Μετά την ανάσα, μπορούμε τώρα να αναμετρηθούμε με τη Συγκυρία....(μέρος α')
Που όμως το πρώτο επί σκηνής ιντερμέδιό της, η Εισαγωγή, περιγράφεται με
τον καλύτερο τρόπο από μια μικρή, σχεδόν παραπολιτική, αλλά εν τούτοις
αποκαλυπτική ιστοριούλα, που αφηγείται τους πρώτους μήνες του 2010 σε
Γαλλικά μέντια (και αναπαράχθηκε αργότερα και σε κάμποσα ημέτερα) η
Κριστίν Λαγκάρντ, υπουργός τότε των Οικονομικών της κραταιάς Γαλλίας,
για μερικά...«παραλειπόμενα» από την Άνοιξη του 2009:
Αφηγείται, λοιπόν η κα Λαγκάρντ, η σημερινή Διευθύντρια του IMF, πώς,
μετά από κάμποσες άκαρπες εκκλήσεις της ίδιας και άλλων Ευρωπαίων
ομολόγων της, αλλά και των πρωθυπουργών τους προς την Ελληνική
κυβέρνηση, τότε, τους πρώτους μήνες του 2009, για την ανάγκη άμεσα να
ληφθούν κάποια στοιχειώδη αμυντικά μέτρα για την οικονομική κρίση που
ήδη «έγλυφε» από τότε τις ευρωπαϊκές οικονομικές παρυφές, όλα όμως
έδειχναν πως ετοιμάζονταν να κατάβροχθίσει πρώτη την Ελλάδα σαν τον
ασθενέστερο κρίκο, δέχτηκε εντέλει κάποια στιγμή, τηλεφώνημα του Έλληνα
υπουργού των Οικονομικών, του κου Γ. Παπαθανασίου...
(Θα τον θυμάστε δα, ήταν ο «άνθρωπος των αγορών», που θα έφερνε την
εφαρμοσμένη του γνώση, να διορθώσει -έλεγαν- τον απίστευτο -κατά γενική
ομολογία- όλεθρο που άφηνε πίσω του ο πανεπιστημιακός προκάτοχός του, ο
κραταιός καθηγητής κος Αλογοσκούφης)
Ένα επείγον, αν και καθυστερημένο τηλεφώνημα του Έλληνα υπουργού, να
κλειστεί -έλεγε- μια κατ ιδίαν συνάντηση, «....όπου θα της εξηγούσε
αναλυτικά...».
Ένα τηλεφώνημα, που η ίδια δέχτηκε με φανερή -όπως η ίδια εξηγούσε- ανακούφιση:
Και ενώ -συνέχιζε να αφηγείται με χιούμορ η κα Λαγκάρντ- περίμενε από τη
μεριά του Έλληνα συναδέλφου της, τουλάχιστο μια προσπάθεια να πειστεί η
ίδια (και δι' αυτής και οι άλλες ανησυχούσες κυβερνήσεις των ισχυρών
της Ευρώπης) πως στην Ελλάδα «είχαν γνώση οι φύλακες...», είδε με
έκπληξη τον Έλληνα συνάδελφό της να της εγχειρίζει απλά ένα κομμάτι
χαρτί χαμογελώντας της με νόημα.
«...Το χαρτί ήταν κάτι που έμοιαζε με ελαφρά τσαλακωμένη χαρτοπετσέτα,
και είχε πάνω του ένα σύντομο κειμενάκι, γραμμένο πρόχειρα με το χέρι,
που, -όπως μου εξήγησε-, περιέγραφε το απόλυτο μέτρο που κατά τον
συνάδελφό μου, ήταν αρκετό από μόνο του για να αποκρούσει την
αναμενόμενη κρίση, οποιαδήποτε μορφή και να έπαιρναν οι επιθέσεις που θα
δεχόταν οι οικονομία της χώρας του. Το υπερ-μέτρο λοιπόν αυτό, δεν ήταν
άλλο, από μια απλή...αύξηση του ΦΠΑ...»
»...Εκείνη τη στιγμή, -τελείωνε την αφήγηση η Γαλλίδα υπουργός-,
κατάλαβα ότι κάθε προσπάθεια για συνεννόηση με αυτούς (ΣτΜ: την τότε
Ελληνική κυβέρνηση), ήταν χάσιμο χρόνου και μόνο...»..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου