Η αναζητηση της Αυθεντικοτητας Απο τον Ρομαντισμό

Μια φιλοσοφική έκφανση του ρομαντικoύ κινηματος συμφωνα με τον ερευνητη John Breuilly ηταν το ρεύμα του Ιστορισμού,με βασικό αξονα των θεωρήσεων του τις εννοιες της μοναδικότητας και της αυθεντικότητας.
• Αυθεντικότητας ως φυσικής κατάστασης πραγμάτων, οπου κάθε εθνος πού αποτελεί μια οργανική ολοτητα, ένα μοναδικό κοινωνικό συστημα τελεί σε μια φυσική κατασταση , μια κατασταση ισορροπίας πού διαταρρασσεται από εξωγενείς παρεμβασεις. Η κατακτηση, τα πολυεθνικά κρατη, η διακυβερνηση ενός έθνους από ένα άλλο ,αλλά και η ‘’μολυνση’’ του ‘’αυθεντικού’’ εθνικού πολιτισμού από ξενα πολιτισμικά στοιχεία αποτελούν αφυσικες καταστασεις.
• Μοναδικότητας γιατί θεωρεί πως κάθε κοινωνία αποτελεί ένα μοναδικό σύνολο, το οποίο συντιθεται από τα επιμέρους πολιτιστικά στοιχεία της , και δημιουργεί μια ξεχωριστή ολοτητα. Ολότητα πού διεπεται από τους δικους της νόμους και κανόνες λειτουργίας , τους οποίους πρεπει να γνωρίζει όποιος επιθυμεί να την προσεγγίσει, να την ερμηνευσει και να την κατανοήσει. Οποιαδήποτε εκφανση του κοινωνικού βίου πρεπει να αντιμετωπίζεται μέσα στο ιδιαιτερο συστημα αξιολογησης πού έχει γεννήσει η συγκεκριμμένη κοινωνία. Γενικοί νόμοι και αρχες πού να βρίσκουν εφαρμογή σε όλες τις ανθρωπινες ομαδες δεν υπαρχουν.
• Πλάι στο ρεύμα αυτό του Ιστορισμού πού συνυφαινεται σχεδόν αξεδιαλυτα με τον λεγομενο ‘’πολιτιστικό’’εθνικισμό ,προστίθεται- - συμφωνα με εναν άλλο ερευνητή του εθνικισμού τον Sternhell , στα τελη του 19ου αιωνα ,το πνευματικό κίνημα του νεορομαντισμού. Στο στοχαστρο του νεου κινήματος βρίσκεται ο βιομηχανικός πολιτισμός και οι αξίες πού κληρδοτήθηκαν από τον 18ο αιώνα και την γαλλική επανασταση. Αντιτίθεται συστηματικά στόν υλικό κόσμο και τον υλισμό γενικά, στη λογικόκρατία και τον θετικισμό, στή μετριότητα της αστικής κοινωνίας και στίς ασυνέπειες της φιλελεύθερης δημοκρατίας

• Μαζί με τη περιφρόνηση της φιλελευθερης δημοκρατιας και τη προσδοκία της βιαιη ανατροπή της καταεστημένης ταξης πραγματων από εναν αρχηγό λυτρωτή πού θα συνοψίζει τις αρετές της φυλής το ρεύμα αυτό Διακυρήσσει την κυριαρχία του αλογου στοιχείου και του συναισθήματος. Προτασσει την οργανική αντί της μηχανικής -θετικιστικής εξήγησης του κόσμου Η κοινωνία παρομοιάζεται με ένα ζωντανό οργανισμό στόν οποίο εφαρμόζονται αναλογικά οι αρχές της βιολογίας.
• Ο ατομικισμός της περιόδου αυτής ταυτίζεται με τή λατρεία του ζωοποιου πνευματος του συμπαντος και την υποταγή του ατόμου στίς επιταγες της συλλογικότητας και της Ιστορίας. Το ατομο καθεαυτό δεν έχει αξία. Αποκτά αξία μόνο μέσα στήν κοινωνική και πολιτική συλλογικότητα , όπου ανήκει η οποία με τη σειρά της δεν είναι απλά η αριθμητική αθροιση των επιμερους ατόμων

δημ.στο ΕΝΕΚΕΝ Τ.1
http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/03/14/14-3-2008-2/#comment-14339