Νέμεσις
Είχα γράψει σε μια προηγούμενη ανάρτηση ότι ο Φίλιπ Ροθ
εξακολουθεί να είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, ακόμα και στα
όχι και τόσο επιτυχημένα έργα του και ότι δεν θα πάψω να τον
παρακολουθώ σε κάθε καινούριο βιβλίο του.
Όμως
το τελευταίο του, το "Νέμεσις" (Πόλις, 2011, μετ. Κατερίνα Σχινά) με
απογοήτευσε τόσο που ίσως αναιρέσω την προηγούμενη δήλωσή μου. Το βρήκα
πολύ φτωχό, ισχνό περιεχόμενο, κυρίως επίπεδο, χωρίς ανατροπές που να
διεγείρουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Μοιάζει σαν γραμμική αφήγηση
αναμνήσεων από το καλοκαίρι του 1944, μια καταγραφή των συνεπειών της
επιδημίας πολιομυελίτιδας που είχε ξεσπάσει τότε στο Νιούαρκ του Νιου
Τζέρσι.
Κεντρικός χαρακτήρας
είναι ο Μπάκυ Κάντορ, καθηγητής Φυσικής Αγωγής, αθλητής του ακοντισμού
αλλά και των καταδύσεων, που εκείνο το καλοκαίρι, λίγο πριν το τέλος του
Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εργάζεται στο υπαίθριο αθλητικό κέντρο της
περιοχής του. Από φτωχή οικογένεια, Εβραίος βεβαίως, μεγαλωμένος από
τους παππούδες του, είχε απαλλαγεί από τη στράτευση λόγω κακής όρασης.
Τα
χαρακτηριστικά της πολιομυελίτιδας, η πορεία, οι συνέπειές της,
παράλυση ή και θάνατος, περιγράφονται καθώς η αρρώστια προσβάλλει
πολλούς από τους μαθητές του. Ενώ η επιδημία εξαπλώνεται όλο και
περισσότερο, η αγαπημένη του Κάντορ, η Μάρσια, που αυτό το καλοκαίρι
εργαζόταν σε μια ορεινή θερινή κατασκήνωση, τον καλεί επίμονα εκεί, όπου
χρειάζονται αντικαταστάτη. Ο Κάντορ, παρ' όλα τα διλήμματά του, την
ακολουθεί. Η κατάληξη της ιστορίας είναι που δίνει κάποιο ενδιαφέρον,
ιστορία την οποία, όπως μαθαίνουμε στο τέλος, αφηγείται ένας παλιός
μαθητής του Κάντορ, που είχε κι εκείνος προσβληθεί από την αρρώστια.
Υπάρχει
στο βιβλίο μια απόπειρα προβληματισμού, μια κοινότοπη συζήτηση περί
Θεού ή περί του αν η τύχη ή οι επιλογές μας καθορίζουν τη ζωή μας, όμως
είναι ένας πολύ επιφανειακός προβληματισμός ("γιατί ο Θεός δημιούργησε
την πολιομυελίτιδα" κ.λπ.)
Πασίγνωστος,
βραβευμένος, πέρσι μάλιστα με το Man Booker International, συγγραφέας
με σημαντικά έργα στο ενεργητικό του, ο Φίλιπ Ροθ φαίνεται να στηρίζεται
πια μόνο στο όνομά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου