http://papoylis.wordpress.com/magpie-permanent-consignment/
και αιφνης καπου ξυπνησε βαθια μια νοσταλγια
και να . Ξαναθυμηθηκα αγαπημένη θεια
σε μια βαρκουλα του ψαρά εις τον αφρο κυματων
σαν μνημη αιωρουμενη περσόνων ασωμάτων
σαν ξεθωρη -απο καιρο παλια φωτογραφια
σαν της γιαγιας μου γραμματα με την Καλιγραφία
-μα να που παλι χυθηκε το Μελανοδοχειο
Η καρακάξα μας αυτή ειναι Ξενοδοχειο
και ερχονται φαντασματα εν μέσω των ερημίας
και να π’ ακουω την Φωνή της Θειας μου Ευθυμίας …
(ποτες δεν μιλησα γι αυτήν την αλλη μου τη Θεια
που ολο μασουσε τον καπνό σαν νατανε Πυθια
και καθε τοσο ελεγε κατι πολύ γριφώδες
ειχε υφος αλλοκοτο ολιγον τι στομφωδες
στην πολυθρονα καθονταν σαν ναταν Βαλκυρια
Ναι! ητανε Περιπτωσις η Θεια Ευθυμια …)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου