Guy Debord, In girum imus nocte et consumimur igni (1978)

http://bookspottings.blogspot.com/2011/01/guy-debord-in-girum-imus-nocte-et.html

αποσπασμα απο το παραπάνω

In girum…

Σύγγραμμα αυτοβιογραφικό, βιβλίο αιχμηρής κοινωνικής κριτικής, αλλά και κινηματογραφική ταινία, το έργο αυτό συνταράσσει με την πρωτοτυπία και την αυστηρότητά του, την κρυστάλλινη διαύγεια και τον βαθύ λυρισμό του. Είναι συνάμα ένα ερωτικό αφήγημα, ένα γουέστερν, ένα ελεγείο για την παρέλευση του χρόνου, μια ιστορική μαρτυρία, ένα ντοκιμαντέρ για το πώς ετοιμάζονται και ξεσπάνε οι επαναστάσεις. Αφηγείται την ιστορία μιας παρέας παράτολμων παριών που έζησαν στο Παρίσι, στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και που θέλησαν να θέσουν την Επανάσταση στην υπηρεσία της Ποίησης. Προεξάρχουσα μορφή της παρέας εκείνης ήταν ο ίδιος ο Ντεμπόρ, και στο In girum imus nocte et consumimur igni, ένα λατινικό καρκινικό επίγραμμα που σημαίνει «περιπλανιόμαστε μες στη νύχτα και μας κατατρώγει η φωτιά», παρουσιάζει τον ίδιο του τον υποδειγματικό βίο.

Στυλ

Γραμμένο με έναν τόνο αγέρωχης αταραξίας, με μια διάθεση άρνησης της υπάρχουσας ατιμίας και κατάφασης στον ευδαίμονα και περιπετειώδη βίο, το In girum…αντλεί από τις πιο όμορφες στιγμές του μπαρόκ, του λεγόμενου «μαύρου» ρομαντισμού, αλλά και της αρνητικής διαλεκτικής του Χέγκελ και του Μαρξ. Ο Ντεμπόρ ασκεί κριτική, δριμύτατη, στα δεινά της εποχής του, και συνάμα πλέκει το εγκώμιο του εαυτού του και των ομοίων του. Παρουσιάζει την κοινωνία διαιρεμένη σε δύο στρατόπεδα και την πολιτική σαν μια περίτεχνη παρτίδα σκάκι. Κι ακόμα, φιλοσοφεί με συστηματική ακρίβεια για την ουσία του χρόνου, για τις χαρές του έρωτα και της φιλίας, για την ένταση και την ωραιότητα της περιπέτειας της άρνησης, σε αντίθεση με την ατονία, την παθητικότητα και την ασχήμια που χαρακτηρίζουν την άρνηση της περιπέτειας.

Ένα απόσπασμα

«Στο μέρος αυτό, ο εξτρεμισμός είχε κηρύξει την ανεξαρτησία του από κάθε συγκεκριμένη ‘υπόθεση’ και είχε υπερήφανα χειραφετηθεί από κάθε πρόγραμμα. Μια κοινωνία που κλονιζόταν αλλά χωρίς ακόμη να το ξέρει, γιατί παντού αλλού οι παλιοί κανόνες ήσαν ακόμη σεβαστοί, είχε αφήσει προς στιγμήν το πεδίο ελεύθερο σε αυτό που σχεδόν πάντα απωθείται κι όμως ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει: την αμετανόητη αλητεία, το άλας της γης, ανθρώπους ειλικρινά έτοιμους να βάλουν φωτιά στον κόσμο για να έχει περισσότερη λάμψη... Όλοι ήσαν περήφανοι που είχαν αντέξει σε μια τόσο μεγαλόπρεπα καταστροφική πρόκληση. Και πράγματι είμαι σίγουρος πως κανείς από όσους πέρασαν από εκεί δεν απέκτησε ποτέ την παραμικρή καθωσπρέπει φήμη στον κόσμο»

[In girum, σ. 51, 52 & 58]

 Έργα

Ενάντια στον Κινηματογράφο [1964], μτφρ. Μ. Τ., εκδ. Άκμων, 1977.

Η Κοινωνία του Θεάματος [1967], μτφρ. Νίκος Β. Αλεξίου & Πάνος Τσαχαγέας, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, 1986.

Το Παιχνίδι του Πολέμου [1987], μτφρ. Σωκράτης Παπάζογλου, εκδ. Ελευθεριακή Κουλτούρα, 2004.

Σχόλια πάνω στην κοινωνία του θεάματος [1988], μτφρ. Πάνος Τσαχαγές, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, 1988.

Πανηγυρικός, Ι [1989], μτφρ. Κώστας Οικονόμου, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, 1995.

Πανηγυρικός, ΙΙ [1997], μτφρ. Μαρλέν Λογοθέτη, εκδ. Ελευθεριακή Κουλτούρα, 1998.

Διαβάστε επίσης

Anselm Jappe, Γκι Ντεμπόρ, μτφρ. Νίκος Κούρκουλος, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, 1998.

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Guy Debord [1931-1994], εκδ. Printa, 2001. 
δειτε και
 Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: In girum imus nocte et consumimur ...