σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά.
Με μνημόνια το αίμα ρουφάνε
του εργάτη*. Απαιτούν ομερτά.
Danny Kaye - Harry Bellafonte - Nana Moushouri - 1966
Η Ελλάδα διαρκώς ξεψυχάει
και τη σκιάζει η φοβέρα η παλιά,
που μας λέει πως το παίζουμε χάι,
χαλαρουΐτα και ανεμελιά.
Τροϊκανοί θάρθουν πάλι στη χώρα,
με ανάπηρη τη λεφτεριά·
κι άλλα τέτοια για χόρταση δώρα
θα μοιράσουν με απλοχεριά.
αλλά, αν είναι να πεθάνει η ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα,
γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο...
μωρή φύση, μόνη σου είσαι, μόνος μου είμαι κι εγώ
πάρε ένα μπισκότο
http://www.youtube.com/user/NarodnaMuzika1
* εργάτη εννοεί ο ποιητής κάθε δούλο της μισθωτής σκλαβιάς που πουλάει την εργατική του δύναμη, δηλαδή τί πουλάει, χαρίζει θα έπρεπε να λέμε, αν λάβουμε υπόψη ορισμένες κατηγορίες μισθωτών, όπως, τελευταίως, τους δημοσίους υπαλλήλους για τους οποίους εγράφησαν άλλοτε πολλά και αλλού και εδώ.
όλα για τούτη την ανάρτηση
ξεκίνησαν από τους Pyramidos
που τους βρήκα στην έναρξη
της σελίδας του βλογ R
τώρα δεν θα τους βρεις εκεί...
κι όλο αυτό το τροϊκανικό πράγμα
διέλυσε τον προγραμματισμό
των αναρτήσεων του MHNYMAL
αντιΠοίησις, δηλαδή
σκέτη αντιΠοίησις
(όπως λέμε αντεπανάστασις)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου