεθνεις τα πραγματικά προβληματα σκεπάζονται ….κατω απο το χαλί
Η στρατηγική του Δελφινιου προσπαθεί να μετατρεψει τις Προστριβές και συγκρουσεις σε ευκαιρια για Δημιουργια Σχεσεων , Διαλόγου και Συνύπαρξης …και αυτό ειναι Κατι αλλο απο τους Συμβιβασμους ..
Μια ψυχολογική στρατηγική -στις ανθρωπινες σχεσειςπου μπορει να εφαρμοστει και στις Διεθνεις
ειναι
η στρατηγική του Δελφινιου
που βρισκεται σε αντιθεση με την στρατηγική του Καρχαρια
(που εμμενει στο να καταβροχθισει οτι ειναι Διαφορετικό)
η του Κυπρίνου (που εμμενει στην υποχωρηση. και στη φυγή ..)
Το δελφινι ανταποδίδει προθυμα το καθε χτυπημα... Αλλά δεν εμμενει στην συγκρουση ..Απολαμβανει και την συνυπαρξη και την χαρα του παιχνιδιου..
Το προβλημα του Δελφινιου ειναι οτι οι Μεν Καρχαριες νομίζουν οτι ειναι κυπρινος και πάνε να τον Καταβροχθισουν…οι δε Κυπρινοι νομιζουν οτι ειναι καρχαριας…(ή καρχαρίνι κ.λ.π)… Τωραο μεν Καρχαριας δεν συμβιβαζεται …προχωρα και καταβροχθίζει
ενώ ο κυπρινος Μονο Υποχωρει
αλλά ουτε και το Δελφινι συμβιβαζεται… Γιατί ο συμβιβασμός ειναι μια Μισο-ικανοποιηση των δυο πλευρών … Συνήθως και στις ανθρωπινες σχεσεις και στις διεθνεις τα πραγματικά προβληματα σκεπάζονται ….κατω απο το χαλί
Η στρατηγική του Δελφινιου προσπαθεί να μετατρεψει τις Προστριβές και συγκρουσεις σε ευκαιρια για Δημιουργια Σχεσεων , Διαλόγου και Συνύπαρξης …και αυτό ειναι Κατι αλλο απο τους Συμβιβασμους ..
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ο Μανώλης Γλέζος μιλάει γιά τήν εξέγερση στό TVXS
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ο Μανώλης Γλέζος μιλάει γιά τήν εξέγερση στό TVXS
Καπου βεβαια Πηρε το μάτι μου το εξής : Ο Μανώλης Γλεζος - Λεει- και ο Αποστολος Σαντας Δεν καταβασαν -λεει - την ελληνική σημαία απο την Ακροπολη ..Ειναι μυθος ,..λεει ενας τυπος(πιθανόν επωνυμος αν και υπογραφει ανωνυμως ...
Ορέα μεθοδος παιδια!!! ..Μου θυμιζει εναν αλλον που -στο ιδιο Μπλογκ -επεμενε : Ο Μεταξάς , ελεγε Πολέμησε στην Μικρα Ασια (πανω σε ενα ασπρο αλογο ) ..Και την Επανασταση του '21
την προετοιμασε ο Πατριαρχης Γρηγοριος ο Ε μαζί με την Μπουμπουλίνα ..
Τετοια λεγονται..Και άμα πάς και τους πεις τι λέτε ρε σεις; δε ντρεπεστε λιγάκι! .. ε Μαυρο φιδι που σας εφαγε τοτε ....
Ξεσκεπάζω την ψυχοφθόρα βδελυγμία!
Ξεσκεπάζω την ψυχοφθόρα βδελυγμία!
διαβαστε το στου Νίκου Σαραντάκου
διαβαστε το στου Νίκου Σαραντάκου
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: κατι
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: κατι
κάτι που ταν πολύτιμο και ήταν απο χρυσάφι
το δώσαμε ενέχυρο ,μια μέρα στον σαράφη
κάτι που ήταν δροσερό κι ήταν αναπνοή μας
μα τώρα λειώνει σαν κερί μαζί με την ψυχή μας
κάτι έχει σπάσει μέσα μας κι ειναι σακατεμένο
κατι που είχαμε ακριβό και τώρα είναι θαμμένο
κάτι που χασαμε παλιά ψαχνουμε να το βρούμε
κι'αναρωτιωμαστε κρυφά ''αραγε ακομα ζούμε;''
Αυτή η Χωρα η απέθαντη που είναι λυπημένη
θυμίζει κάτι μέσα μας που τώρα αργοπεθαίνει...
κάτι που ταν πολύτιμο και ήταν απο χρυσάφι
το δώσαμε ενέχυρο ,μια μέρα στον σαράφη
κάτι που ήταν δροσερό κι ήταν αναπνοή μας
μα τώρα λειώνει σαν κερί μαζί με την ψυχή μας
κάτι έχει σπάσει μέσα μας κι ειναι σακατεμένο
κατι που είχαμε ακριβό και τώρα είναι θαμμένο
κάτι που χασαμε παλιά ψαχνουμε να το βρούμε
κι'αναρωτιωμαστε κρυφά ''αραγε ακομα ζούμε;''
Αυτή η Χωρα η απέθαντη που είναι λυπημένη
θυμίζει κάτι μέσα μας που τώρα αργοπεθαίνει...
Περι Οικολογικού κινήματος και Φόβων (και οχι μόνο ...)
Πολλοί πιστευουν οτι το Οικολογικό κίνημα οφείλει να επικεντρωθεί στην συνειδητοποίηση της Περιβαλλοντικής Καταστροφής που Ήδη , ταχύτατα , συντελείται...
Ελπίζουν να συνεγείρουν συνειδήσεις.. Να ακουμπήσουν την καρδιά των ανθρώπων..''Δεν μπορεί κάποιοι θα συγκινηθούν ....''
Είμαι λίγο -έως πολύ απαισιόδοξος..(για το αν ετσι θα συγκινηθουν)
Αυτή η αντίληψη '' Η κρίση θα ξεσηκώσει τους ανθρώπους '' μου φαίνεται κατάλοιπο του αισιόδοξου 19ου αιώνα ...
- και ας θυμηθούμε ότι και σε έναν παλιομοδίτικο Μαρξισμό, υπάρχει η ελπίδα οτι η -οικονομική κρίση- αναπόφευκτα θα οδηγούσε (υποτίθεται) τους ανθρώπους στην επανάσταση ...
Ομως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά
Η Οικονομική κρίση του 1929 οδήγησε (Και) στον φασισμό..
Ετσι και η Οικολογική κρίση -ίσως - οδηγήσει πολλούς ανθρώπους σε ακόμα Πιο καταστροφικές - για το περιβάλλον -συμπεριφορές ..
Γιατί
α) Ο φόβος , ο τρόμος , η υστερία είναι Κακός σύμβουλος.
(πολλοί μπορούν να συμπεριφερθούν με την λογική''ετσι κι αλλιως χαμένοι είμαστε ''
-οταν είχαμε την διατροφική κρίση λόγω της'' ασθένειας των τρελών αγελάδων'' και έπεσε η τιμή του Κρέατος - πολλοί έκαναν ουρές στα κρεοπωλεία ...
β) Υφίσταται και ο Ψυχολογικός Μηχανισμός της Απώθησης
Και κάτι αλλο : Είναι πολύ σημαντική η Πολιτική κοινωνιολογία των συναισθημάτων :Δηλαδή :αν σε μια κοινωνία επικρατεί ο ΄Φόβος αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις Χειραγώγησης απο αυταρχικές πολιτικές Ελίτ..
Το Οικολογικό κίνημα πρέπει να επικεντρωθεί όχι στον Φόβο αλλά σε μια πολιτική της της δημιουργικότητας και Ελπίδας .....
Ελπίζουν να συνεγείρουν συνειδήσεις.. Να ακουμπήσουν την καρδιά των ανθρώπων..''Δεν μπορεί κάποιοι θα συγκινηθούν ....''
Είμαι λίγο -έως πολύ απαισιόδοξος..(για το αν ετσι θα συγκινηθουν)
Αυτή η αντίληψη '' Η κρίση θα ξεσηκώσει τους ανθρώπους '' μου φαίνεται κατάλοιπο του αισιόδοξου 19ου αιώνα ...
- και ας θυμηθούμε ότι και σε έναν παλιομοδίτικο Μαρξισμό, υπάρχει η ελπίδα οτι η -οικονομική κρίση- αναπόφευκτα θα οδηγούσε (υποτίθεται) τους ανθρώπους στην επανάσταση ...
Ομως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά
Η Οικονομική κρίση του 1929 οδήγησε (Και) στον φασισμό..
Ετσι και η Οικολογική κρίση -ίσως - οδηγήσει πολλούς ανθρώπους σε ακόμα Πιο καταστροφικές - για το περιβάλλον -συμπεριφορές ..
Γιατί
α) Ο φόβος , ο τρόμος , η υστερία είναι Κακός σύμβουλος.
(πολλοί μπορούν να συμπεριφερθούν με την λογική''ετσι κι αλλιως χαμένοι είμαστε ''
-οταν είχαμε την διατροφική κρίση λόγω της'' ασθένειας των τρελών αγελάδων'' και έπεσε η τιμή του Κρέατος - πολλοί έκαναν ουρές στα κρεοπωλεία ...
β) Υφίσταται και ο Ψυχολογικός Μηχανισμός της Απώθησης
Και κάτι αλλο : Είναι πολύ σημαντική η Πολιτική κοινωνιολογία των συναισθημάτων :Δηλαδή :αν σε μια κοινωνία επικρατεί ο ΄Φόβος αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις Χειραγώγησης απο αυταρχικές πολιτικές Ελίτ..
Το Οικολογικό κίνημα πρέπει να επικεντρωθεί όχι στον Φόβο αλλά σε μια πολιτική της της δημιουργικότητας και Ελπίδας .....
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Εθνολαικισμός και Θεσσαλονικη
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Εθνολαικισμός και Θεσσαλονικη
....Γιατί όμως τον διαλέξαμε ως τίτλο; Γιατί δεν διαλέξαμε έναν όρο όπως εθνικισμός ή έναν άλλο γνωστό όρο όπως ο λαϊκισμός για να περιγράψουμε αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη πόλη και στη χώρα μας;
Εδώ θα ήθελα να θυμίσω ένα παλιό ανέκδοτο με τον χότζα . Ένα βράδυ ο Χότζας έψαχνε να βρει κάτι σκυμμένος κάτω από ένα φανάρι του δρόμου . Ένας περαστικός τον ρωτάει - Τι ψάχνεις Χότζα: Να έχασα το κλειδί μου. ΄Που το έχασες; Να εκεί στα σκοτεινά, Και γιατί το ψάχνεις εδώ : Γιατί εδώ έχει περισσότερο φως....
Διαλέξαμε λοιπόν τον όρο εθνολαικισμός ψάχνοντας στα σκοτεινά και όχι εκεί που έχει περισσότερο φως για να εξετάσουμε καινούρια και μάλλον ανείπωτα ακόμη ζητήματα…
Θα ήθελα εδώ να θυμίσω ότι ο όρος εθνικισμός έχει υποστεί στην διάρκεια της ιστορίας του πολλές μεταμορφώσεις.Διαφορετικός ήταν ο εθνικισμός της Γαλλικής Επανάστασης (πολλοί τον λένε πολιτικό εθνικισμό ), από τον ρομαντικό η τον ολοκληρωτικό εθνικισμό. Το ίδιο ισχύει και για τον λαϊκισμό που ξεκίνησε ως όρος από τον επαναστατικό λαϊκισμό και θεωρήθηκε στην Ελλάδα ως συνώνυμο περίπου της πρώτης δεκαετίας του ΠΑΣΟΚ ως λαϊκισμός του Ανδρέα Παπανδρέου Για τα ζητήματα αυτά υπάρχει βέβαια μια σχεδόν αχανής βιβλιογραφία.
Για την οικονομία του χρόνου θα προσπαθήσω να αποδώσω με λίγα λόγια ότι προσπαθούμε να σημάνουμε με τον όρο εθνολαικισμός.Προσπαθούμε να σημάνουμε την συνάντηση δυο ιδεολογιών.
Ο εθνικισμός κατέληξε να σημαίνει την υπερβατική σχεδόν λατρεία του έθνους ως φετίχ. Ο λαϊκισμός από την άλλη πλευρά ως ιδεολογία ενέχει ως κεντρικό σημείο αναφοράς τον λαό, όχι με την νομική, την ιστορική, ή την ταξική του έννοια αλλά μάλλον ως μια συναισθηματική έννοια πού αφορά όσους αισθάνονται τον εαυτό τους ως μη προνομιούχοι και αδικημένοι.
Όπως βλέπουμε και οι δυο όροι κατέληξαν πια να σημαίνουν όχι κάτι που αναλύεται με πολιτική ορολογία αλλά κυρίως με αισθήματα:Το αίσθημα της υπέρμετρης αγάπης για την πατρίδα στον εθνικισμό, το αίσθημα της πικρίας και μνησικακίας στον λαϊκισμό.Ετσι, με τον όρο εθνολαϊκισμός προσπαθούμε να δείξουμε την συνάντηση αυτών των δυο ιδεολογιών, των δυο ρητορικών.
Νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πρωτότυπο φαινόμενο που συνθέτει νέου τύπου ταυτότητες. Συνθέτει την ιδέα της αγάπης του έθνους με τα λαϊκά στρωματά ως αναπλήρωσης αυτού που ΄ νομίζουν ότι τους έχουν στερήσει. Συνθέτει μια νέα ηθική όπου η επίδειξη μικροαστικής κακομοιριάς και παράπονου συμπλέει με την επίδειξη ενός καταναλωτικού νεοπλουτισμού Αναδεικνύει έναν έρποντα νεορατσισμό που δεν έχει επεξεργασία ιδεολογική αλλά συνυπάρχει με συναισθήματα ματαίωσης προσδοκιών , φόβου για το μέλλον και ένα διάχυτο αίσθημα στέρησης.
Τέλος ο εθνολαικισμός συνδέεται με ένα διάχυτο αίσθημα μνησικακίας για το οποίο θα μιλήσω παρακάτω....
....Γιατί όμως τον διαλέξαμε ως τίτλο; Γιατί δεν διαλέξαμε έναν όρο όπως εθνικισμός ή έναν άλλο γνωστό όρο όπως ο λαϊκισμός για να περιγράψουμε αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη πόλη και στη χώρα μας;
Εδώ θα ήθελα να θυμίσω ένα παλιό ανέκδοτο με τον χότζα . Ένα βράδυ ο Χότζας έψαχνε να βρει κάτι σκυμμένος κάτω από ένα φανάρι του δρόμου . Ένας περαστικός τον ρωτάει - Τι ψάχνεις Χότζα: Να έχασα το κλειδί μου. ΄Που το έχασες; Να εκεί στα σκοτεινά, Και γιατί το ψάχνεις εδώ : Γιατί εδώ έχει περισσότερο φως....
Διαλέξαμε λοιπόν τον όρο εθνολαικισμός ψάχνοντας στα σκοτεινά και όχι εκεί που έχει περισσότερο φως για να εξετάσουμε καινούρια και μάλλον ανείπωτα ακόμη ζητήματα…
Θα ήθελα εδώ να θυμίσω ότι ο όρος εθνικισμός έχει υποστεί στην διάρκεια της ιστορίας του πολλές μεταμορφώσεις.Διαφορετικός ήταν ο εθνικισμός της Γαλλικής Επανάστασης (πολλοί τον λένε πολιτικό εθνικισμό ), από τον ρομαντικό η τον ολοκληρωτικό εθνικισμό. Το ίδιο ισχύει και για τον λαϊκισμό που ξεκίνησε ως όρος από τον επαναστατικό λαϊκισμό και θεωρήθηκε στην Ελλάδα ως συνώνυμο περίπου της πρώτης δεκαετίας του ΠΑΣΟΚ ως λαϊκισμός του Ανδρέα Παπανδρέου Για τα ζητήματα αυτά υπάρχει βέβαια μια σχεδόν αχανής βιβλιογραφία.
Για την οικονομία του χρόνου θα προσπαθήσω να αποδώσω με λίγα λόγια ότι προσπαθούμε να σημάνουμε με τον όρο εθνολαικισμός.Προσπαθούμε να σημάνουμε την συνάντηση δυο ιδεολογιών.
Ο εθνικισμός κατέληξε να σημαίνει την υπερβατική σχεδόν λατρεία του έθνους ως φετίχ. Ο λαϊκισμός από την άλλη πλευρά ως ιδεολογία ενέχει ως κεντρικό σημείο αναφοράς τον λαό, όχι με την νομική, την ιστορική, ή την ταξική του έννοια αλλά μάλλον ως μια συναισθηματική έννοια πού αφορά όσους αισθάνονται τον εαυτό τους ως μη προνομιούχοι και αδικημένοι.
Όπως βλέπουμε και οι δυο όροι κατέληξαν πια να σημαίνουν όχι κάτι που αναλύεται με πολιτική ορολογία αλλά κυρίως με αισθήματα:Το αίσθημα της υπέρμετρης αγάπης για την πατρίδα στον εθνικισμό, το αίσθημα της πικρίας και μνησικακίας στον λαϊκισμό.Ετσι, με τον όρο εθνολαϊκισμός προσπαθούμε να δείξουμε την συνάντηση αυτών των δυο ιδεολογιών, των δυο ρητορικών.
Νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πρωτότυπο φαινόμενο που συνθέτει νέου τύπου ταυτότητες. Συνθέτει την ιδέα της αγάπης του έθνους με τα λαϊκά στρωματά ως αναπλήρωσης αυτού που ΄ νομίζουν ότι τους έχουν στερήσει. Συνθέτει μια νέα ηθική όπου η επίδειξη μικροαστικής κακομοιριάς και παράπονου συμπλέει με την επίδειξη ενός καταναλωτικού νεοπλουτισμού Αναδεικνύει έναν έρποντα νεορατσισμό που δεν έχει επεξεργασία ιδεολογική αλλά συνυπάρχει με συναισθήματα ματαίωσης προσδοκιών , φόβου για το μέλλον και ένα διάχυτο αίσθημα στέρησης.
Τέλος ο εθνολαικισμός συνδέεται με ένα διάχυτο αίσθημα μνησικακίας για το οποίο θα μιλήσω παρακάτω....
Ο Μεγάλος Αδελφός προωθείται... (βλ ''Ε'')
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ανοδος στα Γκαλοπ των Ο -Π. Να ξαναδωσουμε στην Ελληνική κοινωνια την ελπίδα
Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ανοδος στα Γκαλοπ των Ο -Π. Να ξαναδωσουμε στην Ελληνική κοινωνια την ελπίδα
Η αποψη μου που την επαναλαμβανω σταθερά εδώ και πολύ καιρο ....
Οι Οικολογοι -Πρασινοι πρεπει να αναλαβουν επιτελους τον ρόλο που , εκ των πραγματων τους ανηκει:
Να αναλάβουν πρωτοβουλίες για συνεννόηση με τα Άμεσα συγγενικά τους κόμματα
δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και το Σύριζα αλλά και με μικρότερες δυνάμεις της Αριστεράς .
και να απευθυνθούν άμεσα στην κοινωνία με ένα πειστικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα
για να οικοδομηθεί μια εναλλακτική πρόταση στην κοινωνία
-ώστε να αντιμετωπισθεί το Αδιέξοδο και η Απελπισία στην οποία Βουλιάζει η χώρα.
Η αποψη μου που την επαναλαμβανω σταθερά εδώ και πολύ καιρο ....
Οι Οικολογοι -Πρασινοι πρεπει να αναλαβουν επιτελους τον ρόλο που , εκ των πραγματων τους ανηκει:
Να αναλάβουν πρωτοβουλίες για συνεννόηση με τα Άμεσα συγγενικά τους κόμματα
δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και το Σύριζα αλλά και με μικρότερες δυνάμεις της Αριστεράς .
και να απευθυνθούν άμεσα στην κοινωνία με ένα πειστικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα
για να οικοδομηθεί μια εναλλακτική πρόταση στην κοινωνία
-ώστε να αντιμετωπισθεί το Αδιέξοδο και η Απελπισία στην οποία Βουλιάζει η χώρα.
- Οι Ο -Π δεν θα πρεπει να παρασυρθουν από την απροσμενη ανοδο που δειχνουν οι δημοσκοπήσεις και να ακολουθησουν την πεπατημενη της κοματική Αυτοδικαιωσης και αλαζονειας και εμμονής στον πολιτικό τους μικροκοσμο - η να συμπεριφερθουν ηγεμονικά Αλλά να αντιληφθουν οτι αυτη τη στιγμή-και επειτα απο μια ευτυχή (για το νεαρό αυτό κομμα ) συγκυρια
Μια σημαντική μεριδα του κοσμου στρεφεται προς αυτους , περιμένοντας πανω απο ολα μια Πολιτική Διεξοδο Και πολιτική Διεξοδος σημαινει πανω απο ολα συννενοηση και Συνεργασια με τα Πολιτικώς συγγενικά κομματα και πολιτικές δυναμεις - Που ασφαλώς , στην περιπτωση των Ο-Π δεν ειναι ουτε ο Εθνολαικισμός ,ουτε -ο συντηρητικός Χωρος , -ουτε οι Νεοφιλελευθεροι .-Αλλά η Αριστερα και η Κεντρο Αριστερά Οι Ο -Π- Μπορουν και πρεπει να ξαναδωσουν στηνΕλληνική κοινωνια αυτό που της λειπει τοσο πολύ σημερα . -Την Ελπίδα!
Μερικές επιπλεον σκεψεις :
Υπαρχουν- χονδρικά μιλώντας -δυο αντιλήψεις για το Πολιτικό
- Η μια , ειναι η Πολεμική
-ο Καρλ Σμιτ (θεωρητικός του Εθνικοσοσιαλισμου) ελεγε οτι
''Πολιτική ειναι η Διακριση του Φιλου απο τον εχθρο'
- η Δευτερη ειναι η αντιληψη του Πολιτικου ως Δημοσιου χωρου
- η Χαννα Αρρεντ ελεγε οτι
'' Το Πολιτικό ειναι ενα στρογγυλό Τραπέζι που μας ενώνει αλλά και μας χωριζει απο τους αλλους ''
Τωρα
Οι Ο-π μπορει να διαλέξουν τον πρωτο δρομο του Καρλ Σμιτ : Να εμμεινουν στις διαφορες τους απο το Συριζα και την Κεντροαριστερά , να βαθυνουν τα υπαρχοντα χασματα, διενεξεις και πληγές και να μη συμπραξουν στην οικοδομηση μιας ενναλακτικής προτασης που τόσο αναγκη εχει η Χωρα .
Σε αυτή τηνν περιπτωση βεβαια το πιο πιθανό- αν ακολουθησουν τον ιδιο δρομο το Πασοκ και ο Συριζα- να ξαναβγει η Νδ για τριτη Τετραετια .
- τι λέτε; Σε αυτή την περιπτωση (που ειναι πολύ πιθανή )
οι Πολιτες που στρεφονται με εμπιστοσυνη και Ελπίδα προς το Συριζα αλλά και προς τους Ο- Π
θα τους το συγχωρεσουν;
- Η γνωμη μου ειναι πώς οι Ο -Π πρεπει να ακολουθησουν τον δρόμο που εδειξε η Χαννα Αρρεντ : να αποτελεσουν αυτοι το Τραπεζι του Διαλογου, διατηρωντας πάντα την Ιδιοπροσωπία τους και τις Οικολογικές αρχές (και οχι Απολιτικες ''Περιβαλλοντικές'' )
- Το ιδιο ελπίζω και για τον Συριζα και τον Συνασπισμό ,
που ετσι κι αλλιως ειναι και το πιο Συγγενικο κομμα με τους Ο-Π
μιας και οι ιδεες και Αξιες (οπως και η Ιστορια )των Ο-Π
Τους εντασσουν
αντικειμενικά
στην με την ευρυτερη εννοια πάντα - (ανανεωτική , δημοκρατική ) Αριστερά .
Συριζα και Ο-Π,πρεπει να σταθουν στο υψος των περιστασεων.
Υπαρχουν- χονδρικά μιλώντας -δυο αντιλήψεις για το Πολιτικό
- Η μια , ειναι η Πολεμική
-ο Καρλ Σμιτ (θεωρητικός του Εθνικοσοσιαλισμου) ελεγε οτι
''Πολιτική ειναι η Διακριση του Φιλου απο τον εχθρο'
- η Δευτερη ειναι η αντιληψη του Πολιτικου ως Δημοσιου χωρου
- η Χαννα Αρρεντ ελεγε οτι
'' Το Πολιτικό ειναι ενα στρογγυλό Τραπέζι που μας ενώνει αλλά και μας χωριζει απο τους αλλους ''
Τωρα
Οι Ο-π μπορει να διαλέξουν τον πρωτο δρομο του Καρλ Σμιτ : Να εμμεινουν στις διαφορες τους απο το Συριζα και την Κεντροαριστερά , να βαθυνουν τα υπαρχοντα χασματα, διενεξεις και πληγές και να μη συμπραξουν στην οικοδομηση μιας ενναλακτικής προτασης που τόσο αναγκη εχει η Χωρα .
Σε αυτή τηνν περιπτωση βεβαια το πιο πιθανό- αν ακολουθησουν τον ιδιο δρομο το Πασοκ και ο Συριζα- να ξαναβγει η Νδ για τριτη Τετραετια .
- τι λέτε; Σε αυτή την περιπτωση (που ειναι πολύ πιθανή )
οι Πολιτες που στρεφονται με εμπιστοσυνη και Ελπίδα προς το Συριζα αλλά και προς τους Ο- Π
θα τους το συγχωρεσουν;
- Η γνωμη μου ειναι πώς οι Ο -Π πρεπει να ακολουθησουν τον δρόμο που εδειξε η Χαννα Αρρεντ : να αποτελεσουν αυτοι το Τραπεζι του Διαλογου, διατηρωντας πάντα την Ιδιοπροσωπία τους και τις Οικολογικές αρχές (και οχι Απολιτικες ''Περιβαλλοντικές'' )
- Το ιδιο ελπίζω και για τον Συριζα και τον Συνασπισμό ,
που ετσι κι αλλιως ειναι και το πιο Συγγενικο κομμα με τους Ο-Π
μιας και οι ιδεες και Αξιες (οπως και η Ιστορια )των Ο-Π
Τους εντασσουν
αντικειμενικά
στην με την ευρυτερη εννοια πάντα - (ανανεωτική , δημοκρατική ) Αριστερά .
Συριζα και Ο-Π,πρεπει να σταθουν στο υψος των περιστασεων.
Επιπλέον προσθετω :
Η εμπειρια της Νομαρχιακής παραταξης ''Οικολογια - Αλληλεγγγυη'' στη Θεσσαλονικη ( παραταξης που ξεκινησε με πρωτοβουλια της Οικολογικής Κινησης Θεσσαλονικης)
μπορει να χρησιμευσει
και ως υποδειγμα για μια Στρατηγική των Ο -Π στην παρουσα συγκυρια .
Τοτε -στις προηγουμενες Νομαρχιακές και Δημοτικές εκλογές
η Οικολογια- Αλληλεγγυη ηταν η πρωτη σε τοπικό επιπεδο δυναμη
Που απο την μια πλευρά τολμησε να διακρινει οτι η παραταξη του Ψωμιαδη ΔΕΝ ηταν το ιδιο με τον προηγουμενο -τον πως τον λένε δεν θυμαμαι- Νομαρχη του Πασοκ -
(αλλά κατ πολύ χειροτερο που το συνεδεσεκαι με το φαινομενο του Εθνολαικισμου(που πρωτη αυτή το διατυπωσε και ως ορο)
βλ
http://nosferatos.blogspot.com/2008/07/blog-post_5152.html
-και απο την αλλη, ακολουθησε μια Ανοιχτοκαρδη και οχι Στενομυαλη πολιτική : Υποστηριζοντας την παραταξη του Μπουταρη - αν και δεν συμφωνουσε σε πολλά -ως μοναδική -Τοτε-εναλλακτική διεξοδο για τον Δημο Θεσσαλονικης
και δειχνοντας ετσι οτι βαζει το συμμφερον της Πόλης πανω απο το στενά πολιτικό - κομματικό.
Αποτελεσμα : Συσπειρωσε εναν ευρυτερο κόσμο απο την τοπική κοινωνια πολιτων - που δεν ταυτιζονταν απολυτα με Οικολογικές θεσεις αλλά εκτιμησαν την μαχητικότητα και την πολιτική διορατικότητα της Οικολογιας Αλληλεγγυης
με αποτελεσμα να παρει ποσοστο στις Νομαρχιακές πανω απο 4,5%
-τεραστιο αναλογικά με την οργανωτικό μεγεθος της Οικολογιας Αλληλεγγυης -
. Αυτός ειναι ο μοναδικός δρομος και τωρα .
Περα απο τις Αρχες και το Προγραμμα - (στα οποια εμμενουμε)
Προτεινουμε και Πολιτικές διεξοδους (προς τα συγγενικά κομματα της Αριστεράς και Κεντροαριστεράς
(βασισμένα παντα σε αρχές )
...................................................................................................................................
Απο την αλλη.θαθελα πολύ να σκεφτει η τωρινή ηγεσια των Ο-Π
(αν διαβαζουν αυτο το Ποστ)
-το θετικο αντιχτυπο που θαχεστην Κοινή γνωμη των ΄-απελπισμένων- σημερα- πολιτών
μια ΔΗΜΟΣΙΑ προσταση συντονισμου των δυναμεων της ευρυτερης Αντιπολιτευσης*(που καλό θα ηταν να γινει ΤΩΡΑ ..)για την αντιμετωπιση των κυριοτερων προβληματων που αντιμετωπίζει η χωρα σημερα(Ακριβεια , Ανεργια , Περιβαλλον , φωτιες κλπ , Δικαιωματα ,διαφθορά )
- Ακομα κι αν οι αλλες πολιτικές δυναμεις της Αντιπολιτευσης αρνουνταν να την συζητησουν( αν και δεν μπορουν να αγνοησουν ΠΙΑ αυτο το κόμμα οπως παλαιοτερα )
* Οταν λεω αντιπολιτευση εννοω το Συριζα πρωτα πρωτα που ειναι και το πιο συγγενικό προς τους Ο-Π κομματο Πασοκ ακομα και το ΚΚΕ παρά την περιχαρακωση του και μικροτερες δυναμεις και σχηματισμους της Αριστεράς
Αναρτήθηκε από Νοσφεράτος στις 3:10 πμ
Η εμπειρια της Νομαρχιακής παραταξης ''Οικολογια - Αλληλεγγγυη'' στη Θεσσαλονικη ( παραταξης που ξεκινησε με πρωτοβουλια της Οικολογικής Κινησης Θεσσαλονικης)
μπορει να χρησιμευσει
και ως υποδειγμα για μια Στρατηγική των Ο -Π στην παρουσα συγκυρια .
Τοτε -στις προηγουμενες Νομαρχιακές και Δημοτικές εκλογές
η Οικολογια- Αλληλεγγυη ηταν η πρωτη σε τοπικό επιπεδο δυναμη
Που απο την μια πλευρά τολμησε να διακρινει οτι η παραταξη του Ψωμιαδη ΔΕΝ ηταν το ιδιο με τον προηγουμενο -τον πως τον λένε δεν θυμαμαι- Νομαρχη του Πασοκ -
(αλλά κατ πολύ χειροτερο που το συνεδεσεκαι με το φαινομενο του Εθνολαικισμου(που πρωτη αυτή το διατυπωσε και ως ορο)
βλ
http://nosferatos.blogspot.com/2008/07/blog-post_5152.html
-και απο την αλλη, ακολουθησε μια Ανοιχτοκαρδη και οχι Στενομυαλη πολιτική : Υποστηριζοντας την παραταξη του Μπουταρη - αν και δεν συμφωνουσε σε πολλά -ως μοναδική -Τοτε-εναλλακτική διεξοδο για τον Δημο Θεσσαλονικης
και δειχνοντας ετσι οτι βαζει το συμμφερον της Πόλης πανω απο το στενά πολιτικό - κομματικό.
Αποτελεσμα : Συσπειρωσε εναν ευρυτερο κόσμο απο την τοπική κοινωνια πολιτων - που δεν ταυτιζονταν απολυτα με Οικολογικές θεσεις αλλά εκτιμησαν την μαχητικότητα και την πολιτική διορατικότητα της Οικολογιας Αλληλεγγυης
με αποτελεσμα να παρει ποσοστο στις Νομαρχιακές πανω απο 4,5%
-τεραστιο αναλογικά με την οργανωτικό μεγεθος της Οικολογιας Αλληλεγγυης -
. Αυτός ειναι ο μοναδικός δρομος και τωρα .
Περα απο τις Αρχες και το Προγραμμα - (στα οποια εμμενουμε)
Προτεινουμε και Πολιτικές διεξοδους (προς τα συγγενικά κομματα της Αριστεράς και Κεντροαριστεράς
(βασισμένα παντα σε αρχές )
...................................................................................................................................
Απο την αλλη.θαθελα πολύ να σκεφτει η τωρινή ηγεσια των Ο-Π
(αν διαβαζουν αυτο το Ποστ)
-το θετικο αντιχτυπο που θαχεστην Κοινή γνωμη των ΄-απελπισμένων- σημερα- πολιτών
μια ΔΗΜΟΣΙΑ προσταση συντονισμου των δυναμεων της ευρυτερης Αντιπολιτευσης*(που καλό θα ηταν να γινει ΤΩΡΑ ..)για την αντιμετωπιση των κυριοτερων προβληματων που αντιμετωπίζει η χωρα σημερα(Ακριβεια , Ανεργια , Περιβαλλον , φωτιες κλπ , Δικαιωματα ,διαφθορά )
- Ακομα κι αν οι αλλες πολιτικές δυναμεις της Αντιπολιτευσης αρνουνταν να την συζητησουν( αν και δεν μπορουν να αγνοησουν ΠΙΑ αυτο το κόμμα οπως παλαιοτερα )
* Οταν λεω αντιπολιτευση εννοω το Συριζα πρωτα πρωτα που ειναι και το πιο συγγενικό προς τους Ο-Π κομματο Πασοκ ακομα και το ΚΚΕ παρά την περιχαρακωση του και μικροτερες δυναμεις και σχηματισμους της Αριστεράς
Αναρτήθηκε από Νοσφεράτος στις 3:10 πμ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
