Καθε Θρησκεια ουτως η αλλως ειναι ενας αχταρμάς ,μια εν πολλλοις αυθαιρετη συγκολληση ,ενας παραμορφωτικός καθρεφτης
Αλλά και καθε Κοσμική Ιδεολογια (εθνικισμός, Μαρξισμός Φασισμός κ.λ.π κ.λ.π )Και αυτή η αυθαιρετη συγκοληση , η παραμορφωση κλπ
-Δεν ειναι η αδυναμια αλλά η Δυναμη τους .Διοτι προτρεπουν σε ερμηνειες : Ειναι σαν Κομβοι ,ή σαν μπερδεμένα κουβαρια που σε προτρεπουν να προσπαθησεις να τα λύσεις
Η σαν μυστηριωδεις Γυναικες (Femme Fatale ) που σε ελκυουν με την αλυτη μυστηριακή Γοητεια τους….
Eξαλλου δεν απευθυνονται τοσο στο λογικό μας κοματι αλλά σ’ εκεινο των συγκινησεων , των παθών και συναισθηματων
Το λογικό ειναι προφαση.
Και καθε φορά που ερμηνευουμε μια ακατανοητη φραση πλημμυριζομαστε απο ενα ειδος εσωτερικής χαρας ,απο μια εξαψη που καποιες φορες μοιάζει με εκσταση
και λεμε στον εαυτό μας ” Καταλαβα ”
Το λογικό ειναι προφαση.
Και καθε φορά που ερμηνευουμε μια ακατανοητη φραση πλημμυριζομαστε απο ενα ειδος εσωτερικής χαρας ,απο μια εξαψη που καποιες φορες μοιάζει με εκσταση
και λεμε στον εαυτό μας ” Καταλαβα ”
(υπονοωντας ετσι ''Δεν ειμαι Εξω αλλά μέσα στο Νοημα ''αρα δεν ειμαι μονος ''και καποιοι λενε ”ειμαι κι εγώ εκλεκτος του Κυριου ”αφου Καταλαβα και αρα μετεχω κι εγώ στην ΑΛΗΘΕΙΑ '')
Αυτή ειναι η Σαγήνη , η μαγευτική παγιδα του καθε Θρησκευτικου μυστηριακου Κομβου αυτό το: Καταλαβα
(- Τι καταλαβες βρε; Παπαρια καταλαβες.. )
Ειναι κατι σαν τον Ερωτα για να θυμηθούμε και μια σχετική παρατήρηση του Σταντάλ
« Για να μπορέσει ένα ανθρώπινο ον να θεοποιήσει ανεμπόδιστα και με χαρά ένα αντικείμενο της αρεσκείας του(…) πρέπει πρώτα απ όλα να του φαντάζει τέλειο»
Ετσι παραβλεπουμε ή παρα-γνωριζουμε την ατελεια , το μικρό σημαδακι στο προσωπο της Αγαπημενης μας ή για να το πουμε καλύτερα, εξαιτιας του Σημαδιου , της ατελειας ,του ελαττωματος Ειναι που την ερωτευομαστε
(γιατί το ελαττωμα μας δινει την ψευδαισθηση οτι μπορουμε να παρεμβουμε , να μπουμε μεσα σ’ αυτήν, να εισχωρησουμε οχι μονο πραγματικά (στο σωμα της)αλλά και στην Ψυχή της την ιδια ...
Στον Αντιποδα αυτής της Σαγηνευτικής παγιδας
βρισκεται ο Καφκικός ηρωας :
Παντα προσπαθει να καταλαβει (στον Πυργο στην Δικηκ.λ.π )
αλλά παντα ο κόσμος του φαινεται(και κλεινει για αυτόν) ακατανόητος
βρισκεται ο Καφκικός ηρωας :
Παντα προσπαθει να καταλαβει (στον Πυργο στην Δικηκ.λ.π )
αλλά παντα ο κόσμος του φαινεται(και κλεινει για αυτόν) ακατανόητος
Σε μια του ιστορια ενας ανθρωπος περιμενει μπροστα απο μια πυλη οπου υπάρχει ενας φυλακας .Η πορτα ειναι ανοιχτη αλλά ο φυλακας τον εμποδιζει να μπει …Οταν βραδυαζει η πορτα κλεινει
'' Υπάρχει αλλη πυλη ; ρωταει ..οχι του απανταει ο φυλακας . Αυτή η πυλη προοριζοταν για σενα . και μολις εκλεισε!(το λεω απο μνημης και μαλλον αυθαιρετα)
Οι Ιδεολογιες ,οπως και οι Θρησκειες (καποτε και τωρα ) ειναι το” συμβολικό μας συμπαν” . Μπορουμε να κανουμε κριτική σ’αυτήν(ες) αν ομως φανταζομαστε τον εαυτό μας χωρις αυτες ε τότε
ειναι
σαν να ανεβαινουμε με μια Ανεμοσκαλα στα πουθενα
ειναι
σαν να ανεβαινουμε με μια Ανεμοσκαλα στα πουθενα
και καποιος να μας περνει την ανεμοσκαλα
1 σχόλιο:
αυτά όμως όλα (για κάθε ιδεολογία) οδηγούν στο να δεχτούμε ότι υπάρχει πράγμα καθεαυτό, το οποίο δεν μπορούμε να γνωρίσουμε.
και για τα υλικά πράγματα μπορεί κανείς να αναρωτιέται αν υπάρχει τέτοιο πράγμα, αν ακούμε και βλέπουμε συλλέγοντας μόνο ορισμένες συχνότητες ηχητικές ή μήκη κύματος οπτικά αντίστοιχα.
αντιθέτως, για τα ζητήματα των ιδεών, οι ιδέες έχουν υπόσταση μόνο μέσα μας, οπότε ο έλεγχος της εγκυρότητάς τους (π.χ. συγκριτικά με το πώς βλέπει η μέλισσα ένα λουλούδι και πώς εμείς) είναι αντικειμενικά αδύνατος. δεν μπορεί αντικειμενικά, με προφανή τρόπο, να βρεθεί ποια ιδεολογία ταιριάζει περισσότερο στον υλικό κόσμο.
από τη στιγμή που διχάστηκε ο άνθρωπος σε εσωτερικό και σε υλικό ον (μάλλον έγινε άνθρωπος αποκτώντας το πνεύμα, την νόηση, δηλαδή ο διχασμός σηματοδοτεί την ύπαρξή του ως ανθρώπου) αντιλαμβάνεται δύο κόσμους που δεν έχουν σχέση ο ένας με τον άλλον (ως παραστάσεις τουλάχιστον. δε λέμε τώρα για το η νόηση είναι προϊόν εξέλιξης, που είναι), δεν συνάπτονται παρά μόνο στον άνθρωπο.
το πνεύμα (και τα παράγωγά του) είναι κάτι που βοηθά, αλλά και από το οποίο δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει (ακόμη και οι πιο ρατσιστές είναι αδύνατο να λειτουργήσουν πλήρως με ζωικά κριτήρια ενστίκτου), δίχως να είναι προφανές γιατί θα έπρεπε να ξεφύγει.
Δημοσίευση σχολίου