ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Της χρεώνουν: Εθνικιστικές τάσεις κρύβει η επιθυμία να διδάσκεται στη Μέση Εκπαίδευση η αρχαία Ελληνική Γλώσσα (σελ. 86), ενώ το να μιλάμε για απόλυτη ομοιογένεια του πληθυσμού της Ελλάδας και να αποσιωπούμε την ύπαρξη χιλιάδων Εβραίων στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις επί 450 χρόνια είναι καθαρός ρατσισμός! (σελ. 95).
Ρατσιστικό είναι και να ανησυχούμε για την ύπαρξη πολλών ξένων μεταναστών στη χώρα μας, να λέμε ότι «σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε Έλληνα στην Ελλάδα», ή ότι «πρέπει να κρατήσουμε την εθνική μας ομοιογένεια και να μη διαβρωθούμε εθνολογικά»! (σελ. 96).
Εξίσου ρατσιστικό είναι να λέμε ότι το κέντρο της Αθήνας αλβανοκρατείται ή ότι «οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές»!
(σελ. 9).
Απαντά: Να σας ομολογήσω ότι κουράστηκα να απαντώ στην ερώτηση, μήπως είμαι ελέφαντας.
Όποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει το βιβλίο, θα διαπιστώσει ότι δεν περιέχει καμία από αυτές τις φράσεις. Είναι κατασκευασμένες. Άλλωστε, αν τις περιείχε, δεν θα ήταν επιστημονικό βιβλίο ούτε θα είχε βιβλιοκριθεί το 1997 όταν δημοσιεύθηκε με τόσο θετικές κρίσεις από πανεπιστημιακούς για την επιστημονική αξία του («Το Βήμα», Ν. Μπαλτά 7/9/1997, «Η Καθημερινή», Γ. Μεταξάς, 12/10/1997, «Η Αυγή», Γ. Λαμπάτος, 12/2/1998).
Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Της χρεώνουν: Η ελληνική εθνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού (σελ. 16).
Απαντά: Αυτή η φράση δεν υπάρχει ούτε στην υποτιθέμενη σελίδα 16 ούτε σε καμία άλλη από τις 539 σελίδες του βιβλίου.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ
Της χρεώνουν: Όποιος αξιολογεί τους πολιτισμούς σε κατώτερους και ανώτερους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει! (σελ. 16). Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με όποιον θεωρεί ανεπιθύμητους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες (σελ. 20).
Απαντά: Οι φράσεις αυτές δεν υπάρχουν σε καμία σελίδα του βιβλίου. Βεβαίως, ολόκληρο το βιβλίο έμμεσα και άμεσα θεωρεί την αξιολόγηση των πολιτισμών ως «ανωτέρων» και «κατωτέρων» αυθαίρετη προκατάληψη και ιδεολογία της εποχής της αποικιοκρατίας.
ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΠΙΡΡΟΕΣ
Της χρεώνουν: Εξίσου ρατσιστής είναι και όποιος αποσιωπά τη σημασία και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Επίσης, όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες!... (σελ. 82).
Απαντά: Αυτές οι φράσεις δεν υπάρχουν πουθενά στο βιβλίο.
Πρόκειται για διαστρεβλώσεις και μεγάλες παραφθορές.
ΟΙ «ΠΑΡΘΕΝΩΝΕΣ»
Της χρεώνουν: Κλασική ένδειξη ρατσισμού είναι και το γνωστό: «Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, αυτοί τρώγανε βελανίδια!» (σελ. 85).
Επίσης, ρατσισμός είναι να ισχυρίζεσαι πως είμαστε οι συνεχιστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.
Απαντά: Η φράση για τα βελανίδια και τους παρθενώνες είναι απάντηση εκπαιδευτικού σε ερωτηματολόγιο έρευνας. Για το θέμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού το βιβλίο περιέχει εκτενή ανάλυση, που δεν μπορεί να παρατεθεί εδώ. Επισημαίνω ότι αυτή η ανάλυση, σωστή ή λανθασμένη, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για να τη διαβάσουν ιδίως όσοι δηλώνουν ότι νοιάζονται για την ελληνικότητα. Η ανάλυση τεκμηριώνει ότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός δεν στηρίζει ικανοποιητικά την εθνική ταυτότητα, γιατί προβάλλεται ως το μοναδικό πολιτισμικό επίτευγμα του «έθνους» υποτιμώντας το κοινωνικό και πολιτισμικό κεφάλαιο μετέπειτα σημαντικών εποχών. Αυτό οφείλεται στην αναπαραγωγή από πολλά σχολικά βιβλία του κεντροευρωπαϊκού υποτιμητικού για την Ελλάδα στερεοτύπου, σύμφωνα με το οποίο η μοναδική αξία που αποδίδεται στην ελληνική ταυτότητα είναι η κλασική αρχαιότητα, ενώ υποτιμάται το κοινωνικό και πολιτισμικό παρόν των Ελλήνων.
Η «ΑΔΙΚΗΜΕΝΗ ΕΛΛΑΣ»
Της χρεώνουν: Ένδειξη ρατσισμού και στείρου εθνοκεντρισμού είναι και ο ισχυρισμός ότι οι Έλληνες ήσαν πάντα οι αδικημένοι της Ιστορίας (σελ. 84) και ότι για τις ήττες και τις καταστροφές που υποστήκαμε φταίνε πάντα οι μεγάλες δυνάμεις.
Απαντά: Ιδού ένα δείγμα διαστρέβλωσης και παραφθοράς. Παράθεμα του βιβλίου, που είναι πιθανό να είναι αυτό που διαστρεβλώθηκε. «Η αίσθηση απειλής της εθνικής ταυτότητας συναρτάται με αισθήματα αποστέρησης, αδικίας και διάκρισης. [...] Στα σχολικά εγχειρίδια είναι συχνή η έμμεση ή άμεση αναφορά της καλύτερης τύχης για την οποία είναι προορισμένος ο ελληνικός λαός. Οι Έλληνες, σύμφωνα με τα βιβλία, συστηματικά εμφανίζονται αδικημένοι σε σημαντικές γι΄ αυτούς ιστορικές στιγμές. Οι "μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις" φέρονται να έχουν πάντα λειτουργήσει με βάση ίδια πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά συμφέροντα» (σελ. 84).
«Οι πατριωτικές κορόνες είναι κούφια λόγια»
Ποια είναι η αλήθεια για το πτυχίο σας; Γράφτηκε ότι δεν έχετε.
Το 1984, όταν κατέθεσα τα χαρτιά μου για αναγνώριση στο τότε ΔΙΚΑΤΣΑ, προβλεπόταν η αναγνώριση του διδακτορικού τίτλου ανεξάρτητα από το πρώτο πτυχίο. Το διδακτορικό μου που αναγνωρίστηκε είναι από το Αston Universiity in Βirmingham. Άλλωστε, εκτός από το ΔΙΚΑΤΣΑ, οι σπουδές μου αναγνωρίστηκαν τέσσερις φορές σε δύο πανεπιστήμια (Ιωαννίνων και Αθηνών), στα οποία εκλέχτηκα παμψηφεί από τέσσερα ανεξάρτητα εκλεκτορικά σώματα, ενώ οι τέσσερις πράξεις διορισμού έχουν υπογραφεί από τέσσερις πρυτάνεις και τέσσερις υπουργούς Παιδείας. Όλα τα στοιχεία έχουν κατατεθεί στη Βουλή και όποιος θέλει μπορεί να τα αναζητήσει.
Γράφτηκε ότι εναντίον σας τοποθετήθηκε και ο ακαδημαϊκός κ. Δεσποτόπουλος. Τι συνέβη;
Κυριακάτικη εφημερίδα δημοσίευσε ότι ο κ. Δεσποτόπουλος εξέφρασε την ανησυχία του για την καταλληλότητά μου «να μετέχω στην Παιδεία». Επικοινώνησα μαζί του και του έστειλα το δημοσιευμένο έργο μου και προς τιμήν του, την επομένη έστειλε επιστολή στην εφημερίδα, όπου αναφέρει: «Ο συντάκτης σας δεν σεβάσθηκε τη δήλωσή μου ότι αρνούμαι να εκφρασθώ προσωπικά για την κυρία Δραγώνα, εφόσον αγνοώ και την προσωπικότητα και το έργο της... Μου έστειλε τα έργα της, ογκωδέστατα συγγράμματα που δείχνουν τον πνευματικό μόχθο της και την ειδική επιστημοσύνη της, και αποτελούν τίτλους στερεούς και για την καθηγεσία της και για τη θέση της ως ειδικού γραμματέως του υπουργείου Παιδείας. Τη συγχαίρω για την πνευματική συγκρότησή της και της εύχομαι άκρα επιτυχία στο έργο της ως διακόνου της κοινωνικής ψυχολογίας με παρέκταση προς την παιδεία».
Σας αποδίδουν ανθελληνική στάση...
Δεν ξέρω πώς ορίζουν την «ανθελληνική στάση». Η αγάπη για την πατρίδα μέσα στην ιστορία αλλάζει περιεχόμενο. Στον χώρο των ιδεών ο Χάμπερμας μιλάει για «συνταγματικό πατριωτισμό» και στο πολιτικό πεδίο ο Πρωθυπουργός μιλάει από καιρό για «έναν άλλο πατριωτισμό» που σέβεται τις δημοκρατικές αρχές της ισότητας και της ανεκτικότητας. Το πρόβλημα είναι ότι οι πατριωτικές κορόνες που ακούγονται είναι κούφια λόγια. Είμαι υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα για την Ιστορία, τον πολιτισμό, την ταυτότητα, τους αγώνες, αλλά παράλληλα παλεύω για μια δημοκρατική Ελλάδα που χωράει και σέβεται τους διαφορετικούς άλλους.
πηγη
http://digital.tanea.gr/Default.aspx?d=20100102&pn=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου