Ο χώρος που δεν μπόρεσε να ακολουθήσει την Ιστορία
Του Βασίλη Κρεμμυδά
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4536255
αποσπασμα
''ας διευκρινίσω πρώτα όμως τι περιλαμβάνω σε αυτό που λέω Αριστερά· γιατί και οι όροι έχουν την ιστορικότητά τους- την ιστορία τους. Αριστερά ονομάζω, στο κομματικό- πολιτικό επίπεδο, ό,τι ονομάζουν έτσι στην Ευρώπη: από τα σοσιαλιστικά κόμματα και πέρα, μαζί με αυτά. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, δυτικές όπως λέμε, η διάκριση είναι Αριστερά- Δεξιά. Ας μου επιτραπεί να το πω με δικά μου λόγια: Αριστερά είναι ό,τι δεν είναι εναντίον της κοινωνίας, ό,τι έχει στραμμένο το βλέμμα σ΄ αυτήν, στους ανθρώπους· ό,τι καταστρώνει το πολιτικό πρόγραμμά του σύμφωνα με τα αιτήματα της κοινωνίας σε κάθε ιστορική στιγμή· αυτό το τελευταίο, το «σε κάθε ιστορική στιγμή», να το προσέξουμε - έχει μεγάλο πολιτικοϊδεολογικό βάρος.
3 σχόλια:
Το "ό,τι καταστρώνει το πολιτικό πρόγραμμά του σύμφωνα με τα αιτήματα της κοινωνίας σε κάθε ιστορική στιγμή" μυρίζει περισσότερο οπορτουνισμό παρά αριστεροσύνη. Με αυτή την έννοια αριστερά στην Ελλάδα είναι σήμερα το Λάος, που τάχα αφουγκράζεται "το αίτημα του κόσμου" ενάντια σε αυτούς που αποκαλούν λαθρομετανάστες.
Εκτός αν κάτι δεν κατάλαβα καλά.
ανωνυμε/η
το αρθρο τουΚρεμμυδα οπως βλέπεις ειναι απλιο..(του 2009)
που να φανατστει ο ανθρωπος σε τι παραξενες περιπετειες μεταλλάξεις και κομφορμισμους θα ειχαμε περιπεσει
Για την ουσια
''Με αυτή την έννοια αριστερά στην Ελλάδα είναι σήμερα το Λάος, που τάχα αφουγκράζεται "το αίτημα του κόσμου" ενάντια σε αυτούς που αποκαλούν λαθρομετανάστες.''
του σχόλιου σου Συμφωνώ
αλλά ομολογω οτι ουτε κιεγω θα μπορουσα να φανταστω εν ετει 2009 την σημερινή Πολιτική Τρελα ..
Καλησπέρα, νομίζω ότι υπάρχει και μία άλλη ανάγνωση σε αυτήν τη δήλωση η οποία παραπέμπει στην 3η θέση για τον Φόυερμπαχ: "... η σύμπτωση της αλλαγής των περιστάσεων και της ανθρώπινης δραστηριότητας ή αυτοαλλαγής μπορεί να εξεταστεί και να κατανοηθεί ορθολογικά μονάχα σαν επαναστατική πρακτική". Δηλαδή η αντιστοίχιση της σκέψης στην παρούσα φάση ανάπτυξη της αντίθεσης. Το κρίσιμο σημείο διαχωρισμού του οπορτουνισμού από την επαναστατική πολιτική, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι λεπτό μεν, καθορίζεται δε από την αναγνώριση της κύριας αντίθεσης που παίζει τον ρόλο του μοχλού στο κοινωνικό-ζήτημα, όπως έλεγαν οι παλιοί στην προσήλωση στον στρατηγικό στόχο της κοινωνικής απελευθέρωσης. Σε τελική ανάλυση η λενινιστική σκέψη και πολιτική δεν ήταν όχι μόνο μια επικαιροποίηση του μαρξισμού στην τότε συγκυρία αλλά και μια ρήξη με τον ίδιο τον μαρξισμό; Ευχαριστώ προκαταβολικά που μου δίνεις την ευκαιρία να δημοσιεύσω την άποψη μου.
Δημοσίευση σχολίου