Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Αραγες που τάχα να πατάμε ;
Παρασκευής απόγιομα , νιώθω λιγάκι μόνος
και από μέσα ανάβλυσε ο γνώριμος μου Πόνος ,
κι αναρωτιέμαι : Αραγες που τάχα να πατάμε;
το έδαφος Υποχωρεί , δεν ξευρουμε που πάμε …
Σε μονοπάτια αδειανά , σ’αγνώστους Λαβυρίνθους
πως χτίσαμε τα μέλλοντα με λασπερούς τους Πλίνθους ;
και τωρα που Κατακλυσμοί , συντέλειες του Κοσμου
έρχονται , άραγε θα διω ποτές Ξανά το Φως μου;
Με θαμπωμένα τα Γυαλιά, σιμώνω στον Καθρέφτη
και βλέπω γιαλλη μια Φορά τον εαυτό να πέφτει..
Αναγνώστες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Οργασμός και χρόνος
Το δογματικό μυθιστόρημα του οργασμού( η οργασμός και χρόνος) ----------------------σελ 40- 44. «Η ανοησία συνίσταται στην ανάγκη της κατάλ...
-
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΙΚΗ ; Η περίπτωση Κασσελακη ,πέραν της έκπληξης για το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί και μια σπάνια ευκαιρία να μελετ...
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου